فارسی
دعای 27 ( دعا برای مرزداران ) ترجمه محیی الدين مهدی الهی قمشه ای
دعای 26
نحوه نمایش
وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ لِأَهْلِ الثُّغُورِ
اين دعا به اهل ثغور يعنى سپاهيان سرحدات اسلام دعا مى‌كند و از خدا نصرت و قدرت و عدالت غالبيت و حفظ آنها را به دعا مى‌طلبد
اين دعا به اهل ثغور يعنى سپاهيان سرحدات اسلام دعا مى‌كند و از خدا نصرت و قدرت و عدالت غالبيت و حفظ آنها را به دعا مى‌طلبد
﴿1﴾
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ حَصِّنْ ثُغُورَ الْمُسْلِمِينَ بِعِزَّتِكَ ، وَ أَيِّدْ حُمَاتَهَا بِقُوَّتِكَ ، وَ أَسْبِغْ عَطَايَاهُمْ مِنْ جِدَتِكَ .
(1) پروردگارا درود فرست بر محمد و آل اطهارش و ثغور و سرحدات (و مرزهاى) مسلمين را (از شر و فتنه كفار و دشمنان اسلام) به عزت و جلال خود محفوظ بدار و سپاهيان اسلام را كه به حمايت و نگهبانى مرزهاى كشورهاى اسلام همت گماشته‌اند به قوت و قدرت كامل خود آنها را يارى فرما و عطايا و انعامشان را از خزينه جود و كرامت وافر گردان
﴿2﴾
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ كَثِّرْ عِدَّتَهُمْ ، وَ اشْحَذْ أَسْلِحَتَهُمْ ، وَ احْرُسْ حَوْزَتَهُمْ ، وَ امْنَعْ حَوْمَتَهُمْ ، وَ أَلِّفْ جَمْعَهُمْ ، وَ دَبِّرْ أَمْرَهُمْ ، وَ وَاتِرْ بَيْنَ مِيَرِهِمْ ، وَ تَوَحَّدْ بِكِفَايَةِ مُؤَنِهِمْ ، وَ اعْضُدْهُمْ بِالنَّصْرِ ، وَ أَعِنْهُمْ بِالصَّبْرِ ، وَ الْطُفْ لَهُمْ فِي الْمَكْرِ .
(2) خدايا درود فرست بر محمد و آل پاكش و عده سپاهيان سرحدى مسلمين را زياد و اسلحه آنها را مجهز و برا ساز و حدود و جوانب لشگرگاهشان را (از آسيب دشمن) حفظ كن و مستحكم فرما و دلهاى آنان را با هم جمع و هم‌آهنگ ساز (و به آن سپاه اسلام انس و الفت و اتحاد و اتفاق وحدت روحى عطا فرما كه دشمن به واسطه نفاق و اختلاف در آنها رخنه و استيلا نكند زيرا اگر اجتماع و اتحاد آنها بدل به تفرقه و اختلاف آراء گردد (و به فرمان و اعتصموا به حبل الله جميعا) متفق نشوند در آن صورت عزت و قدرتشان مبدل به ذلت و ناتوانى گردد (و با حفظ انس و الفت و اتفاق هميشه نيرومند و فيروز خواهند بود) و اى خدا تو خود مدبر امرشان (و حافظ اتفاق و وحدت كلمه آنها) باش و قوت و آذوقه آنها را پى در پى (صبح و ظهر و شام) بى‌رنج انتظار عطا فرما و تو خود به تنهائى مونه (جسم و جان و قدرت و مظفريت) آنها را تكفل كن و به نصرت و فتح و فيروزيشان يارى فرما و به صبر و شكيبائى آنها را (در مقابل دشمن) نيرو بخش و فكر و تدبير دقيق (در مقابل مكر دشمنان) به آنان عطا فرما.
﴿3﴾
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ عَرِّفْهُمْ مَا يَجْهَلُونَ ، وَ عَلِّمْهُمْ مَا لَا يَعْلَمُونَ ، وَ بَصِّرْهُمْ مَا لَا يُبْصِرُونَ .
(3) خدايا درود فرست بر محمد و آل اطهارش و به لشگريان مرزهاى اسلام آنچه را (از امور دنيا و دين و حيل و تدابير جنگى) كه آنان نمى‌دانند تو آنان را شناساگردان و به آنچه بصير نيستند (از لطائف و دقايق علم جنگ و اسرار دشمن) آنها را كاملا بصيرت و آگاهى بخش
﴿4﴾
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ أَنْسِهِمْ عِنْدَ لِقَائِهِمُ الْعَدُوَّ ذِكْرَ دُنْيَاهُمُ الْخَدَّاعَةِ الْغَرُورِ ، وَ امْحُ عَنْ قُلُوبِهِمْ خَطَرَاتِ الْمَالِ الْفَتُونِ ، وَ اجْعَلِ الْجَنَّةَ نَصْبَ أَعْيُنِهِمْ ، وَ لَوِّحْ مِنْهَا لِأَبْصَارِهِمْ مَا أَعْدَدْتَ فِيهَا مِنْ مَسَاكِنِ الْخُلْدِ وَ مَنَازِلِ الْكَرَامَةِ وَ الْحُورِ الْحِسَانِ وَ الْأَنْهَارِ الْمُطَّرِدَةِ بِأَنْوَاعِ الْأَشْرِبَةِ وَ الْأَشْجَارِ الْمُتَدَلِّيَةِ بِصُنُوفِ الَّثمَرِ حَتَّى لَا يَهُمَّ أَحَدٌ مِنْهُمْ بِالْاِدْبَارِ ، وَ لَا يُحَدِّثَ نَفْسَهُ عَنْ قِرْنِهِ بِفِرَارٍ .
