دعای 23 ( دعا برای عافیت و شکر بر آن ) ترجمه محمد مهدی جلالی

(1) درود تو بر احمد و خاندان كه هستى شرف يافت از نامشان خدايا سلامت ده و تاب و نوش مر اين جامه را بر وجودم بپوش وجودم به كام سلامت ببر در آن حفظ فرماى و در ده مفر به عز سلامت گراميم دار كز آن بى‌نيازيم آيد به بار خدايا ببخشاى و فرما عطا مرا اين چنين گوهر پر بها بگستر چنين نعمتم در وجود مرا خير از آن ساز و آور فرود من و تندرستى هلا اى خدا نباشيم هرگز به عالم جدا

(2) درود تو بر احمد و خاندان كه هستى شرف يافت از نامشان ببخشا سلامت ولى بى‌نياز كه از كس نيابد به سويم فراز كز آن خيزدم در زمانه سرى بهى برترى نيز والاترى

(3) به دنيا و عقبى سلامت دهد نه تن جان هم از هر بلا وارهد بنه منتم بر سر اى كردگار وجودم ز هر سو سلامت بدار سپردم به دست تو دين و بدن كه آسوده باشد بماند به من بفرماى قلب مرا ديده باز به هر كار اندر مرا چاره ساز اگر بيم باشد به دل از تو باد توان تا به امر تو دستى گشاد خدايا ز عصيان مرا دور كن كه هرگز نرانم از اين در سخن

(4) دگر منتم از تو آن اى خداى كه خود عمره و حج بيارم به جاى بده فرصت قبر پيغمبرم از آن پيشتر كز جهان بگذرم درود تو بر احمد و خاندان فزا رحمت و بركت خود بر آن بر آنها درودى چنين جاودان هم امسال و هر سال و در هر زمان مرا نيز اندوز از آن ثواب كه آيد به كارم به روز حساب

(5) بحمدت زبان مرا باز كن دلم نيز گنجينه‌ى راز كن

(6) من و خاندان اى خداى رحيم رها ساز از آفت آن رجيم ز شيطان و چشم بدم وارهان وزان جانوركش برآيد زبان ز شاهى كه پويد طريق ستم ز زشتى چه بسيار باشد چه كم از آن بد كه آيد ز نزديك و دور ز نادان و دانا ز بينا و كور از آن كس كه بر احمد و خاندان بر آشوبد و ننگ سازد جهان ز هر چه كه باشد زمامش به تو پناهنده‌ام بر ره راست تو خدايا پناه خدايا پناه گشايى تو بر عدل و بر داد راه

(7) درود تو بر احمد و خاندان كه هستى شرف يافت از نامشان هر آن كوبه بد داشت آهنگ من ز من بازگردان و راهش بزن ز من دور كن مكر آن مكرساز بگردان به سوى وى آن مكر باز

(8) بنه پيش چشمان او حائلى كه در چشم و گوشش فتد كاهلى نبيند مرا بانگ من نشنود مبادا به نزديك من ره برد دلش قفل زن لال سازش زبان سرش را بكوب و نما ناتوان اگر عزت او راست خوارى شود نماند شكوهش به زارى فتد شود خوار و آنگاه ننوازيش شود گم تمام سرافرازيش مرا دور فرما ز بدگوييش ز رشك وى و نيز بخوييش ز خيل جنودش تو ايمن بدار كه تنها توانا تو باشى به كار