دعای 23 ( دعا برای عافیت و شکر بر آن ) ترجمه عباس عزيزی

(1) بار خداوندا، بر محمد و آل او درود فرست و جامه‌ى عافيت خود را بر من بپوشان و عافيتت را بر سراسر وجودم بگستران و مرا به وسيله‌ى عافيتت، مصون و محفوظ و با عافيتت گرامى‌ام دار و عافيتت بى‌نيازم فرما و با عافيتت نعمتت را بر من تصدق فرما و عافيت خويش را بر من ببخش و عافيتت را همچون فرشى زير پايم بگستران و عافيت خود را شايسته من ساز و در دنيا و آخرت بين من و عافيتت جدايى مينداز.

(2) بار خداوندا، بر محمد و آل او درود فرست و مرا عافيتى عنايت كن، كفايت كننده، شفا دهنده، بلند مرتبه و رشد يابنده كه درون جسم و جانم توليد عافيت كند (كه) عافيت دنيا و آخرت (باشد).

(3) امنيت و سلامت، و تندرستى در دين و جسمم، و بصيرت و بينايى در قلبم و عملى شدن امورم، و خشيت در پيشگاهت، و خوف از خودت، و قدرت بر انجام فرمانت، آنجا كه مرا امر فرموده‌اى و اجتناب از معصيت در آنجا كه مرا نهى كرده‌اى عنايت فرما.

(4) بار خداوندا، بر من منت گذار و حج و عمره و زيارت قبر پيامبرت- كه درود و رحمت و بركاتت بر او و بر آلش باد- و زيارت آل رسولت- كه درود بر آنان باد- مادام كه مرا باقى گذارده‌اى در همين سال و در همه‌ى سال‌ها نصيبم گردان و آن را مقبول و پذيرفته شده مشكور، مذكور در نزد خويش و ذخيره در پيشگاهت قرار ده.

(5) و زبانم را با ستايشت و شكرت، و ذكرت و يادت و ثناى جميل خود گويا ساز و قلبم را براى فراگيرى مقاصد آيينت گشاده ساز.

(6) و مرا و همه‌ى ذريه و فرزندانم را از شر شيطان رانده شده پناه ده، و از شر حشرات مسموم كننده و جانوران زهردار گزنده، از چشم بد و عامه‌ى مردم و از هر شيطان سركش و هر سلطان كينه‌توز و هر انسان ثروتمند مغرور در ناز و نعمت و هر ضعيف ناتوان و هر سرسخت قوى و هر انسان شريف و هر فرومايه‌اى و هر خرد و كلانى و هر خويشاوندى و بيگانه‌اى و هر كسى از جن و انس كه در برابر پيامبرت و خاندان او به جنگ برخاسته و هر جنبنده‌اى كه زمامش به دست توست- و به بر صراط مستقيمى- پناه ده و نگاهدار.

(7) بار خداوندا، درود فرست بر محمد و آلش، و هر كس انديشه‌ى بدى نسبت به من كند او را از من منصرف ساز. و مكرش را از من دور و شرش را از من دفع كن و تير نيرنگش را به گلوگاهش بازگردان.

(8) (و بين من و او) سدى محكم قرار ده تا بدين وسيله چشمش را از ديدن من كور، و گوشش را از شنيدن ذكر من كر، و قلب او را از ياد من غافل كنى و زبانش را از گفتن سخن درباره‌ى من لال سازى، تا بدين وسيله سرش را بكوبى، و عزتش را به ذلت مبدل كنى و بزرگى‌اش را بشكنى، و گردنش را به خوارى فرود آورى، و بساط كبريايى او را بر هم ريزى و مرا از تمام زيان‌ها، و شرور، طعنه‌ها، و عيب‌جويى‌ها، غيبت‌ها، و حسادت‌ها، دشمنى‌ها، دام‌ها، كمين‌ها و از نيروهاى پياده و سواره‌ى او ايمن دارى، زيرا تو بر هر كارى عزيز و غالب و قادر و توانايى.