وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ إِذَا سَأَلَ اللهَ الْعَافِيَةَ وَ شُكْرَهَا
از دعاهاى امام عليهالسلام است هنگامى كه تندرستى و سپاس بر آن را از خدا درخواست مىنمود
﴿1﴾
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ أَلْبِسْنِي عَافِيَتَكَ ، وَ جَلِّلْنِي عَافِيَتَكَ ، وَ حَصِّنِّي بِعَافِيَتِكَ ، وَ أَكْرِمْنِي بِعَافِيَتِكَ ، وَ أَغْنِنِي بِعَافِيَتِكَ ، وَ تَصَدَّقْ عَلَيَّ بِعَافِيَتِكَ ، وَ هَبْ لِي عَافِيَتَكَ وَ أَفْرِشْنِي عَافِيَتَكَ ، وَ أَصْلِحْ لِي عَافِيَتَكَ ، وَ لَا تُفَرِّقْ بَيْنِي وَ بَيْنَ عَافِيَتَكَ فِي الدُّنْيَا وَ الآْخِرَةِ .
(1) پروردگارا، بر محمد و خاندانش درود فرست و بر قامتم لباس عافيت بپوشان، و مرا غرق در آن گردان، و با عافيتت نگاهم دار و با آن بلند مرتبهام ساز و با عافيتت از ديگران بىنيازم فرما و عافيتت را هديهام نما، عافيتت را ارزانيم گردان، برايم عافيتت را بگستران، و آن را پاك و در خور ساز و بين من و عافيتت در دنيا و آخرت جدايى مينداز.
﴿2﴾
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ عَافِنِي عَافِيَةً كَافِيَةً شَافِيَةً عَالِيَةً نَامِيَةً ، عَافِيَةً تُوَلِّدُ فِي بَدَنِي الْعَافِيَةَ ، عَافِيَةَ الدُّنْيَا وَ الآْخِرَةِ .
(2) بار خدايا، بر محمد و خاندانش درود فرست و به من عافيتى ده كه بىنياز كند شفايم دهد و برترين و روزافزون باشد؛ عافيتى كه در جانم عافيت زايد، و مرا در دنيا و آخرت سلامت دارد.
﴿3﴾
وَ امْنُنْ عَلَيَّ بِالصِّحَّةِ وَ الْأَمْنِ وَ السَّلَامَةِ فِي دِينِي وَ بَدَنِي ، وَ الْبَصِيرَةِ فِي قَلْبِي ، وَ النَّفَاذِ فِي أُمُورِي ، وَ الْخَشْيَةِ لَكَ ، وَ الْخَوْفِ مِنْكَ ، وَ الْقُوَّةِ عَلَى مَا أَمَرْتَنِي بِهِ مِنْ طَاعَتِكَ ، وَ الِاجْتِنَابِ لِمَا نَهَيْتَنِي عَنْهُ مِنْ مَعْصِيَتِكَ .
(3) خدايا، نعمت تندرستى و ايمنى و سلامت دين و جان بهرهام فرما، و بصيرت قلبى و پيشرفت در زندگى و ترس الهى و بيم از مقامت، توان گزاردن بندگىات كه بدان فرمانم دادهاى و ترك گناهانى كه از آن بازم داشتهاى عطايم نماى.
﴿4﴾
اللَّهُمَّ وَ امْنُنْ عَلَيَّ بِالْحَجِّ وَ الْعُمْرَةِ ، وَ زِيَارَةِ قَبْرِ رَسُولِكَ ، صَلَوَاتُكَ عَلَيْهِ وَ رَحْمَتُكَ وَ بَرَكَاتُكَ عَلَيْهِ وَ عَلَى آلِهِ ، وَ آلِ رَسُولِكَ عَلَيْهِمُ السَّلَامُ أَبَداً مَا أَبْقَيْتَنِي فِي عَامِي هَذَا وَ فِي كُلِّ عَامٍ ، وَ اجْعَلْ ذَلِكَ مَقْبُولًا مَشْكُوراً ، مَذْكُوراً لَدَيْكَ ، مَذْخُوراً عِنْدَكَ.
(4) پروردگارا، حج و عمره، زيارت آرامگاه پيامبرت كه درود و رحمت و بركاتت بر او و خاندانش باد و زيارت بارگاه خاندان پيامبرت كه درود بر آنان باد امسال و هر سال همواره نصيبم گردان، و آن را پذيرفته درگاهت و شايسته سپاست و پرارج و به سزا در آستانت و اندوخته و توشهام نزدت نماى.
﴿5﴾
وَ أَنْطِقْ بِحَمْدِكَ وَ شُكْرِكَ وَ ذِكْرِكَ وَ حُسْنِ الثَّنَاءِ عَلَيْكَ لِسَانِي ، وَ اشْرَحْ لِمَرَاشِدِ دِينِكَ قَلْبِي .
