محبّت و معرفت

اين يك واقعيّت است كه شناخت و معرفت به هر چيزى ، ريشه ميل يا تنفّر انسان به آن چيز است .در صورتى كه انسان چيزى را بيابد كه در واقع براى او منفعت دارد ، به آن ميل و عشق پيدا مى كند و براى جلب آن و به دست آوردنش ، يا شكل گيرى از آن ، يا كسب رضايتش نهايت فعاليت را مى نمايد . انسان به مواد غذايى ،لباس ، پوشاك ، خانه و به تمام اشياء مورد نياز خود علاقه دارد ، چرا كه به حقيقت يافته است كه اين اشياء براى حيات او منفعت دارد و در مقابل ، از امور بسيارى سخت متنفّر است ، چرا كه به اين حقيقت دست يافته است كه آنها براى زندگى او ضرر دارند . آنجا كه از اشياء منفعتى ديده باشد درصدد به دست آوردن آنهاست و در جايى كه اشيايى را مضر ديده است ، در راه دور كردن آنها از خط زندگى خويش است .

بر گرفته از کتاب عرفان اسلامی استاد حسین انصاریان