دعای 27 ( دعا برای مرزداران ) ترجمه اسدالله مبشری

(1) بار خدايا، بر محمد و خاندان او درود فرست و مرزهاى مسلمانان را به عزت خود پاس دار و پشتيبانشان را به نيروى خود دستيارى فرماى و به توانگرى پايان‌ناپذير خود آنان را بخششهاى سرشار عطا كن‌

(2) بار خدايا، بر محمد و خاندان او درود فرست و بر شمارشان بيفزاى و جنگ‌افزارشان را برايى ده و حوزه‌ى آنان را پاس دار و رزمگاهشان را منيع گردان و جمعيت‌شان را يكدلى و هماهنگى بخش و كارشان را چنانكه بايد سامان و پايان ده و خوراك گواراشان را پياپى برسان و سنگينى معيشت زندگى‌شان را عده‌دار باش و بازوانشان را به يارى خود نيرومند گردان و به شكيبايى‌شان مدد كن و از نيرنگ دشمن به سلامت دار و چاره‌گرى‌شان را دقت نظر الهام كن‌

(3) بار خدايا، بر محمد و خاندان او درود فرست و آنان را به آنچه نمى‌دانند بينش ده و آنچه را نمى‌دانند بياموز و در آنچه نمى‌بينند بينايى بخش‌

(4) بار خدايا، بر محمد و خاندان او درود فرست و به هنگام ديدار دشمن ياد دنياى فريبا را كه پيوسته از راه غرور و گولى مى‌فريبد، از يادشان بزداى، و انديشه‌ى مال اندوزى را كه بى‌امان فتنه برمى‌انگيزد از دلهاشان بستر و مينو را در برابر چشمانشان عيان كن، و آنچه از قرارگاههاى جاويدان و جايگاههاى كرامت و حوران بهشتى و رودبارهاى روان با نوشيدنيهاى رنگارنگ و درختانى به ميوه‌هاى گوناگون بارور كه در بهشت آماده كرده‌اى، در برابر چشمانشان بنماى، چندانكه آهنگ روى برتافتن از جنگ با دشمن در انديشه هيچ كس از ايشان نگنجد و انديشه‌ى گريز از هماورد بر خاطر هيچ يك نگذرد

(5) بار خدايا، با اين كار دشمنانشان را سست پى‌گردان و بگريزان و ناخنشان بشكن و دستشان از جنگ افزار تهى ساز و بند دلشان بگسل و ميان آنان بازاد و توشه جدايى انداز و در راهها سرگردان ساز و از مقصد گمراه كن و مدد از آنان ببر و از شمارشان بكاه، و در دلهاشان هراس افكن و از آنان يارى واگير و زبانشان از گفتن باز دار و آيندگانشان را از يكديگر بپراكن و شكست آنها را مايه‌ى عبرت مردمى كن كه پشت سر ايشان‌اند و بدين‌سان با خوارى اينان رشته‌ى اميد آنان را كه از پى فرامى‌رسند بگسل‌

(6) بار خدايا، زهدان زنانشان را سترون گردان و صلب مردانشان را خشك و رشته‌ى نسل چار پايان سوارى و شيردهشان را بگسل و آسمانى را كه بر آنان سايه مى‌افكند رخصت باريدن و خاكشان را نيروى گياه پروردن مده‌

(7) بار خدايا و به اين عنايات كه از تو مسئلت كرديم، پشت اهل اسلام را نيرو بخش و ديارشان را به آن استوارى ده و اموالشان را بارور فرماى و از نبرد با دشمن فراغتشان ده تا به بندگى تو پردازند و از كارزار با آنان آسودگى بخش تا به راز و نياز با تو خلوت كنند، چندان كه در جاى جاى زمين هيچ كس جز تو را نپرستند و جز براى تو چهره بر خاك نسايند

(8) بار خدايا، مسلمانان را در هر ناحيت به سركوبى مشركانى كه در برابر آنان‌اند برانگيز و از جانب خود رده‌هاى فرشتگان را به يارى آنان فرست تا آنان را به دورترين نقطه‌ى سرزمين تو برانند و به كشتار از پاى درآورند، يا به بند اندر كشند يا اقرار كنند كه تنها تويى آن خداى بيچون كه با تو خدايى نيست و شريك ندارى‌

(9) بار خدايا، اين سرنوشت را در هر اقليم چه در هندوستان و روم و تركستان و خزر، چه در ديار حبش و نوبه و زنگبار و سقلاب و ديلم و ديگر ملتهاى شرك كه نام و نشانشان بر ما معلوم نيست، اما تو بر آن آگاهى و به نيروى خود بر آنان مسلطى، فراگير كن‌

(10) بار خدايا، مشركان را به مشركان گرفتار ساز تا از پيرامون مسلمانان كناره گيرند و به كاستن شمارشان، از كاستن مسلمين پيش گير، تا با پراكندگى از فراهم آمدن به دشمنى مسلمانان باز مانند