(5) و زبانم را به ستايش و سپاس و يادكرد و مدح حضرتت گويا فرماى، و قلبم را براى فهم مقاصد دينت بگشاى.
﴿6﴾
وَ أَعِذْنِي وَ ذُرِّيَّتِي مِنَ الشَّيْطَانِ الرَّجِيمِ ، وَ مِنْ شَرِّ السَّامَّةِ وَ الْهَامَّةِ و الْعَامَّةِ وَ اللَّامَّةِ ، وَ مِنْ شَرِّ كُلِّ شَيْطَانٍ مَرِيدٍ ، وَ مِنْ شَرِّ كُلِّ سُلْطَانٍ عَنِيدٍ ، وَ مِنْ شَرِّ كُلِّ مُتْرَفٍ حَفِيدٍ ، وَ مِنْ شَرِّ كُلِّ ضَعِيفٍ وَ شَدِيدٍ ، وَ مِنْ شَرِّ كُلِّ شَرِيفٍ وَ وَضِيعٍ ، وَ مِنْ شَرِّ كُلِّ صَغِيرٍ وَ كَبِيرٍ ، وَ مِنْ شَرِّ كُلِّ قَرِيبٍ وَ بَعِيدٍ ، وَ مِنْ شَرِّ كُلِّ مَنْ نَصَبَ لِرَسُولِكَ وَ لِأَهْلِ بَيْتِهِ حَرْباً مِنَ الْجِنِّ وَ الْإِنْسِ ، وَ مِنْ شَرِّ كُلِّ دَابَّةٍ أَنْتَ آخِذٌ بِنَاصِيَتِهَا ، إِنَّكَ عَلَى صِرَاطٍ مُسْتَقِيمٍ .
(6) و مرا و فرزندانم از شيطان رانده شده و حيوانات گزنده و زهردار و كشنده و از شر مردمان عوام و ملامت گران لئام ايمن دار، و مرا از شر شيطان سركش و هر حاكم ستمگر و از شر هر صاحبقران ثروتمند، و از شر هر ناتوان و توانمند و از شر هر قدرتمند و ضعيف، و از شر هر كوچك و بزرگ، و از شر هر نزديك و دور نگاه دار، و از شر هر كه به جنگ با پيامبرت و خاندانش از جن و انس برخاست، و از شر هر جاندارى كه در چنبره قدرت توست در امان دار كه بى گمان تو بر راه عدل و انصافى.
﴿7﴾
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ مَنْ أَرَادَنِي بِسُوءٍ فَاصْرِفْهُ عَنِّي ، وَ ادْحَرْ عَنِّي مَكْرَهُ ، وَ ادْرَأْ عَنِّي شَرَّهُ ، وَ رُدَّ كَيْدَهُ فِي نَحْرِهِ .
(7) بار خدايا، بر محمد و خاندانش درود فرست، و هر كه را كه آهنگ آسيبم كند از من بازدار، و مكر و حيلهاش از من دور ساز، شرش از من بران، و تير نيرنگش به گلوى خودش بازگردان.
﴿8﴾
وَ اجْعَلْ بَيْنَ يَدَيْهِ سُدّاً حَتَّى تُعْمِيَ عَنِّي بَصَرَهُ ، وَ تُصِمَّ عَنْ ذِكْرِي سَمْعَهُ ، وَ تُقْفِلَ دُونَ إِخْطَارِي قَلْبَهُ ، وَ تُخْرِسَ عَنِّي لِسَانَهُ ، وَ تَقْمَعَ رَأْسَهُ ، وَ تُذِلَّ عِزَّهُ ، وَ تَكْسِرَ جَبَرُوتَهُ ، وَ تُذِلَّ رَقَبَتَهُ ، وَ تَفْسَخَ كِبْرَهُ ، وَ تُؤْمِنَنِي مِنْ جَمِيعِ ضَرِّهِ وَ شَرِّهِ وَ غَمْزِهِ وَ هَمْزِهِ وَ لَمْزِهِ وَ حَسَدِهِ وَ عَدَاوَتِهِ وَ حَبَائِلِهِ وَ مَصَايِدِهِ وَ رَجِلِهِ وَ خَيْلِهِ ، إِنَّكَ عَزِيزٌ قَدِيرٌ .
(8) پيش رويش حجابى گذار تا چشمش از ديدنم نابينا، و گوشش از ياد من ناشنوا سازى، بر در قلبش از اينكه سوداى من در خاطر آورد قفل زن و زبانش از يادكرد من لال گردان، سرش را بكوبان، عزتش را به خوارى رسان، و جلال و شكوهش درهم شكان، گردنش خوار دار، و دمار از نخوت و غرورش درآر. و از تمامى زبان بارى و شرارتش، بدزبانى و نكوهشش، عيبجويى و حسادتش نگاهم دار، و از دشمنى و بندها و دامهايش، پيادگان و سوارانش ايمنم دار، كه تو عزيزى و به همه چيز توانا.