دعای 27 ( دعا برای مرزداران ) ترجمه سید كاظم ارفع

(1) خدايا بر محمد و آل او درود فرست و به عزتت مرزهاى مسلمانان را محكم ساز و به نيرويت مرزبانان را تقويت فرما و به توانگريت عطاهايت را برايشان فراوان كن.

(2) الها بر محمد و آل او درود فرست و تعداد مرزبانان را زياد و اسلحه ايشان را تند و تيز از حوزه‌ى ماموريتشان حراست فرما و حومه كارشان را محكم و جمعشان را نسبت به يكديگر مهربان گردان. خدايا تدبير در كارها و روزى پى در پى برايشان مقرر كن و خود به تنهايى امور زندگى آنها را كفايت فرما و جهت پيروزى بر دشمن و دارا بودن استقامت و صبر مددشان فرما و براى فريب نخوردن از دست بيگانگان دقت نظر و عمل بدانها عنايت كن.

(3) خدايا بر محمد و آل او درود فرست و در مسائل مربوط به جنگ و مرزبانى آنچه را كه نمى‌دانند بدانها بشناسان و به آنچه آگاه نيستند آگاهشان ساز و به آنچه بصيرت ندارند بينش و بصيرتشان ده.

(4) بار الها بر محمد و آل او درود فرست و در آن هنگام كه با دشمن روبرو مى‌شوند توجه به دنياى نيرنگ‌باز و گول‌زننده را از آنها دور كن و از دلهايشان فكر به ثروت فتنه‌انگيز را محو فرما و بهشت را در مقابل چشمانشان قرار ده. و از آن بهشت آنچه مهيا ساخته‌اى از خانه‌هاى جاودانى و منزلهاى كرامت و حورالعين و نهرهايى كه به انواع مختلف موجود است و درختانى كه از زيادى ميوه‌هاى متنوع خم گشته‌اند همه را در برابر چشمانشان جلوه‌گر ساز تا احدى از آنها فكر پشت كردن به دشمن و فرار از جبهه را در سر نپروراند و با خود گريختن را زمزمه ننمايد.

(5) بار الها به آنچه از تو درخواست شد دشمنانشان را درهم شكن و ناخن طمعشان را بگير و بين آنها و اسلحه‌هايشان جدايى انداز و بند دلشان را از ترس پاره كن و بين آنها و بين آذوقه‌هايشان دورى انداز و در راههايى كه براى جنگ انتخاب كرده‌اند حيرانشان كن و از چيزى كه بدان روى آورده‌اند گمراهشان فرما و كمك را از آنها بردار و از تعدادشان بكاه و در دلهايشان رعب و وحشت بينداز و دستهايشان را بر جنگيدن پر توان مفرما و زبانشان را از رجز خواندن بند بياور و جمعيت پشت سرشان را پراكنده ساز و آنها را درس عبرتى براى آنها كه به دنبالشان مى‌باشند قرار ده و با خوار كردنشان طمع دنباله روهايشان را ببر .

(6) خدايا زنانشان را از زائيدن عقيم كن و صلب مردانشان را خشك گردان و نسل حيوانات و چهارپايانشان را قطع كن. بر آسمانشان باران و بر زمين ايشان روئيدن را اجازه مده.

(7) خدايا بدين طريق تدبير اهل اسلام را تقويت فرما و شهرهايشان را محكم كن و اموالشان را فراوان فرما و به آنها وقت فراغتى جهت عبادتت عنايت كن و در عوض زد و خورد با آنها فرصتى براى خلوت كردن و راز و نياز با خودت را توفيق ده تا آن روزى كه در روى زمين جز ترا عبادت نكنند و براى غير تو سر بر خاك نسايند.

(8) پروردگارا گروههاى مختلف مسلمين را جهت مبارزه با مشركين اعزام كن و فرشتگان را پى در پى براى امدادرسانى به ايشان بفرست تا دشمنان را تا لب مرزها برده و آنها را در زمين تو كشته و يا اسير كنند و يا آنكه اقرار نمايند كه تو هستى خداى يكتايى كه خدايى غير از تو نيست و شريك و مثل ندارى.

(9) خدايا اين درخواست مرا درباره‌ى دشمنانت در هر كجاى جهان هستند به اجرا درآور در هند و روم و تركستان و خزر و حبشه و نوبه و زنگبار و سقالبه و ديالمه و ساير ملت‌هاى مشرك آنهايى كه نام و نشانشان مخفى است ولى تو از آنها با خبرى و به قدرت خويش بر آنها احاطه دارى.

(10) الها مشركين را به مشركين مشغول كن تا دست درازى به مرزهاى مسلمانان نكنند و به ايجاد نقص در آنها از وارد كردن نقص بر مسلمين بر حذرشان دار و تفرقه بين آنها بينداز تا هماهنگى عليه مردم مسلمان نداشته باشند.

