دعای 27 ( دعا برای مرزداران ) ترجمه محمد مهدی جلالی

(1) درود تو بر احمد و خاندان كه هستى شرف يافت از نامشان خداوندگارا بدار استوار به عزت تو اين مرز و هم مرزدار به قوت تو اين مرزداران ما برافراز و يارى رسان اى خدا بيفزاى نعمت بر ايشان بسى كه حاجت نيارند نزد كسى

(2) درود تو بر احمد و خاندان كه هستى شرف يافت از نامشان بيفزاى در جمعشان در شمار سلاحى كه دارند آور به كار ز دشمن نگهدار اطرافشان ز هر سوى يارى به آنان رسان بپيوند دلهايشان را به هم مينداز در كارشان بيش و كم پياپى رسان رزق آنها ز راه ببر سختى از كارشان اى اله ده از يارى خود به آنها نصيب به نصر و به صبر و به مكر و فريب

(3) درود تو بر احمد و خاندان كه هستى شرف يافت از نامشان خدايا به دانش برافروزشان ندانند اگر خود بياموزشان خدايا از آنها تو بگشا بصر كه بينند چيزى نبينند اگر

(4) درود تو بر احمد و خاندان كه هستى شرف يافت از نامشان در آن دم كه دشمن شود روبرو فراموش سازند ديگر عدو كه آن خود جهان فريبنده است كه چون راهزن در ره بنده است ز سرهايشان فكر مال جهان چنان دشمنى پاك ساز و بران پس آنگه بنه پيش چشمانشان بهشتى كه خواهى كنى ارمغان كه سرشار از نعمت و رحمت است سزاوار ايشان چنين نعمت است

(5) خدايا فرو كوب خيل عدو جدا ساز ناخن ز انگشت او جدايى فكن خصم را از سلاح كه هرگز نيابند رنگ فلاح دل خصم سرشار از بيم كن ز انديشه‌ى ما به دو نيم كن ز آذوقه و زاد كن دورشان نماند به راه اندرون نورشان نيابند آن را كه مى‌خواستند شده دور از يارى و كاستند بيفزا به بيم و بكاه از شمار ز بگشودن دستشان باز دار زبانهايشان را ز گفتار بند پريشان كه باشند بر خلق پند چو سالار آنها بيايد به پيش نماند بر او هيچ اميد بيش

(6) ز زنهايشان گير زايندگى ز مردان بخشكان فزايندگى نزايند هرگز ستورانشان نبارد بر آنها نمى آسمان نرويد گياهى بر آنها ز خاك شود بسته درها همه پاك پاك

(7) خدايا تو اين ملك دار استوار به تدبير مردان خدمتگزار شود دشمن آن گونه ما اين چنين بپادار دين را به روى زمين خدايا به آنها فراغت ببخش زمان بهر انجام خدمت ببخش كه دنيا شود پر ز سرزندگى نپويند راهى به جز بندگى كه جز بر درت اى خداى ودود نيفتد سرى از براى سجود

(8) خداوندگارا همه مسلمين كه هستند در جاى جاى زمين روانه سوى جنگ كفار كن ز خيل ملك راه همواره كن كه دشمن شود رانده تا دوردست بيايد بر او از همه سو شكست شود كشته يا آن كه گردد اسير شود خيل تو بر چنين خصم چير و يا آن كه آرند خود بر زبان كه انباز و همتا ندارى تو هان

(9) خدايا تو با خصم در هر ديار چنان كن كه گشتم ز تو خواستار چه ترك و چه روم و چه هند و حبش چه زنگ و فرنگ و چه ديلم چه كش به هر شهر يا هر ديار دگر كه باشد تو را دشمن و مستتر ز تو نيست پنهان و آگه تويى جهان را نماينده‌ى ره تويى

(10) خدايا چنان كن كه اين كافران نيازند دستى سوى اين كران به خود ساز سرگرم و زانها بكاه كه بر روى ما بر نبندند راه پريشانى انداز در خيلشان كه تا در نبارد به ما سيلشان

