دعای 27 ( دعا برای مرزداران ) ترجمه فیض الاسلام (تصحیح جامعه مدرسین)

(1) بار خدايا بر محمد و آل او درود فرست، و مرزهاى مسلمانان را به غلبه و تسلط خود استوار ساز، و نگهدارندگان آن مرزها را به نيروى خويش توانائى ده، و بخششهاى ايشان را از توانگريت فراوان گردان‌

(2) بار خدايا بر محمد و آل او درود فرست، و شمارش (گروه) ايشان را بسيار فرما، و سلاحهاى آنان را تيز وa برانما و اطراف ايشان را نگهدارى كن، و دور و بر ايشان را محكم گردان، و گروهشان را به هم پيوند ده، و كارشان را شايسته فرما، و آذوقه‌هاشان را پى‌درپى برسان، و سختيهاشان را به تنهائى كارگزارى كن، و ايشان را به يارى كردن و كمك، و به شكيبائى همراهى، و در مكر و فريب دقت نظر عطا فرما،

(3) بار خدايا بر محمد و آل او درود فرست، و آنچه (از رموز جنگ كه) به آن نادانند به ايشان بشناسان و آنچه (در برخورد با دشمن) نمى‌دانند به آنها بياموز، و آنچه فريب دشمن نمى‌بينند بيناشان فرما،

(4) بار خدايا بر محمد و آل او درود فرست،و هنگام روبرو شدنشان با دشمن ياد دنياى فريب‌دهنده و گول‌زننده را فراموششان گردان، و انديشه‌هاى مال و دارائى گمراه‌كننده را از دلهاشان بزداى، و بهشت را برابر چشمشان قرار ده، و از آن بهشت آنچه آماده ساخته‌اى از جاهاى هميشگى و سراهاى ارجمند و زنهاى زيبا و جوهائيكه به آشاميدنيهاى گوناگون روان شده و درختهائى كه به انواع ميوه‌ها خم گشته جلو چشمشان نمايان كن تا اينكه كسى از ايشان آهنگ روى برگرداندن (از نبرد) نكند، و گريختن از (برابر دشمن) همتاى خود را با خويش گفتگو ننمايد،

(5) بار خدايا به آنچه درخواست شد دشمنانشان را درهم شكن و ناخنهاى دشمنان را از ايشان جدا ساز، و ميان دشمنان و سلاحهاشان جدائى بيفكن و بندهاى دلهاشان را بكن، و ميان آنان و آذوقه‌هاشان دورى بيانداز و در راهها (فنون جنگى) سرگردانشان گردان، و از چيزى كه به آن رو آورده‌اند گمراهشان ساز، و كمك را از آنها قطع كن، و از شمارشان بكاه، و دلهاشان را از ترس پر نما، و دستهاشان را از گشودن باز دار، و زبانهاشان را از گفتار ببند، و با (سختى و گرفتارى) ايشان پشت سريهاشان را پراكنده گردان، و ايشان را براى آنها كه در پس ايشانند عبرت قرار ده، و بخوار ساختن آنها طمعها و آرزوهاى كسانى را كه پس از ايشانند ببر،

(6) بار خدايا بچه‌دانهاى زنانشان را از زائيدن باز دار، و پشتهاى مردانشان را خشك گردان، و نسل چهارپايان و شتر و گاو و گوسفندشان را قطع كن، و آسمانشان را در باريدن ، و زمينشان را در روئيدن اذن و فرمان مده،

(7) بار خدايا به وسيله‌ى آنچه درخواست شد تدبير مسلمانان (مبارز) را نيرومند، و به سبب آن شهرهاشان را استوار و دارائيشان را بسيار نما و ايشان را از جنگيدن با دشمن براى عبادت و بندگيت، و از زد و خورد با آنها براى خلوت نمودن با تو آسوده گردان، تا همه جاى زمين جز تو پرستش نشود، و جز تو براى كسى از ايشان پيشانى به خاك گذارده نگردد،

(8) بار خدايا اهل هر سمتى از مسلمانان را به جنگ با مشركان كه در برابر ايشانند بفرست، و آنان را از جانب خود به فرشتگان پى در پى آينده كمك فرما تا دشمنان را به پايان خاك در زمين تو كشته و اسير شده رانده و شكست دهند، يا آنكه اعتراف نمايند كه توئى خدائى كه جز تو معبود به حقى نيست (در ذات) يگانه و (در صفات كمال) بى‌شريكى

(9) بار خدايا درخواست مرا درباره‌ى مشركان بر دشمنانت در اطراف شهرها از هند، روم، تركستان، خزر، حبش، نوبه، زنگبار، سقالبه (صقالبه)، ديالمه، و باقى اصناف مردم كه مشرك هستند و نام و نشانشان (از براى ديگران) پنهانست، و تو خود به علم و دانائيت آنها را مى‌شناسى، و به قدرت و توانائيت بر آنان آگاهى شامل گردان،

(10) بار خدايا كفار را از دست‌درازى به مرزهاى مسلمانان (و يا به طوائف مسلمين) به خودشان وادار، و به كاستنشان از كاستن مسلمانان جلوگير، و به پراكندگيشان از اجتماع و گرد آمدن بر مسلمانان باز دار،

