وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ إِذَا سَأَلَ اللهَ الْعَافِيَةَ وَ شُكْرَهَا
در اين دعا امام سجاد در راز و نياز با خداى متعال از خدا عافيت و شكر عافيت مىطلبد
﴿1﴾
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ أَلْبِسْنِي عَافِيَتَكَ ، وَ جَلِّلْنِي عَافِيَتَكَ ، وَ حَصِّنِّي بِعَافِيَتِكَ ، وَ أَكْرِمْنِي بِعَافِيَتِكَ ، وَ أَغْنِنِي بِعَافِيَتِكَ ، وَ تَصَدَّقْ عَلَيَّ بِعَافِيَتِكَ ، وَ هَبْ لِي عَافِيَتَكَ وَ أَفْرِشْنِي عَافِيَتَكَ ، وَ أَصْلِحْ لِي عَافِيَتَكَ ، وَ لَا تُفَرِّقْ بَيْنِي وَ بَيْنَ عَافِيَتَكَ فِي الدُّنْيَا وَ الآْخِرَةِ .
(1) پروردگارا درود فرست بر محمد و آل پاكش و بر (تن و جان) من به لطف خود لباس عافيت بپوشان (يعنى هميشه صحت و سلامتى جسم و جان و رستگارى دنيا و آخرت به من عطا فرما) اى خدا و عافيتت را بر تمام شئون وجودم شامل گردان و مرا در سنگر و پناه عافيت و رستگارى خود (از هر رنج و درد و آلام عالم) محفوظ و از شر و فتنه و فساد دشمنان در امان دار) و به عافيت و رستگارى مرا گرامى و مستغنى و بىنياز ابد (از ما سواى خود) گردان و به من فقير درگاهت عافيت را صدقه و موهبت فرما و عافيتت را بر من وسيع و منبسط گردان و به آن عافيت امور دو عالمم را اصلاح كن و ميان من و عافيتت هرگز در دنيا و آخرت جدائى مينداز.
﴿2﴾
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ عَافِنِي عَافِيَةً كَافِيَةً شَافِيَةً عَالِيَةً نَامِيَةً ، عَافِيَةً تُوَلِّدُ فِي بَدَنِي الْعَافِيَةَ ، عَافِيَةَ الدُّنْيَا وَ الآْخِرَةِ .
(2) پروردگارا درود فرست بر محمد و آل پاكش و مرا عافيتى (كه سلامتى جسم و جانست و سعادت هر دو جهان) به حد كافى و شافى و مرتبه عالى آن عطا فرما كه دائم در افزايش نشو و نما باشد و آن عافيت پيوسته در جسم (و جان) من سلامت و آسايش دنيا و آخرت بيفزايد
﴿3﴾
وَ امْنُنْ عَلَيَّ بِالصِّحَّةِ وَ الْأَمْنِ وَ السَّلَامَةِ فِي دِينِي وَ بَدَنِي ، وَ الْبَصِيرَةِ فِي قَلْبِي ، وَ النَّفَاذِ فِي أُمُورِي ، وَ الْخَشْيَةِ لَكَ ، وَ الْخَوْفِ مِنْكَ ، وَ الْقُوَّةِ عَلَى مَا أَمَرْتَنِي بِهِ مِنْ طَاعَتِكَ ، وَ الِاجْتِنَابِ لِمَا نَهَيْتَنِي عَنْهُ مِنْ مَعْصِيَتِكَ .