(11) بار خدايا، دلهاشان از آرامش تهى ساز و كالبدهاشان از توان بپرداز و چاره‌گرى را از خاطرشان بزداى و اندامهاشان در هماوردى با مردان سست گردان و از زد و خورد با دليران در دلشان هراس افكن و بسان روز بدر، سپاهى از فرشتگان خود را بر آنان برانگيز تا به نيروى خود بنيانشان بركنى و خار وجودشان بدروى و جمعشان بپراكنى‌

(12) بار خدايا، آب آشاميدنى‌شان را به وبا درآميز و خوراكشان را به بيمارى بيالاى و شهرهاشان را در زمين فروبر و پيوسته بر آنها سنگ بباران و به خشكسالى‌شان دچار كن و آذوقه‌شان را در آن بى‌حاصلترين سرزمين خود و دورترين جايگاه از ايشان قرار ده و دژهاى آن سرزمين را از حفاظت آنان باز دار و گرسنگى دائم و بيمارى دردناك بر آنان فرود آر

(13) بار الها، هر مرد جنگجو از ملت تو كه با آنان نبرد كند تا دين تو برترى يابد و حزب تو نيرومندتر گردد و بهره‌ى دوستان تو افزون شود، پس آسانى نصيب او كن و كار بر او سهل گردان و او را به رستگارى رسان و ياران او را نيكو برگزين و پشت او را نيرومند گردان، و درآمد او را فراوان كن و به صفاى نفس بهره‌مندش فرما و آتش بيتابى دورى از فرزند و زن و يار و ديار را در دلش فرونشان تا در جنگ سستى نكند.

(14) و جانش از حسن نيت سرشار ساز و تندرستى همنفس او كن و از ترس او را بپاى و دليرى در دلش افكن، و زورمندى نصيبش كن و به پيروزى‌اش يارى ده و سيرت و سنت رسول اكرم (ص) به او آموز و توفيق راهسپارى در طريق صواب ده و از ريا دور دار و از دلبستگى به شهرت و آوازه رهايى بخش و چنان كن كه انديشه و گفتار و جنبش و آرامش او در راه تو و براى تو باشد

(15) و آنگاه كه با دشمن تو كه نيز دشمن اويند، مصاف مى‌دهد، شمار ايشان را در چشم او اندك نماى و اعتبارشان در دل او بكاه و او را بر دشمنان پيروزى ده و دشمنان را پيروزى نصيب مگردان. و اگر اراده فرمايى كه زندگى او را به فرخندگى پايان دهى و شهادت روزى او كنى، زان پس كن كه دشمنت را به خاك هلاكت انداخته و خاندانشان را به اسارت درآورده و پيرامون كشور مسلمانان را آرامش داده و دشمن را به هزيمت كشانيده باشد بار خدايا،

(16) هر مسلمانى كه در نبودن جنگجو يا مرزدارى در سراى او به كارهاى زندگى وى رسيدگى كند يا در نبود او، امور زندگى‌شان را بر عهده گيرد يا او را با بخشى از مال خود يارى دهد يا او را ساز و برگ جنگ و رهوار آماده كند يا همت او را به جهاد برانگيزد يا در پى منظور او دعاى خيرى بدرقه كند يا حرمت او را در نبودن وى بپايد، به او نيز مساوى چند و چون پاداشى كه به آن مجاهد يا مرزدار عطا مى‌كنى عنايت فرماى و كار او را عوضى نقد بخش تا بيدرنگ سود عمل خيرى را كه پيشاپيش فرستاده است دريافت كند و آرامش دل و مسرت خاطرى كه حاصل كار اوست، در اين جهان به كف آرد. تا آن هنگام ثواب بزرگ فرارسد كه در آن جهان از سر فضل به او روا مى‌دارى و از روى كرم او را آماده فرموده‌اى‌

(17) بار خدايا، آن مسلمانى را كه به كار اسلام همت گمارد و از همكارى مشركان بر ضد مسلمانان اندوهگين گردد، پس آهنگ جنگ كند و بر سر آن باشد كه به جهاد پردازد اما ناتوانى او را خانه‌نشين كند يا تنگدستى كار او را كند سازد يا رويدادى تصميم او را واپس اندازد يا پيش آرزوى او مانعى ديوار كشد، خدايا، نام او را در زمره‌ى پارسايان عابد به شمار آر و بايسته‌ى ثواب مجاهدان كن و در رده‌ى شهيدان و نيكوكاران درآور

(18) بار خدايا، درود تو بر محمد كه بنده و فرستاده‌ى توست و بر تبار محمد نثار باد، درودى برتر از همه‌ى درودها و بالاتر از همه‌ى تهنيتها، درودى كه زمان آن به پايان نرسد و رشته‌ى شمار آن هرگز نگسلد، درودى بيش از هر درود ديگر كه در روزگار گذشته بر هر يك از دوستان خود نثار فرموده‌اى. همانا كه تويى عطابخش ستوده، آفريننده‌ى هستى و برآورنده‌ى آفرينش و تويى كه هر چه اراده فرمايى بجاى آورى.