دعای 27 ( دعا برای مرزداران ) ترجمه محسن محمود زاده

(1) بارخداوندا درود فرست بر محمد و آلش، و مرزهاى مسلمين به توانمندى خود پاسدارى فرما، و نگهبانان مرزها به نيروى خود توانايى ده، و عطاهاى آنان از توانگرى خود فراوان ساز.

(2) بارخدايا درود فرست بر محمد و آلش، و شمار آنان فزاينده دار، و سلاحشان برنده كن، و حوزه‌ى آنان نگهدارى فرما، و اطرافشان مانع باش، و گروهشان پيوند ده، و كارشان تدبير كن، و چيره‌شان پى در پى برسان، و مشكلاتشان به تنهايى كفايت كن، و به يارى قوى‌شان دار، و به شكيبايى مددشان باش، و در نيرنگ تيزبينى‌شان بخش.

(3) بارالها درود فرست بر محمد و آلش، و به آنان آنچه را ناآگاهنده بشناس، و آنچه نمى‌دانند بياموز، و آنچه نمى‌بينند بينايى ده.

(4) بارالها درود و رحمت فرست بر محمد و آلش، و هنگام روبرويى با دشمن، ياد دنياى فريبكار گول زننده را از خاطرشان ببر، و از قلوبشان انديشه‌هاى مال گمراه كننده را پاك كن، و پيش چشمانشان بهشت را وادار، و آنچه در بهشت آماده كرده‌اى از مسكن‌هاى جاويد، و منزل‌هاى ارجمند، و حورى زيبا، و جويهاى روان به نوشيدنى‌هاى گوناگون، و درختان بارور كه به انواع ميوه‌ها خم شده‌اند، بر ديده‌هايشان جلوه بخش، تا هيچ يك از آنان آهنگ پشت كردن به دشمن نكند، و با خود فرار از هماوردش را زمزمه ننمايد.

(5) بارخدايا به اين خواسته‌ها دشمنانشان درهم شكن، و دست دشمنانشان از آنان كوتاه كن، و بين دشمنان و سلاحشان جدايى انداز، و بند دلهايشان پاره كن، و ميان آنان و آذوقه‌شان دورى انداز، و در راهها سرگردانشان كن، و از مقصد و رويكردشان گمراه ساز، و كمك از آنان قطع كن، و عده‌ى آنان بكاه، و دلهاشان از ترس پر ساز، و دستهاشان از گشايش بازدار، و زبانهايشان از سخن ببند، و جايگزين آنان پراكنده ساز، و افراد پشت سرشان بازگردان، و به خوارى اينان طمع آنها كه پس از ايشانند ببر.

(6) بارخدايا زنانشان را عقيم ساز، و پشت مردانشان خشك كن، و نسل چهارپايان و گاو و گوسفندشان قطع كن، و باريدن آسمانشان و روئيدن زمينشان را اجازه مده.

(7) بارالها و به اين خواسته‌ها تدبير اهل اسلام قوى ساز، و شهرهاى آنان پاس دار، و دارائى‌شان افزونى ده، و براى عبادتت از جنگ با دشمنان فارغ ساز، و براى خلوت با تو از زد و خورد با دشمن، تا جايى كه جز تو در سر تا سر ارض عبادت نشود، و براى هيچكس جز تو پيشانى به خاك گذاشته نشود.

(8) بارخدايا هر ناحيه از مسلمين را به جنگ با مشركانى كه در برابرشان دارند وادار، و به فرشتگانى پى در پى از جانب خود كمك آر، تا جايى كه آنان را تا آخرين نقطه‌ى خاك زمين برانند و بكشند و اسير كنند، يا اقرار بگيرند به اينكه تويى يقينا خداوندى كه خدايى جز تو نيست، تنهايى و شريك و همتايى ندارى.

(9) بارخدايا اين سرنوشت را بر دشمنانت عموميت بخش در اطراف شهرها از هند و روم و تركستان و خزر و حبشه و نوبه و زنگبار و سقالبه و ديالمه و ديگر مردم مشرك كه نام و نشانشان معلوم نيست، و به دانش خود تعدادشان مى‌دانى، و به قدرت خود بر آنان تسلط دارى.

(10) بارالها مشركين را از دست درازى به مرزهاى مسلمين به خودشان مشغول دار، و به كم شدنشان از كم شدن مسلمين مانع شو، و به پراكندگى‌شان از همدستى عليه مسلمين بازدار.

