اخلاق خوبان، ص: 259
جايگاه و موقعيت و مقام خود توجه كرده، و آنگاه خود را بر ديگران برتر دانسته و ممتاز بدانيد.
پروين اعتصامی، در خصوص كسانی كه به منزلت خود نظر دارند، و بر ديگران فخرفروشی می كنند، قطعه ای زيبا سروده است، می گويد: عالمی به نادانی طعنه می زد كه نادانان را به نيم جو نمی خرند، چراكه ايشان از چهار پايان نيز فروترند.
|
عالمی طعنه زد به نادانی |
كه به هر موی من دو صد هنر است |
|
|
چون تويی را به نيم جو نَخَرند |
مردِ نادان ز چارپا بَتَر است |
|
|
نه تن اين، بر تو بار بلاست |
نه سر اين، بر تن تو دردِ سر است |
|
|
نَسِزَد زندگی و بی خبری |
مرده است آن كه چون تو بی خبر است |
|
و به خود می باليد و می گفت: مرد دانا همچون برزگری، صاحب خرمن و همانند ماه و خورشيد، عالم افروز است.
عالَم افروزد چون خور و قمر است
اما نادانان همچون شب تار می نمايد. از اين رو كسی هواخواه شما نيست.
|
سر ما را به سر بسی سود است |
ره ما را هزار رهگذر است |
|
|
نه شما را ز دهر منظوری است |
نه كسی را سوی شما نظر است |
|
|
همه خلق دوستان مَنَند |
مگسانند هر كجا شكر است |
|