(3) و اى خدا بر من منت گذار اول به نعمت صحت و امنيت (زيرا پيغمبر اكرم (ص) فرمود: «نعمتان مجهولتان الصحه و الامان»: دو نعمت بزرگ است كه قدرش نزد خلق مجهول است يكى نعمت صحت بدن ديگر نعمت امنيت ملك) ديگر سلامت و آسايش در كار دين و دنيا عطا فرما بدنم را هميشه سالم دار و قلبم را به نور بصيرت و معرفت خود روشن ساز و در تمام امور حياتيم نفوذ و تسلط بخش و خوف و خشيت خود را در دلم قرار ده (تا هميشه خدا ترس و خدا پرست باشم) و بر انجام اوامرى كه به من در طاعتت فرمودى مرا قوت و توانائى بخش و از آنچه مرا نهى كردى كه آن معصيت و نافرمانى تست دور گردان (يعنى من قوت اطاعت و ترك معصيت بىنظر لطف و عنايتت ندارم و با دشمن بزرگ نفس و شيطان و دلفريبيهاى دنيا بىيارى حضرتت كى ياراى مقاومت توانم داشت.) پروردگارا
﴿4﴾
اللَّهُمَّ وَ امْنُنْ عَلَيَّ بِالْحَجِّ وَ الْعُمْرَةِ ، وَ زِيَارَةِ قَبْرِ رَسُولِكَ ، صَلَوَاتُكَ عَلَيْهِ وَ رَحْمَتُكَ وَ بَرَكَاتُكَ عَلَيْهِ وَ عَلَى آلِهِ ، وَ آلِ رَسُولِكَ عَلَيْهِمُ السَّلَامُ أَبَداً مَا أَبْقَيْتَنِي فِي عَامِي هَذَا وَ فِي كُلِّ عَامٍ ، وَ اجْعَلْ ذَلِكَ مَقْبُولًا مَشْكُوراً ، مَذْكُوراً لَدَيْكَ ، مَذْخُوراً عِنْدَكَ.
(4) و باز بر من منت گذار و مرا به نعمت اداى مناسك حج و عمره (مقبوله) و زيارت قبور مطهر رسول و آل رسولت كه درود و رحمت و بركات بىپايانت بر آن بزرگواران باد مرا هميشه موفق بدار مادامى كه در دنيا باقيم دارى در اين سال حاضر و همه سال ديگر حج و عمره و زيارات آن بزرگواران را نصيبم گردان و آن زيارات را مقبول درگاهت قرار ده و مقرون به جزاى خير و مذكور و با نام نشان اخلاص نزد خود بگردان تا اين عمل نزد تو ذخيرهى من گردد
﴿5﴾
وَ أَنْطِقْ بِحَمْدِكَ وَ شُكْرِكَ وَ ذِكْرِكَ وَ حُسْنِ الثَّنَاءِ عَلَيْكَ لِسَانِي ، وَ اشْرَحْ لِمَرَاشِدِ دِينِكَ قَلْبِي .
(5) و هميشه زبانم را به حمد و شكر و ذكر و ثنا و ستايش حضرتت جارى ساز (تا دايم به ستايش اوصاف جمال و جلال و سپاس نعمتهاى بىشمار و بىپايانت اشتغال ورزم) و اى خدا مرا شرح صدر (و بصيرت كاملى) در فهم اصول حقايق دين (و درك اساس مقاصد آئين خود عطا فرما
﴿6﴾
وَ أَعِذْنِي وَ ذُرِّيَّتِي مِنَ الشَّيْطَانِ الرَّجِيمِ ، وَ مِنْ شَرِّ السَّامَّةِ وَ الْهَامَّةِ و الْعَامَّةِ وَ اللَّامَّةِ ، وَ مِنْ شَرِّ كُلِّ شَيْطَانٍ مَرِيدٍ ، وَ مِنْ شَرِّ كُلِّ سُلْطَانٍ عَنِيدٍ ، وَ مِنْ شَرِّ كُلِّ مُتْرَفٍ حَفِيدٍ ، وَ مِنْ شَرِّ كُلِّ ضَعِيفٍ وَ شَدِيدٍ ، وَ مِنْ شَرِّ كُلِّ شَرِيفٍ وَ وَضِيعٍ ، وَ مِنْ شَرِّ كُلِّ صَغِيرٍ وَ كَبِيرٍ ، وَ مِنْ شَرِّ كُلِّ قَرِيبٍ وَ بَعِيدٍ ، وَ مِنْ شَرِّ كُلِّ مَنْ نَصَبَ لِرَسُولِكَ وَ لِأَهْلِ بَيْتِهِ حَرْباً مِنَ الْجِنِّ وَ الْإِنْسِ ، وَ مِنْ شَرِّ كُلِّ دَابَّةٍ أَنْتَ آخِذٌ بِنَاصِيَتِهَا ، إِنَّكَ عَلَى صِرَاطٍ مُسْتَقِيمٍ .
