دعای 27 ( دعا برای مرزداران ) ترجمه محمد مهدی رضايی

(1) خدايا، بر محمد و خاندانش درود فرست و مرزهاى مسلمانان را به نيروى غالب خويش استوار و ايمن گردان، و مرزبانان را به قدرت خود مدد فرما، و آنان را از خزانه‌ى بى‌پايان خود عطاى بسيار ببخش.

(2) خدايا، بر محمد و خاندانش درود فرست و بر شمار مرزبانان بيفزا، و سلاح‌هايشان را برنده و كارى ساز، و از همه طرف پاسشان بدار، و پيرامونشان را از نفوذ دشمن حفظ فرما. پيوند آنان را محكم ساز، و خود، كارهاشان را به سامان كن، و توشه‌ى آنان را پى‌درپى برسان. سنگينى وظيفه‌ى مرزبانى را تو خود بر ايشان سبك گردان. آنان را بر دشمنانشان پيروزى ده و بازويشان را قوى فرماى و با شكيبايى مدد نماى و چنان كه نيرنگ دشمن را نيك بشناسند و پاسخ گويند.

(3) خدايا، بر محمد و خاندانش درود فرست و به مرزبانان آنچه را نمى‌شناسند بشناسان، و آنچه را نمى‌دانند بياموز، و چشم دلشان را بدانچه نمى‌بينند بينا ساز.

(4) خدايا، بر محمد و خاندانش درود فرست. و چون با دشمن روبه‌رو شوند، ياد اين دنياى پر نيرنگ فريبنده را از خاطر آنان ببر و انديشه‌ى مال فتنه‌انگيز را از دل‌هايشان بزداى. بهشت را پيش چشم ايشان تجسم بخش و آن خانه‌هاى جاويد و جاهاى نيكوى و سيه چشمان خوب‌روى و جوى‌هاى سرشار از نوشيدنى‌هاى مختلف و درختان گرانبار از ميوه‌هاى گوناگون كه براى آنها مهيا كرده‌اى به ايشان بنماى، تا هيچ يك آهنگ پشت كردن به دشمن نكنند و انديشه‌ى گريختن از هماورد خود را در سر نپرورند.

(5) خدايا، بدين وسيله دشمنشان را فرارى ده، و چنگال قدرت او را از سرشان بردار، و ميان دشمنان و سلاح‌هاشان جدايى افكن، و بند دل‌هاى آنان را بگسل، و آزوقه‌هاشان را از ايشان دور گردان، و در ميانه‌ى راه سرگشته‌شان فرما و از جاده‌ى مقصود گمراهشان كن. راه كمك را بر آنان ببند و شمارشان را اندك ساز و قلب‌هاشان را از ترس بيا كن و آنان را از دست گشودن (بر جان و مال مسلمانان) برحذر دار، و زبانشان را از گفتن فرو بند، و چنان شكستى نصيبشان فرما كه دنباله‌هاشان پراكنده شوند و آيندگانشان عبرت گيرند، و چنان خوارشان ساز كه ديگر هيچ لشكرى در جنگيدن با مسلمانان طمع نكند.

(6) خدايا، زنانشان را نازا كن، و آب پشت مردانشان را بخشكان، و نسل چارپايان سوارى و شيرده آنان را برانداز. آسمانشان را از باريدن قطره‌اى باران، و زمينشان را از روياندن بوته‌اى گل باز دار.

(7) خدايا، بدين وسيله، بر نيرو و تدبير مسلمانان بيفزاى، و شهرهايشان را استوارى و دارايى‌شان را فزونى بخش، خاطرشان را از دشمن آسوده گردان تا به جاى پيكار با وى تو را پرستش كنند و با تو خلوت نمايند، تا (مردم ) سراسر زمين جز تو را نپرستند و جز در برابر تو پيشانى بر خاك نسايند.

(8) خدايا، مسلمانان هر بخش از سرزمين اسلامى را براى جنگ با مشركانى كه در برابر آنان‌اند برانگيز، و ايشان را به صف‌هاى پى‌درپى فرشتگانت مدد فرماى كه دشمنان مشرك را تا آنجا كه خاك زمين به پايان مى‌رسد، با كشتن و اسير كردن فرارى دهند، يا مشركان اعتراف كنند كه تويى آن خدايى كه جز تو معبودى نيست، يكتايى و انباز ندارى.

(9) خدايا، همه‌ى دشمنان خود را در هر گوشه و كنار كه هستند، چنين سرانجامى ده: از هند و روم و تركستان و خزر و حبشه و نوبه و زنگبار و سرزمين سقالبه و ديالمه گرفته تا ديگر امت‌هاى مشرك كه نام و نشانشان بر ما پوشيده است، حال آن كه تو خود يكايك ايشان را مى‌شناسى و با قدرت خود بر آنان احاطه دارى.

(10) خدايا، مشركان را به خودشان مشغول دار تا به مرزهاى سرزمين‌هاى اسلامى دست طمع نگشايند، از شمار ايشان بكاه تا از شمار مسلمانان نكاهند، و جمعشان را پراكنده ساز تا بر ضد مسلمانان متحد نشوند.

