دعای 31 ( دعا در توبه و بازگشت ) ترجمه حسین استاد ولی

(1) خدايا، اى كه وصف واصفان وصف تو را نشايد.

(2) اى كه اميدواران از تو برنگذرد (يعنى پس از تو كسى نيست كه بتوان به او اميد داشت).

(3) اى كه پاداش نيكوكاران نزد تو تباه نشود.

(4) اى كه نهايت ترس عابدانى.

(5) اى كه غايت بيم پروا پيشگانى.

(6) اين جا جايگاه كسى است كه دست گناهان او را بازيچه خود ساخته، و مهار خطاها او را به پيش كشيده، و شيطان بر او چيره گشته، پس، از روى سهل انگارى در انجام دستوراتت كوتاهى ورزيده، و از سر فريب خوردگى مرتكب نهى‌هايت گرديده.

(7) مانند كسى كه قدرت تو را بر خودش نمى‌داند، يا احسان بى دريغت را بر خود نمى‌شناسد. اما همين كه ديده هدايتش باز شد، و ابرهاى كوردلى از برابرش كنار رفت، ستم‌هايى را كه به خود كرده بود يك يك برشمرد، و در مخالفت‌هايى كه با پروردگارش كرده بود انديشيد، پس نافرمانى بزرگش را واقع بزرگ ديد، و سترگى مخالفتش را حقيقتا سترگ ديد.

(8) پس با آرزوى فراوان و شرم بى‌اندازه روى به درگاه تو آورد، و با اطمينانى كه به تو داشت ميلش را متوجه تو ساخت، پس، از روى يقين با طمع خود آهنگ تو كرد، و از سر اخلاص با ترس و بيم به سوى تو آمد، در حالى كه چشم طمعش از هر كه- جز تو- به او طمع كنند بسته، و ترسش از هر كه- جز تو- از او بترسند ريخته.

(9) پس با حال زارى در پيشگاهت ايستاده، و با سرافكندگى چشم به زمين دوخته، و با خوارى در برابر عزتت سر به زير افكنده، و با فروتنى از رازهاى دلش آنچه را كه خود از او بدان داناترى با تو در ميان نهاده، و با خشوع تمام از گناهانش آنچه را كه تو از شمار آنها آگاه‌ترى يك يك برشمرده، و از گناهان بزرگى كه مى‌دانى هلاكت بار است و او را به هلاكت افكنده، و از كار زشتى كه در حكم تو رسواگر است و او را رسوا ساخته به درگاهت فريادخواهى نموده؛ از گناهانى كه لذاتش سپرى شد و رفت، و پى آمدهايش بر جاى ماند و نشست.

(10) خداى من، اگر او را كيفر دهى عدالتت را منكر نشود، و اگر از او بگذرى و بر او رحم آورى گذشتت را بزرگ و دشوار نشمرد، زيرا تويى آن پروردگار كريمى كه آمرزش گناه بزرگ بر تو بزرگ و دشوار نيست.

(11) خدايا، اكنون اين منم كه به درگاهت آمده‌ام در حالى كه فرمان تو را كه به دعا كردن فرمان داده‌اى اطاعت نموده، و وفا به وعده‌اى را كه درباره اجابت داده‌اى خواستارم، زيرا كه خود مى‌فرمايى: «مرا بخوانيد تا شما را اجابت كنم.»

(12) خدايا، پس بر محمد و آل او درود فرست، و با آمرزش خود به من رو كن چنان كه من با اقرارم به تو رو آوردم، و مرا از زمين خوردن به سبب گناهان بلند كن چنان كه خود را در برابرت فروافكندم، و در پرده خود بپوشان چنان كه در انتقام از من درنگ كردى و شتاب ننمودى.

(13) خدايا، و نيتم را در طاعتت ثابت بدار، و بينشم را در بندگى‌ات استوار كن، و مرا به اعمالى موفق دار كه بدان سبب آلودگى گناهان را از من بشويى. و چون خواستى جانم را بگيرى مرا بر آيين خودت و آيين پيامبرت محمد- عليه (و آله) السلام- بميران.

(14) خدايا، من در ايام جايگاهم از بزرگ و كوچك گناهانم، و نهان و آشكار بدى‌هايم، و گذشته و حال لغزش‌هايم به درگاهت توبه مى‌كنم، توبه كسى كه ديگر به فكر گناهى نمى‌افتد، و در انديشه بازگشت به هيچ خطايى نمى‌باشد.

(15) اى خدا، تو در آيه محكم كتابت فرموده‌اى كه تو به بندگانت را مى‌پذيرى، و از بدى‌ها درمى‌گذرى، و توبه‌كنندگان را دوست مى‌دارى، پس طبق وعده‌اى كه داده‌اى توبه‌ام را بپذير، و طبق ضمانتى كه كرده‌اى از بدى‌هايم درگذر، و طبق شرطى كه كرده‌اى محبتت را حتما شامل حال من گردان.

(16) من هم- اى پروردگار- با تو شرط مى‌كنم كه ديگر به كارى كه ناخوشايند توست بازنگردم، و ضمانت مى‌دهم كه به كارى كه مورد نكوهش توست برنگردم، و قول مى‌دهم كه از همه گناهانت دورى گزينم.

(17) خدايا، تو به كارهاى من داناترى، پس گناهانى را كه از من سراغ دارى بيامرز، و مرا به قدرت خود به آنچه دوست دارى بازگردان.

