فارسی
جمعه 25 آبان 1403 - الجمعة 12 جمادى الاول 1446
قرآن کریم مفاتیح الجنان نهج البلاغه صحیفه سجادیه

اخلاق خوبان، ص: 203

چه زيان استش از آن نقش نفور

چونكه جانش غرق شد در بحر نور «1»

مرواريد وجود

و تو گويی آدميان به صدف ها می مانند، كه ارزش و بهای آنها به مرواريدی است كه در درون آنها جای گرفته است.

و مرواريدِ صدف وجود آدميان، جان و روح منزه است. كه با اسف بسير به ندرت يافت می شود.

اين صدف های قوالب در جهان

گرچه جمله زند هاند از بحر جان

ليك اندر هر صدف نبود گهر

چشم بگشا در دل هر يك نگر «2»

انگيزه معرفت

اگر در آداب دينی بيش از هر چيز بر معرفت و شناخت تاكيد رفته است از اين روست كه آدمی خود را بشناسد كه چيست و جايگاه او كجاست، تا مباد خود را به فروتر از خود نفروشد.

خويشتن نشناخت مسكين آدمی

از فزونی آمد و شد در كمی

خويشتن را آدمی ارزان فروخت

بود اطلس خويش بر دلقی بدوخت «3»

______________________________
(1) مثنوی معنوی، دفتر اول، بيت 1019 تا 1023.

(2) مثنوی معنوی، دفتر دوم، بيت 1023-/ 1024.

(3) مثنوی معنوی، دفتر سوم، بيت 1000-/ 1001.







گزارش خطا  

^