(4) خدايا درود فرست بر محمد و آل پاكش و آن مرزداران و سرحديان سپاه اسلام را هنگام جنگ با دشمن فكر دنياى مغرور كننده فريبنده را از خاطرشان ببر (و ياد آخرت و نعمت جنت سرمد را به خاطرشان بياور) و خيالات مال (و مقام و جاه) فتنه‌انگيز دنيا را از لوح دلهايشان به كلى محو ساز و بهشت رضوان را نصب‌العين‌شان قرار ده و آنچه را وعده كردى از قصرهاى بهشت خلد و منزلهاى عالى ابديت و حوران زيباى (در كمال حسن و وجاهت) و انهار و جويبارهاى پر از انواع مشروبات (آب و شير و شراب طهور و عسل مصفا) و درختان پربار به ميوه‌هاى گوناگون آنها را در ديدگانشان آشكار گردان تا هيچكس روى از جنگ نتابد و هرگز خيال فرار از دشمنش در دل نياورد (بلكه با كمال شوق و شهامت و نيروى روحى مقاومت كند و كشتن را فتح و سعادت و كشته شدن را شتافتن به جنبت داند)
﴿5﴾
اللَّهُمَّ افْلُلْ بِذَلِكَ عَدُوَّهُمْ ، وَ اقْلِمْ عَنْهُمْ أَظْفَارَهُمْ ، وَ فَرِّقْ بَيْنَهُمْ وَ بَيْنَ أَسْلِحَتِهِمْ ، وَ اخْلَعْ وَثَائِقَ أَفْئِدَتِهِمْ ، وَ بَاعِدْ بَيْنَهُمْ وَ بَيْنَ أَزْوِدَتِهِمْ ، وَ حَيِّرْهُمْ فِي سُبُلِهِمْ ، وَ ضَلِّلْهُمْ عَنْ وَجْهِهِمْ ، وَ اقْطَعْ عَنْهُمُ الْمَدَدَ ، وَ انْقُصْ مِنْهُمُ الْعَدَدَ ، وَ امْلَأْ أَفْئِدَتَهُمُ الرُّعْبَ ، وَ اقْبِضْ أَيْدِيَهُمْ عَنِ الْبَسْطِ ، وَ اخْزِمْ أَلْسِنَتَهُمْ عَنِ النُّطْقِ ، وَ شَرِّدْ بِهِمْ مَنْ خَلْفَهُمْ وَ نَكِّلْ بِهِمْ مَنْ وَرَاءَهُمْ ، وَ اقْطَعْ بِخِزْيِهِمْ أَطْمَاعَ مَنْ بَعْدَهُمْ .
(5) و خدايا شمشير دشمن آنها را به رويشان كند (و شمشير سپاه اسلام را برا) گردان و ناخن (و چنگال خشم و مكر و وسايس آن) دشمنان را از پيكر قشون اسلام قطع كن و ميان دشمنان و اسلحه جنگشان جدائى انداز (يعنى دشمنان دين را مقابل قشون اسلام فاقد اسلحه و نيرو گردان) و محل وثوق (و نقطه‌ى اتكاء) آنها را نابود ساز (يعنى از هر كجا در دل اميد كمك و انتظار يارى دارند نااميدشان گردان) و ميان آنها را با محل آذوقه‌شان دور گردان (كه توشه جنگ و قوت و قوت به آنها نرسد تا قواى آنها ضعيف و ناتوان شود) و از راه پيشرفت آنها را حيران و سرگردان ساز و هر جا روكنند گمراهشان گردان (يعنى به هر طريق به مقصد ظفر و فيروزى روآرند گمراه از مقصدشان بساز) و مدد و كمك همدستان و هم‌پيمانانشان را از آنان قطع كن (تا هيچكس به آنها مدد نكند و از هيچ سو بر آنان كمك نرسد) وعده آنها را رو به نقص و زوال آور و دلهايشان را پر از خوف و بيم (از لشكر اسلام) گردان و دستشان را از هر طرف كوتاه كن و زبانشان را از سخن (به زيان اسلام و تبليغ بر عليه مسلمين) قطع كن و چنان مقهورشان ساز كه پيروان شان همه متفرق و فرارى شوند و پيروانشان را به واسطه شكست آنان به نكال و عقوبت و عذاب سخت درافكن و به خزى و مذلت آنها دشمنان بعد از اينان (عبرت گيرند و) قطع طمع از فيروزى كنند
﴿6﴾
اللَّهُمَّ عَقِّمْ أَرْحَامَ نِسَائِهِمْ ، وَ يَبِّسْ أَصْلَابَ رِجَالِهِمْ ، وَ اقْطَعْ نَسْلَ دَوَابِّهِمْ وَ أَنْعَامِهِمْ ، لَا تَأْذَنْ لِسَمَائِهِمْ فِي قَطْرٍ ، وَ لَا لِأَرْضِهِمْ فِي نَبَاتٍ .
