دعای 27 ( دعا برای مرزداران ) ترجمه محسن غرویان - عبدالجواد ابراهیمی

(1) بار الها بر محمد و آلش درود فرست و سرحدات و مرزهاى مسلمانان را به عزتت پاس دار و نگهبانان مرزها را به قوتت تاييد كن و عطاياى ايشان را به توانگرى بى‌پايانت سرشار ساز.

(2) بار خدايا بر محمد و آلش درود فرست و بر شمار ايشان بيفزا و اسلحه و جنگ‌افزارشان را برائى ده و از قلمرو آنان محافظت فرما و جوانب جبهه‌ى آنان را محكم و نفوذناپذير گردان و جمع آنان را يكدل و هماهنگ ساز و كارشان را روبراه كن و آذوقه‌شان را پياپى برسان و خود به تنهايى موونه آنان را كفايت فرما و به نصرت خود تقويتشان فرما و به صبر ياريشان ده و بر آنها در چاره‌جوئيها مهربان باش.

(3) بار خدايا بر محمد و آلش درود فرست و به آنان آنچه نمى‌دانند بياموز و از آنچه بى‌خبرند آگاهشان ساز و به آنچه بينش ندارند بينش عطا كن.

(4) بار خدايا بر محمد و آلش درود فرست و به هنگام برخورد با دشمن، دنياى دلفريب را از خاطرشان ببر و انديشه‌هاى مال و دارائى فتنه‌انگيز را از دلهاشان محو كن و بهشت را نصيب‌العين آنان قرار ده و در برابر ديدگانشان آنچه كه در بهشت فراهم آورده‌اى از مساكن ابدى و منازل كرامت و حوريان زيباروى و نهرهاى روان با آشاميدنهاى رنگارنگ و درختانى بارور با ميوه‌هاى گوناگون جلوه ده تا هيچ كدام از آنان آهنگ پشت كردن به دشمن ننمايد و فكر گريز از هماورد را از خاطر نگذارند.

(5) بار خدايا بدين وسيله دشمنانشان را درهم شكن و چيره‌گى دشمن را نسبت به آنان نابود كن و بين دشمن و جنگ افزارشان جدايى افكن و بندهاى دلشان را بگسل و ميان دشمن و ره توشه‌ى آنان جدايى انداز و در راهها سرگردانشان كن و از مقصد گمراهشان ساز و كمك و مدد را از آنان قطع فرما و از شمار آنها بكاه و دلشان را پر از رعب و وحشت كن و دستشان را از انجام فعاليت گسترده كوتاه كن و زبانشان را از سخن بر عليه آنان قطع فرما و با شكست دشمن، جمع پشت سر ايشان را متفرق كن و بواسطه‌ى شكست اينان، پيروانشان را از ادامه‌ى جنگ باز دار و با خوارى و زبونى آنها، طمع كسانى را كه پس از آنها مى‌آيند قطع فرما.

(6) بار خدايا زنانشان را از باردارى عقيم كن و صلب مردانشان را خشك فرما و نسل چهارپايان و گاو و گوسفندشان را قطع كن، به آسمانشان اجازه‌ى باريدن و به زمينشان اذن روئيدن مده.

(7) الهى بدانچه از تو خواستم قدرت و تدبير اسلاميان را نيرو بخش و شهرهايشان را در دژ مستحكم قرار ده و اموالشان را فزونى ده و خاطرشان را از جنگ با دشمن براى بندگى خودت و از كارزار با آنان براى خلوت و راز و نياز با خودت آسوده كن تا در سراسر زمين تو جز تو را نپرستند و احدى از آنان جز براى تو صورت به خاك نسايند.

(8) بار خدايا به وسيله‌ى مسلمانان در هر ناحيه با مشركانى كه در برابر آنانند مبارزه كن و بر ايشان از جانب خود با صفوف پياپى از فرشتگانت مدد فرست تا دشمنان را به دورترين نقطه‌ى زمين رانده و شرشان را با كشتن و اسارت آنان از سر مردم بردارند يا اينكه به وحدانيت تو كه برايت همتا و شريكى نيست اقرار نمايند.

(9) بار خدايا همه‌ى دشمنانت را به اين سرنوشت گرفتار كن در هر سرزمينى كه باشند چه در هند و روم و تركستان و خزر و حبشه و نوبه و زنگبار و سرزمين سقالبه و ديلمان و ديگر طوائف مشركين كه نام و نشانشان بر ما معلوم نيست و تو به علم خود شمارشان را مى‌دانى و به قدرت خود بر ايشان اشراف دارى.

(10) بار خدايا مشركان را با گرفتار شدن به خويش از دستيابى بر سرزمينهاى مسلمانان بازدار و آنان را با كاستن عددشان از كاستن مسلمين بازدار و رشته‌ى اتحادشان را با تفرقه بگسل تا از همدستى عليه مسلمانان باز مانند.