(11) ز دلها سكون و ز تن‌ها توان بگير اى فزاينده‌ى مهربان فراموشى افتد به دلهايشان به خيلت نگردد رها پايشان چو آيند رزمندگان گزين كه پويند خود راه را بر زمين شود سست اندامشان در نبرد فتد بيمشان در دل و چهره زرد بپا ساز خيلى ز كروبيان چو در بدر از بهر آزارشان كز آنها نماند به جا ريشه‌اى نه از جمعشان هيچ انديشه‌اى

(12) به آبى كه نوشند بر نه وبا مرض را درآميز با هر غذا فرو كن به خاك اندرون شهرشان پياپى مصيبت نما بهرشان به خشكى و قحطى در اندازشان زمين را ز روزى بپردازشان كه در دورتر جا در افتد نصيب نماند ز قحط و مرضشان شكيب

(13) خدايا هر آن كس كه در راه تست نگاهش همه سوى درگاه تست به پيكار در راه دين خدا درافتاده تا بخشدش اعتلا به هر سختيش بخش آسودگى ميفكن به تلخى و فرسودگى تو خود باش ضامن به پيروزى‌اش قوى دار دست و فزون روزيش بهين دوستان بهر او برگزين ببخشاى پشت و توان برترين ورا شادمانى ببخشا به دل ز دل ياد فرزند و زن برگسل

(14) به آهنگ نيكو ورا رهنماى در عافيت را بر او برگشاى سلامت به همراه و سستى به دور دليرى به جانش برافكنده نور مر او را توان بخش و يارى نما بياموز او را بهين راه‌ها چنان كن كه هنگام فرماندهى به جز در ره حق نپويد رهى گر انجام كارى گزين بايدش مبادا كه بر خلق بنمايدش به هر كار اندر فرا روى اوست نخواهد به جز آنچه دلخواه دوست

(15) چو با دشمن او را در افتاد كار چنان كن كه كم آيدش درشمار كه آيند اندر دل او حقير به قدرت بر آنها ورا ساز چير مقدر گر آن است تا آن سعيد شود در ركاب حقيقت شهيد چنان كن كه تا دشمنى رو سياه از آن پيش گردد به دستش تباه از آن پس كه سازد يكى را اسير به ميدان به دستش شود دستگير از آن پس كه در كشور مسلمين به سعيش شود ايمنى جاگزين از آن پس كه دشمن گريزان و خوار نيابد رهى جز هلاك و فرار

(16) هر آن كس كه در غيبت مسلمين كه در رزم افتاده‌اند اين چنين شود يار در خانه و كارشان شود از دل و جان نگهدارشان به سيم و زر خويش يارى كند بدينسان ز دين پاسدارى كند سلاحش مهيا كند در نبرد تواند بدين گونه ياريش كرد توان گر بدينها نباشد ورا به يارى گزيند طريق دعا خدايا چنان كن كز اين رهگذر شمارى ورا جنگجويى دگر چو رزم‌آوران مزد باشد به كار ترازوى هر دو شود سازگار

(17) هر آن كس در انديشه دين تست غم و هم او شرك باشد درست بسازد پس آنگاه قصد جهاد ولى سستى‌اش فرصت آن نداد و يا آن كه فقرش بزايد درنگ و يا داستانى كند راه تنگ و يا آن كه سدى به پيش آيدش كه ناچار تأخير از آن زايدش خدايا چنان كن كز احسان تو نمانند بى‌بهره از خوان تو بيايند در جمع اهل جهاد خدايا چنين باد و جز اين مباد

(18) درود تو بر احمد و خاندان كه هستى شرف يافت از نامشان درودى كه باشد فراتر درود بر آن نقطه‌اى بهر پايان نبود درودى پياپى كه كامل‌ترين كه آن را فرستى به واصل‌ترين خدايا تو بخشنده‌اى و حميد تو آغازگر از تو جمله پديد ز تو باز گردند اين رفتگان شود آنچنانى كه خواهى چنان