تأليفات :: اخلاق خوبان

اخلاق خوبان، ص: 213

(يا داوُد مَنْ احَبَّ حَبِيْبًا صَدَّقَ قَولَه»

ای داود كسی كه كسی را عاشق است بر سخن او صحه می گذارد، و بر خط و فرمان وی سر می نهد، و از سر چاكری و جان سپاری تلخی ها را متحمل شده تا به جان شيرين محبوب دست يابد.

بر خط و فرمان او سر می نهيم		جان شيرين را گروگان می دهيم
تا خيال دوست در اسرار ماست		چاكری و جان سپاری كار ماست «1»

قبول معشوق

باری، عاشق خواستِ معشوق را، نه به اجبار و كراهت بلكه با دنيايی از حال و حلاوت، دنبال می كند. و تا اين حال در ميان نباشد قبول معشوق نيز در پی نيست.

زيرك و داناست اما نيست نيست		تا فرشته لا نشد اهريمنی است
او به قول و فعل يار ما بود		چون به حكم حال آيی لا بود

و اساساً اگر عشق، عشق باشد هر تلخ را شهد و شيرين خواهد ساخت.

تلخ از شيرين لبان خوش می شود		خار از گلزار دلكش می شود
حنظل از معشوق خرما می شود		خانه از هم خانه صحرا می شود

______________________________
(1) مثنوی معنوی، دفتر دوم، بيت 2572 تا 2573.