(11) خدايا دلهايشان از امنيت خالى و بدنهايشان از قوت تهى فرما و افكارشان را از چاره‌جويى مضطرب كن و قدمهايشان را از جنگيدن با رجال ما سست گردان و آنها را از جنگ با دليران به وحشت انداز و همانند روز بدر فرشتگانت را با كوبندگى و سرسختى تمام بر سر آنها فرود آور تا ريشه آنان را قطع و شكوهشان را نابود و بينشان پراكندگى ايجاد كنى.

(12) خدايا آبشان به وبا آلوده ساز و خوردنى‌هايشان را به امراض گوناگون آميخته كن و شهرهايشان را فرو بر و پى در پى بر آن شهرها بلا و گرفتارى برسان و آنها را با قحطى و خشكسالى سركوب كن و آذوقه‌هايشان را در شهرهاى دور دست قرار ده و پناهگاههايشان را در اختيارشان مگذار و آنها را به گرسنگى دائمى و بيمارى دردناك مبتلا فرما.

(13) پروردگارا هر رزمنده‌اى از ملت تو و يا هر مجاهدى از پيروان مكتب تو كه تلاش مى‌كند دينت در مرتبه اعلى و حزبت در نهايت قدرت و بهره‌ات كاملتر گردد كارش را آسان و امورش را مهيا و پيروزى را برايش به ارمغان آور و يارانى برايش انتخاب كن كه بدانها پشتش قوى گردد و جيره‌اش را فراوان و از شادى و نشاط بهره‌مندش ساز و حرارت شوق دوستان را در او فرو نشان و از غم تنهايى پناهش ده و ياد زن و فرزند را از دلش بيرون بر.

(14) الها رزمنده‌ات را به انگيزه و نيت خوب راهنمايى كن و متولى تندرستى و عافيتش باش و سلامتى را همراهش گردان و او را از ترسيدن معاف دار و جرات و شهامت را به دلش الهام كن و شدت و قدرت را نصيبش فرما و او را با يارى خود كمك كن و راه و روش جنگيدن را به او بياموز و در اجراى احكام شرعى درستكارش فرما و رياكارى و تظاهر را از او بردار و او را براى خودت خالص فرما و از اينكه براى مردم كارى كند برحذر بدار و بدو توفيق ده تا فكر و ذكرش و سفر كردن و در وطن ماندنش فقط در راه تو و براى تو باشد.

(15) هرگاه با دشمن تو و دشمن خودش روبرو شد دشمن را در برابرش كم جلوه بده و مقامشان را در دلش كوچك ساز، رزمنده‌ات را بر آنها پيروز كن و آنها را بر رزمنده‌ات پيروز مفرما و اگر زندگى را به نيكبختى به پايان رسانده شهادت را برايش مقرر فرما البته پس از آنكه دشمنت را از پاى درآورد و از آنها اسير بگيرد و ايشان را فلج كند و بعد از آنكه در مرزهاى مسلمين امنيت برقرار كرده و باعث فرار دشمن گرديده است.

(16) بار الها هر مسلمانى كه در پشت جبهه جانشين رزمندگان مى‌شود و كارخانه رزمندگان را انجام مى‌دهد و از خانواده آنها نگهدارى مى‌كند و يا كمك مالى مى‌نمايد و يا وسايل جنگى رزمندگان را آماده مى‌سازد و آنها را به جهاد در راه خدا وادار مى‌نمايد و يا حداقل به دعاگويى آنها مشغول مى‌شود و در پشت سر رزمنده آبرويش را حفظ مى‌كند به همان اندازه كه به رزمندگان مزد و پاداش مى‌دهى به وى نيز پاداش ده و عوض كارش را در همين دنيا عطا فرما تا نتيجه كار خود را نسبت به آنچه انجام داده و شادى كارى كه بجا آورده ببيند تا آن زمان كه عمرش به پايان رسد و به آنچه در آخرت از فضل و كرمت برايش در نظر گرفته‌اى نايل گردد.

(17) بار الها هر مسلمانى كه امر اسلام برايش مهم است و ساخت و ساز اهل كفر نگرانش مى‌كند و تصميم به شركت در نبرد دارد ولى به خاطر ضعف جسمانى از جنگ باز مى‌ماند و يا فقر و ندارى او را وادار به درنگ مى‌كند و يا حادثه‌اى او را براى شركت در جنگ عقب مى‌اندازد و يا بر خلاف خواسته‌اش اتفاقى برايش مى‌افتد و مانع اراده‌اش مى‌شود، نامش را در زمره‌ى عبادت‌كنندگان ثبت فرما و پاداش مجاهدين در راهت را به وى عطا كن و او را در صف شهداء و صالحين قرار ده.

(18) خدايا بر بنده‌ات و رسولت حضرت محمد و آل محمد درود فرست، درودى كه برتر از همه درودها و بالاتر از همه ستودنها باشد. درودى كه پايان نداشته و شماره‌اش قطع نگردد مانند درودهايى كه بر يكى از اوليائت در گذشته فرستاده‌اى زيرا كه تو بسيار بخشنده و ستوده و به وجود آورنده و زنده‌كننده‌اى و هر چه را اراده كنى بجا خواهى آورد.