اخلاق خوبان، ص: 214
|
ای بسا از نازنينان خاركش |
بر اميد گل عذار ماه وَش |
|
|
ای بسا حمال گشته پشت ريش |
از برای دلبر مَه روی خويش |
|
|
كرده آهنگر جمال خود سياه |
تا كه شب آيد ببوسد روی ماه «1» |
|
______________________________ (1) مثنوی معنوی، دفتر سوم، بيت 538 تا 542.