(11) خدايا، دل‌هاى مشركان را از آرامش، و بدن‌هاشان را از نيرو تهى گردان، و تدبير و چاره‌سازى را از يادشان ببر. آنان را هنگام نبرد با مردان مسلمان به ضعف و سستى دچار كن، و از درافتادن با دليران لشكر اسلام بترسان. سپاهى از فرشتگان را با عذاب خود بر ايشان بفرست، آنگونه كه در جنگ بدر فرستادى، تا ريشه‌ى زندگى‌شان را بركنى و برترى و قدرتشان را از ميان ببرى و جمعشان را پراكنده سازى.

(12) خدايا، آب‌هايشان را به وبا و خوراك‌هايشان را به دردها بيالاى، و شهرهايشان را در زمين فرو بر، و بر سرزمينهاشان بلاهاى پى‌درپى ببار، و آن را به قطحى و خشكسالى گرفتار فرماى، و خواربار آنان را در بى‌باران‌ترين و دورترين زمين‌ها قرار ده. قلعه‌هاى زمين را جان پناه آنان مساز، و ايشان را به گرسنگى مدام و بيمارى دردناك مبتلا گردان.

(13) خدايا، هر جنگجوى اهل آيين تو كه با مشركان در جنگ است- و هر مجاهد پيرو سنت تو كه با ايشان به جهاد برخاسته تا دين تو برترى يابد و حزب تو تواناتر گردد و بهره‌ى تو كامل‌تر شد- كارهاى او را آسان كن و هر چه خواهد برايش آماده ساز و خود پيروزى‌اش را بر عهده گير. او را يارانى شايسته بخش و پشتش را محكم گردان و درآمد زندگى‌اش را فراوان كن و از نشاط و سرزندگى برخوردارش فرما. سوز اشتياق او به خاك وطن را در دلش فرو بنشان واو را از اندوه تنهايى برهان و انديشه‌ى زن و فرزند را از خاطرش بزداى.

(14) راهش نماى كه آهنگ كار نيك كند، و خود، تندرستى‌اش را بر عهده گيرد، و همواره سلامتش بدار، و ترس را از دلش بيرون كن، و به او دليرى بخش و سرسختى عطا فرما. او را به يارى خود قوى گردان، و شيوه‌هاى جهاد و سنت‌هاى خود را به او بياموزان، و در قضاوت راه صواب را پيش پايش بگذار، و او را از رياكارى بر كنار دار، و از هوس نام و آوازه‌جويى خالص گردان، و انديشه و ياركرد و جنبش و آرامش وى را در راه خود و براى خود قرار ده.

(15) هرگاه با دشمن تو و دشمن خود رو در رو شود، آنان را در چشم او اندك بنماى و شكوهشان را دل او خرد و ناچيز بدار. او را بر آنان چيره گردان و آنان را بر او چيره مگردان. اگر نيكبختى را پايان زندگى‌اش قرار داده‌اى و خواسته‌اى كه شهادت سرانجام او باشد، پس شهادتش را به وقتى انداز كه دشمنانت را نابود ساخته يا به اسارتى سخت درآورده، و مرزهاى سرزمين‌هاى اسلامى آرامش يافته است و دشمنان تو پشت داده و گريخته‌اند.

(16) خدايا، هر مسلمانى را كه در نبودن جنگجو يا مرزبانى، در سراى او كارهاى زندگى‌اش را سامان مى‌بخشد و بازماندگان او را سرپرستى مى‌كند، يا او را با بخشى از دارايى خود يارى مى‌دهد، يا به ساز و برگ جنگى مى‌رساند، يا او را بر جهاد بر مى‌انگيزد، يا به دعاى خيرش بدرقه مى‌كند، و يا در نبودن او حرمتش را نگه مى‌دارد، و كار او را در همين دنيا جزايى ده كه با آن سود كارى را كه از اين پيش كرده است، و شادمانى نيكوكارى خود را، به زودى به چنگ آورد، و چون مدت عمرش به پايان رسد، آن بخششى كه براى او پيوسته گردانده‌اى و احسانى كه آماده ساخته‌اى، نصيبش گردد.

(17) خدايا، هر مسلمانى كه دل نگران اسلام است و گرد آمدن مشركان بر ضد مسلمانان او را اندوهگين مى‌سازد، و چون خواهش جنگ در دلش پديد آيد يا عزم جهاد كند، ضعف و سستى زمينگيرش سازد، يا تنگدستى او را به درنگ وادارد، يا رويداد ديگرى عزم او را واپس اندازد، و يا چيزى ميان او و تصميمش ديوار شود، نام او را در زمره‌ى عابدان بنگار و او را پاداش مجاهدان ببخش و در زمره‌ى شهيدان و نيكان درآور.

(18) خدايا، بر محمد بنده و فرستاده‌ات، و بر خاندان محمد درود فرست؛ درودى برتر از همه‌ى درودها و بالاتر از همه‌ى سلام‌ها؛ درودى كه زمانش به پايان نرسد و رشته‌ى شمار آن از هم نگسلد؛ درودى همچون كامل‌ترين درودها كه از اين پيش، بر يكى ديگر از دوستانت فرستاده‌اى، كه تو خداى نمعت‌بخش و ستوده‌اى، آن نخست آفريدگار و بازآفريننده‌ى هستى‌ها، و هر چه بخواهى همان كنى.