(6) و مرا و ذريه و فرزندانم را از وساوس و اضلال ديو رجيم در پناه خود گير و از شر هر گزنده (و درنده) از مخلوقاتت (مانند عقرب و رتيل و مار و مردم بدزبان كه از نيش عقرب گزندهترند) و از هر امر مولم و مخوف و از هر خويش و بيگانه و هر بخيل و پست و ناكس مردمآزار و از هر شيطان انسى و جنى اهل فتنه و فساد و از شر هر سلطان ظالم بيدادگر و از شر هر عياش شهوتران مسرف مغرور ناز و نعمت و از شر هر موجود ضعيف و ناتوان (كه به مكر و حيله به قوى ممكن است سختترين آزار و ستم رساند كه دشمن نتوان حقير و بيچاره شمرد) و شر هر قوىپنجه نيرومند (كه بر ضعيفان دست ظلم و طغيان گشايد) و از شر هر شرافتمند مقتدر و هر پست ناقابل و از شر هر كوچك و بزرگ و از شر هر نزديك و دور و از شر هر كس از جن و انس كه بر عليه رسول و آل رسولت به جنگ و محاربه قيام كند و از شر هر جنبنده (درنده و گزنده و ديو و دد و دام و بشر و غيره) كه تمام قواى آنها بدست قدرت تو است (و بدون اراده تو جنبش نتوانند كرد) و تو البته به طريق مستقيم عدل (و احسان) خواهى بود (و همه را بدين راه مستقيم مىخوانى) من از شر همه اين موجودات عالم به تو پناه مىبرم.
﴿7﴾
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ مَنْ أَرَادَنِي بِسُوءٍ فَاصْرِفْهُ عَنِّي ، وَ ادْحَرْ عَنِّي مَكْرَهُ ، وَ ادْرَأْ عَنِّي شَرَّهُ ، وَ رُدَّ كَيْدَهُ فِي نَحْرِهِ .
(7) پروردگارا درود فرست بر محمد و آل پاكش و هر كس با من قصد سوئى كند او را از آزار من منصرف گردان و مكرش را از من دفع و شرش را از من دور ساز و مكر و كيدش را به گردن خود او بازگردان
﴿8﴾
وَ اجْعَلْ بَيْنَ يَدَيْهِ سُدّاً حَتَّى تُعْمِيَ عَنِّي بَصَرَهُ ، وَ تُصِمَّ عَنْ ذِكْرِي سَمْعَهُ ، وَ تُقْفِلَ دُونَ إِخْطَارِي قَلْبَهُ ، وَ تُخْرِسَ عَنِّي لِسَانَهُ ، وَ تَقْمَعَ رَأْسَهُ ، وَ تُذِلَّ عِزَّهُ ، وَ تَكْسِرَ جَبَرُوتَهُ ، وَ تُذِلَّ رَقَبَتَهُ ، وَ تَفْسَخَ كِبْرَهُ ، وَ تُؤْمِنَنِي مِنْ جَمِيعِ ضَرِّهِ وَ شَرِّهِ وَ غَمْزِهِ وَ هَمْزِهِ وَ لَمْزِهِ وَ حَسَدِهِ وَ عَدَاوَتِهِ وَ حَبَائِلِهِ وَ مَصَايِدِهِ وَ رَجِلِهِ وَ خَيْلِهِ ، إِنَّكَ عَزِيزٌ قَدِيرٌ .
(8) و در پيش روى او سدى بكش كه مرا هرگز ديگر چشمش نبيند و گوشش سخنم را هرگز نشنود و دريچهى قلبش از عبور و خطور من به خاطرش قفل گردد (يعنى هرگز خيال من در دلش نيايد و ابدا به ياد من نيفتد) و زبانش هم از ذكر من لال شود (هيچ مرا به زبان نياورد) و شر (فتنه و شر فساد) او را به عمود (قهر و انتقام) خرد كن (وصولت ظلم و جورش را محو كن) و عزتش را بدل به ذلت ساز و جلال و جبروتش را درهم شكن و گردن (گردنكش جبار) او را ذليل و خوار گردان و تكبر و نخوتش را نابود ساز (كبر و غرور و خودبينيش را به باد فنا ده) و به لطف و كرمت مرا از ضرر و زيان و شر و فتنه او و بدگوئى شتم و غيبت و تهمت او و از حسد و رشك عداوت او و دام و فسون صيادى او و از قشون و لشگر و خيل و سپاهش از همه اينها مرا در پناه خود محفوظ بدار كه همانا توئى خداى با عزت ابد و قدرت (بىحد و نهايت).