(11) بار خدايا دلهايشان را از آرامش و تنهاشان را از توانائى تهى گردان، و دلهاشان را از حيله و چاره‌جوئى فراموشى ده و اندامشان را از جنگيدن با پيادگان (لشگر اسلام) سست نما، و آنها را از نبرد با دليران (مسلمين) بترسان، و لشگرى از فرشتگانت با عذاب و آزار سخت از عذابهايت برايشان برانگيز مانند كارى كه در روز (جنگ) بدر نمودى، كه به وسيله‌ى آن ريشه‌ى آنان را قطع كرده ببرى و شوكت و بزرگيشان را بدروى، و گروهشان را پراكنده فرمائى،

(12) بار خدايا آبهاى ايشان را به وباء (بيماريهاى همگانى) و خوردنيهاشان را به دردها آميخته و درهم كن، و شهرهاشان را به زمين فرو بر، و پى در پى بر آن شهرها بلا و گرفتاريها برسان، و آنها را به قحطى و خشگسالى بكوب، و آذوقه‌هاشان را در تهى‌ترين زمين خود (زمين بى‌آب و علف) و دورترين زمين خويش از ايشان قرار ده، و قلعه‌هاى زمين را از آنها بازدار، آنها را به گرسنگى هميشگى و بيمارى دردناك دچار فرما،

(13) بار خدايا و هر جنگجوئى از اهل دين تو (مسلمانان) كه با ايشان بجنگد يا هر مجاهد و جنگ كننده‌اى از پيروان طريقه و راه تو (مومنان) كه با آنها جنگ نمايد تا دين تو بلندتر و حزب و گروه تو (بر همه‌ى احزاب) تواناتر و نصيب و بهره‌ى تو كاملتر گردد پس او را آسانى پيش آور و كار را برايش روبراه ساز،و پيروزى را برايش عهده‌دار شو،و (بهترين) ياران را براى او برگزين و پشتش را قوى و توانا كن، و جيره‌اش سرشار گردان، و او را به نشاط و خرمى بهره‌مند ساز، و گرمى آرزو را از او فرونشان، و او را از اندوه تنهائى برهان، و ياد زن و فرزند را فراموشش ساز،

(14) و او را (هنگام نبرد) به حسن نيت راهنمائى كن و تندرستى را برايش عهده‌دار شو، و سلامتى از بلاها را همراهش گردان و او را از ترس و سست دلى دور دار، و دليرى در دلش بيافكن، و نيرومندى روزيش نما، و به كمك و يارى (خود) او را يارى فرما، و راهها و روشها(ى نيك) را به او بياموز، و در حكم كردن راه شايسته‌ى را به او بنما و ريا و خودنمائى را از او بركنار كن، و او را از انجام كارى براى اينكه مردم بشنوند برهان، و انديشه و ياد و سفر كردن و ماندنش را در راه (رضاى) خود و براى (خوشنودى) خويش قرار ده،

(15) پس هرگاه با دشمن تو و دشمن خود روبرو شود آنان را در چشمش اندك نما، و مقامشان را در دلش كوچك ساز، و او را برايشان غلبه ده، و آنها را بر او چيره مگردان، پس اگر زندگانيش را به سعادت پايان داده شهادت (در راه حق) را برايش مقدر نمودى، شهادتش پس از آن باشد كه دشمنت را به كشتن هلاك و تباه كند، و پس از آن باشد كه اسيرى آنها را به رنج افكند، و پس از آن باشد كه در مرزهاى مسلمانان ايمنى و آرامش برقرار شود، و پس از آن باشد كه دشمنانت (به ميدان جنگ) پشت كرده و شكست خورده برگردند

(16) بار خدايا و هر مسلمانى كه جنگجو يا مرزدارى را در كار خانه‌اش جانشين شود، يا در نبودنش خانواده‌ى او را نگهدارى كند، يا او را به برخى از دارائى خود كمك و مساعدت نمايد يا او را به اسباب جنگ يارى كند، يا او را بر جهاد (در راه خدا) وادارد، يا او را در راهى پيش گرفته به دعاء همراهى نمايد، يا پشت سر او آبرويش را حفظ كند، پس او را برابر پاداش آن مسلمان جنگجو و مرزبان سنگ به سنگ و مانند به مانند پاداش ده، و عوض كارش در دنيا عطا فرما كه سود آنچه پيش از اين انجام داده و شادى كارى كه بجا آورده به زودى دريابد تا آنگاه كه زمان او به پايان رسيده (عمرش تمام گردد) و به آنچه براى او (در آخرت) از فضل و احسانت روان و از كرمت آماده نموده‌اى برسد،

(17) بار خدايا و هر مسلمانى كه كار اسلام او را نگران كند، و گرد آمدن مشركين او را اندوهگين سازد پس قصد جنگ (با آنها) يا آهنگ جهاد (طرفدارى از دين) نمايد و ضعف و ناتوانى او را از رفتن به جنگ بنشاند، يا فقر او را به درنگ كردن وادارد، يا پيشامدى او را از قصدش به تاخير اندازد، يا جلوگيرى در برابر اراده‌اش پيش آيد پس نام او را در عبادت كنندگان بنويس، و پاداش جهادكنندگان را به او عطا فرما، و او را در رشته‌ى كشته شدگان در راه حق و شايستگان قرار ده،

(18) بار خدايا بر محمد بنده و فرستاده‌ى خود و بر آل محمد درود فرست، درودى كه بر درودها بلند، و بالاى ستودنها باشد، درودى كه مدتش پايان نپذيرد، و شماره‌اش بريده نشود مانند كاملترين درودهائى كه بر يكى از دوستان گذشته (فرستاده‌اى) زيرا توئى بسيار بخشنده، ستوده شده آغازكننده بازگرداننده بجا آورنده‌ى هر چه خواهى.