(11) بارخداوندا دلهاشان از آرامش خالى ساز، و بدنهاشان از نيرو، و قلب‌هاشان از حيله غافل كن، و اندامشان را از جنگ با مردان سستى ده، و از زد و خورد با دليران بترسان، و بر ضد آنان سپاهى از فرشتگانت با عذابى سخت از عذابت برانگير، مانند آنچه روز بدر كردى، كه به سبب آن ريشه‌ى آنان قطع كنى، و شوكتشان درو كنى، و شمارشان بپراكنى.

(12) بارخدايا آبشان را به وبا بياميز، و خوراكشان به بيماريها، و شهرهايشان به زمين فروبر، و پياپى بر آن شهرها بلا ببار، و به قحطى درهم ريز، و غذايشان در خالى‌ترين زمينت و دورترين آن از ايشان قرار ده. و دژهاى آن از ايشان مصون دار، و گرسنگى دائم و بيمارى دردناك دچارشان فرما.

(13) بارالها هر جنگجويى از اهل دين و آئين تو، كه با آنان كارزار كند، يا مجاهدى از پيروان سنت تو كه با آنان جهاد كند، تا دين تو برتر، حزب تو قوى‌تر، و بهره‌ى دينت كاملتر گردد، پس از آسانى برخوردارش ساز، و كار برايش سهل گردان، و رستگارى‌اش بعهده گير، و اصحاب او را خود برگزين، و پشت او قوى دار، و برايش درآمدى بسيار آر، و به شادابى بهره‌مندش ساز، و حرارت آرزويش فرونشان، و از اندوه تنهايى‌اش برهان، و زن و فرزند از يادش ببر.

(14) و به حسن نيت هدايتش كن، و تندرستى‌اش به عهده گير، و سلامتى را همراهش دار، و از ترس نگاهش دار، و دليرى بر او الهام كن، و نيرومندى روزيش فرما، و به يارى خود تأييدش كن، و راه و رسم خود بياموز، و در حكم و داورى راه درست به او بنما، و از ريا و خودنمايى‌اش بينداز، و از حب شهرت رها ساز، و فكر و ذكرش و سفر و اقامتش را در راه خودت و براى خودت قرار ده.

(15) پس هر گاه با دشمن تو و دشمن خود به مصاف آمد آنان را در چشمش اندك دار، و شأن دشمنان در دلش كوچك آر، و او را بر آنان چيره ساز، و دشمنان بر او پيروزى مده، و اگر به نيكبختى زندگيش به پايان رساندى، و برايش شهيد شدن را مقدر فرمودى، بعد از آن باشد كه به كشتار، دشمنت را هلاك نمايد، و بعد از آنان باشد كه به اسارت آنان را به رنج وادارد، و پس از آن باشد كه مرزهاى مسلمين ايمن ساخته‌اى، و پس از آن باشد كه دشمنت پشت كرده مى‌گريزد.

(16) بارخدايا و هر مسلمانى كه به جاى جنگجويى به خانه‌ى او رسيدگى كند، يا در نبود او نگهدارى خانواده‌اش كند، يا به قسمتى از مال خود ياريش دهد، يا به اسباب رزم مددش رساند، با او را بر جهاد برانگيزد، يا در راه هدفش به دعاء همراهى كند، يا پشت سرش آبروى او نگاهدارد، پس او را اجرى همانند و هم اندازه‌ى آن رزمنده عنايت فرما، و كارش را بى درنگ عوض ده كه سود عملى را كه پيش از اين كرده، و شادى آنچه بدست مى‌آورد را در همين دنيا دريابد، تا زمانى كه عمرش به انتها مى‌رسد و به آنچه از احسانت بر او جارى كرده‌اى و از كرمت برايش آماده نموده‌اى برسد.

(17) بارخدايا و هر مسلمانى كه امر اسلام مهمش باشد، و گرد آمدن مشركان ناراحتش كند، پس عزم جنگ نمايد، يا به جهاد همت نمايد، ولى ناتوانى او را بنشاند، يا ندارى كندش سازد، يا حادثه‌اى از آهنگ جنگ عقب اندازد، يا در برابر تصميمش به مانعى برخورد، پس نامش در زمره‌ى عابدان بنگار و برايش ثواب مجاهدان لازم دار، و در صف شهداء و صالحانش وادار.

(18) بارخدايا بر محمد بنده و فرستاده‌ات و بر آل محمد، درود فرست چنان درودى كه بر همه‌ى درودها برتر است و از همه ستايش‌ها بالاتر، درودى كه زمانش را انتها نباشد، و شماره‌اش قطع نشود، مانند تمام‌ترين درودهايت كه بر هر يك از اوليائت فرستاده شده، به راستى كه تو بسيار نعمت بخش، ستايش شده، آغاز كننده، بازگشت دهنده‌اى، كه آنچه را اراده كنى به انجام رسانى.