(11) خدايا دلهاشان را از آرامش و بدنهايشان را از توانايى بى‌بهره كن و دلهاشان را از چاره‌جويى غافل ساز و اعضائشان را در هماوردى با مردان مسلمان سست گردان و از زد و خورد با دلير مردان اسلام در دلشان هراس افكن و سپاهى از ملائكه‌ات را براى ترس و عذاب بر آنان برانگيز چنانكه روز بدر چنين كردى و بدينسان بنيانشان را بركنى و شوكتشان را ريشه كن سازى و جمعيتشان را پراكنده نمايى.

(12) بار خدايا آب آشاميدنى آنان را به وبا و خوراكشان را به بيماريها مخلوط كن و شهرهايشان را در زمين فروبر و پيوسته بر آنان سنگ بباران و به قحطى و خشكسالى دچارشان ساز و آذوقه‌ى آنان را در بى‌بركت‌ترين و دورترين نقاط زمين قرار ده و دژهاى آن زمين را از حفاظت آنان بازدار و گرسنگى دائم و بيمارى دردناك به آنان برسان.

(13) خدايا هر رزمنده از اهل آيين تو كه با آنان نبرد كند و هر مجاهد از پيروان سنت تو كه با آنان جهاد نمايد تا دين تو برترى يابد و حزب تو نيرومندتر شود و بهره‌ى دوستان تو در اعتلاى دينت افزون گردد پس آسانى نصيبش كن و كار را بر او سهل فرما و رستگارى او را تو خود بر عهده گير و برايش همنشينان نيكو برگزين و پشت وى را قوى كن و درآمدش را فراوان گردان و او را از نشاط و خرمى كامياب ساز و آتش شوق و آرزو را در دلش فرونشان و او را از غم وحشت تنهايى پناه ده ياد همسر و فرزندان را از دلش بيرون كن.

(14) و نيت نيكو را برايش برگزين و عافيتش را خودت به عهده گير و سلامت را ره توشه‌اش قرار ده و او را از ترس معاف دار و به او جرات ده و نيرومندى را روزيش كن و به نصرت خود تاييدش فرما و سيره و سنن اسلامى را به او تعليم كن و در داورى محكم و پايدارش گردان و ريا را از او دور كن و از عشق به شهرت و آوازه رهاييش بخش و فكر و ذكر و مسافرت و اقامتش را در راه خود و براى خود قرار ده.

(15) و وقتى كه با دشمنانت كه دشمن او نيز هستند به مصاف ايستد، شمار ايشان را در چشم او اندك نماى و شان و مقامشان را در دل او كوچك ساز و او را بر دشمنان پيروزى عنايت فرما و دشمن را بر او پيروز مساز و اگر زندگى او را به نيكبختى پايان دادى و شهادت را سرنوشت او ساختى شهادتش را وقتى قرار ده كه دشمنت را ريشه كن ساخته و اسارت، آنان را به رنج و تعب افكنده و اطراف مرزهاى مسلمين امنيت يافته و دشمنت هزيمت كرده باشد.

(16) بار خدايا به وقتى كه جنگجو در ميدان جنگ است و مرزدار به مرزدارى مشغول است هر مسلمانى را كه به امور خانه‌ى آنها رسيدگى كند يا در نبود او به كفالت خانواده‌اش برخيزد يا او را به قسمتى از مال خود يارى دهد يا او را به ساز و برگ جنگ كمك رساند يا همت او را به نبرد با دشمن برانگيزد يا در حضور او درباره‌اش دعاى خير كند يا حرمتش را در نبود وى رعايت كند به او نيز اجر همان رزمنده را همسنگ آن عنايت كن و عمل او را پاداشى نقد عطا فرما كه بدون درنگ سود خيرى را كه پيشاپيش فرستاده و شادى خاطرى كه نتيجه‌ى كار اوست در همين دنيا به چنگ آورد تا آنكه فرا رسد زمان فضل و پاداشى كه بر او روا داشته‌اى و كرامتى كه براى او آماده ساخته‌اى.

(17) بار خدايا هر مسلمانى كه امر اسلام او را مهم آيد و از اجتماع اهل شرك در برابر ملت اسلام اندوهگين شود تا جايى كه قصد جنگ كند يا آهنگ جهاد نمايد ولى ضعف و ناتوانى او را خانه‌نشين كند يا تنگدستى كارش را كند سازد يا پيشامدى تصميم او را به تاخير اندازد يا در برابر اراده‌اش مانعى قرار گيرد پس نامش را در زمره‌ى عابدان بنگار و ثواب مجاهدان را بر او حتمى گردان و وى را در زمره‌ى شهيدان و صالحان قرار ده.

(18) بار خدايا بر محمد كه بنده و فرستاده‌ى توست و بر آلش درود فرست درودى برتر از درودها و بالاتر از تحيتها درودى كه زمانش پايان نپذيرد و رشته‌ى شمار آن قطع نگردد مانند كاملترين درودهايى كه در روزگاران گذشته به هر يك از اوليائت نثار فرمودى چرا كه تو عطابخش ستوده‌اى، آغاز كننده و باز گرداننده‌اى و تويى كه هر چه اراده فرمايى انجام دهى.