(18) خدايا، بر من وزر و وبال‌هايى (از حقوق مردم) است كه آنها را به ياد دارم، و وزر و وبال‌هايى نيز هست كه از ياد برده‌ام، و همه آنها در برابر چشم تو كه خواب ندارد و علم تو كه از ياد نمى‌برد قرار دارد، پس صاحبان آن حقوق را خود عوض ده، و وزر و وبال آن را از من بريز، و بار گرانش را از دوش من بردار، و مرا از دست يازيدن به مثل آنها نگاه دار.

(19) خدايا، مرا جز با نگاهدارى تو وفاى به توبه نيست، و جز به نيروى تو دست كشيدن از خطاها ممكن نباشد، پس مرا با نيرويى كافى نيرو بخش، و با نگهداريى كه مانع از گناه شود يارى رسان.

(20) خدايا، هر بنده‌اى كه به درگاهت توبه كند ولى در علم غيب تو توبه شكن و بازگشت كننده به گناه و خطاى خود باشد، من به تو پناه مى‌آورم از اين كه چنين باشم، پس اين توبه مرا توبه‌اى ساز كه پس از آن نيازمند توبه‌اى ديگر نباشم، توبه‌اى كه موجب محو گناهان گذشته، و سلامتى و پاكى از گناهان آينده باشد.

(21) خدايا، من از جهل خود به درگاهت پوزش مى‌خواهم، و از كردار بدم بخشش مى‌طلبم، پس به لطف بى دريغت مرا در پناه رحمت خويش جاى ده، و به فضل و عنايتت به پرده عافيت خويش بپوشان.

(22) خدايا، و من از هر چه با خواست تو مخالف است يا از دايره محبت تو بيرون مى‌برد از خطورات قلبم و نگاه‌هاى چشمم و حكايت‌هاى زبانم به درگاهت توبه مى‌كنم، توبه‌اى كه هر يك از اعضايم به سهم خود از كيفرهايت سالم بماند، و از آنچه تجاوزگران از آن مى‌ترسند از انتقام و قهرهاى دردناكت در امان باشد.

(23) خدايا، پس به تنهاييم در پيشگاهت، و تپش قلبم از ترست، و لرزه اعضايم از هيبتت رحم كن، كه- اى پروردگار- گناهانم مرا به درگاهت در جايگاه خوارى و رسوايى به پا داشته، پس اگر ساكت بمانم كسى از سوى من سخن نگويد، و اگر شفيعى آورم شايسته شفاعت نباشم.

(24) خدايا، بر محمد و آل او درود فرست، و كرم خود را كه از كيفرت شايسته‌ام به من مده، و بخشش بى دريغت را برايم بگستران، و با پوشش فراگير خود مرا در پوشان، و با من مانند عزيزى رفتار كن كه بنده ذليلى به درگاهش زارى نموده و او بر وى ترحم كرده، يا مانند ثروتمندى كه بنده فقيرى در سر راهش نشسته و او از وى دستگيرى نموده است.

(25) خدايا، من حامى و پناه دهنده‌اى از ( كيفر) تو ندارم پس بايد عزتت مرا پناه دهد، و شفيعى به درگاهت ندارم پس بايد فضل و بخشايش تو شفيع من باشد، و خطاهايم مرا به بيم و هراس افكنده پس بايد عفو تو امانم بخشد.

(26) البته آنچه گفتم از سر جهل به كار زشت خود و فراموش كردن كارهاى نكوهيده گذشته‌ام نيست، بلكه براى آن است كه آسمان و آسمانيان تو و زمين و زمينيان تو پشيمانيى را كه به پيشگاهت اظهار كرده‌ام و توبه‌اى را كه به وسيله آن به درگاهت پناه آورده‌ام بشنوند.

(27) شايد برخى از آنان به لطف رحمت تو بر من به خاطر شرايط بدم رحم آورد، يا به خاطر پريشان حاليم رقتى به او دست دهد، پس دعايى بدرقه من كند كه از دعاى خودم به درگاه تو بهتر شنيده و اجابت مى‌شود، يا شفاعتى از من نمايد كه از شفاعت خودم در نزد تو كارسازتر باشد و نجات من از خشمت و دستيابيم به خشنوديت بدان حاصل گردد.

(28) خدايا، اگر پشيمانى، توبه به درگاهت محسوب مى‌شود من از همه پشيمان‌ترم، و اگر ترك نافرمانى تو بازگشت به سوى تو به حساب مى‌آيد من نخستين بازگشت كننده‌ام، و اگر طلب آمرزش سبب ريختن گناهان است من به درگاه تو از آمرزش خواهانم.

(29) خدايا، پس همان طور كه دستور توبه دادى و قبول آن را ضمانت كردى، و بر دعا كردن برانگيختى و وعده اجابت دادى، پس بر محمد و آل او درود فرست، و توبه‌ام را بپذير، و مرا با نوميدى و تهيدستى از رحمتت باز مگردان، كه تو توبه گنهكاران را پذيرايى، و به خطاپيشگان توبه كار مهربانى.

(30) خدايا، بر محمد و آل او درود فرست چنان كه ما را به سبب او هدايت كردى، و بر محمد و آل او درود فرست چنان كه ما را به وسيله او رهانيدى، و بر محمد و آل او درود فرست درودى كه روز قيامت و روز نياز به تو شفيع ما گردد، كه تو بر همه چيز توانايى، و اين كار بر تو آسان است.