(6) خدايا تو رحم زنانشان و پشت مردانشان را عقيم و محروم از فرزندان (دشمن اسلام) ساز و (هر چه دشمنان دين خدا را تقويت و نيرومند گرداند از آنها بگير) دواب و انعامشان (يعنى اسب و گاو و گوسفند و ديگر دامهاى آنها را) مقطوع النسل گردان و به آسمانشان اذن يك قطره بارش مده و به زمينشان اجازه روئيدن گياهى نفرما
﴿7﴾
اللَّهُمَّ وَ قَوِّ بِذَلِكَ مِحَالَ أَهْلِ الْإِسْلَامِ ، وَ حَصِّنْ بِهِ دِيَارَهُمْ ، وَ ثَمِّرْ بِهِ أَمْوَالَهُمْ ، وَ فَرِّغْهُمْ عَنْ مُحَارَبَتِهِمْ لِعِبَادَتِكَ ، وَ عَنْ مُنَابَذَتِهِمْ لِلْخَلْوَةِ بِكَ حَتَّى لَا يُعْبَدَ فِي بِقَاعِ الْأَرْضِ غَيْرُكَ ، وَ لَا تُعَفَّرَ لِأَحَدٍ مِنْهُمْ جَبْهَةٌ دُونَكَ .
(7) و به جاى آن باران (و حيوان و نباتات ديار كفار) ديار اهل اسلام را به آنها (پر نعمت) و نيرومند ساز و به آن نعمتها ممالك مسلمين را (از آسيب و فساد دشمن) محفوظ دار و اموالشان را با ثمر و منفعت و بركت گردان و آنها را (از فرط قدرت و نعمت و شوكت و استيلاء) از جنگ و محاربه كفار فراغت براى عبادتت بخش و از دفع و طرد آنها آسوده ساز تا با تو به خلوت و راز و نياز پردازند (تا در آن خلوت به لذت طاعت و معرفت نائل و به نشاط و وجد شهود حضرتت و اصل شوند كه آن غرض اصلى از جنگ و دفاع همه‌ى امور عالم است) و تا آنكه ديگر در معموره زمين هيچكس غير تو را پرستش نكند و پيش احدى جز ذات يگانه تو (سلطان ملك وجود) كسى جبهه به خاك مذلت نسازيد.
﴿8﴾
اللَّهُمَّ اغْزُ بِكُلِّ نَاحِيَةٍ مِنَ الْمُسْلِمِينَ عَلَى مَنْ بِإِزَائِهِمْ مِنَ الْمُشْرِكِينَ ، وَ أَمْدِدْهُمْ بِمَلَائِكَةٍ مِنْ عِنْدِكَ مُرْدِفِينَ حَتَّى يَكْشِفُوهُمْ إِلَى مُنْقَطَعِ التُّرَابِ قَتْلًا فِي أَرْضِكَ وَ أَسْراً ، أَوْ يُقِرُّوا بِأَنَّكَ أَنْتَ اللَّهُ الَّذِي لَا إِلَهَ إِلَّا أَنْتَ وَحْدَكَ لَا شَرِيكَ لَكَ .
(8) پروردگارا در هر ناحيه (و هر شهر و ديارى) مسلمانان را در مقابل مشركان عزت بخش و از لطف و كرمت فرشتگان (رحمت و قدرتت) را پى در پى به مدد آنها فرست تا آنجا كه از قهر و غلبه مسلمين تمام كافران منهزم شوند و به قتل و اسارت در همه روى زمين گرفتار آيند مگر آنكه آنها اقرار بيگانگى و يكتائى تو كنند و شهادت دهند كه محققا (بى هيچ شك و ريب) توئى يكتا خدائى كه جز تو خدائى (در ملك وجود) نيست و تو را شرك و شريك (و مثل و مانندى) نخواهد بود.
﴿9﴾
اللَّهُمَّ وَ اعْمُمْ بِذَلِكَ أَعْدَاءَكَ فِي أَقْطَارِ الْبِلَادِ مِنَ الْهِنْدِ وَ الرُّومِ وَ التُّرْكِ وَ الْخَزَرِ وَ الْحَبَشِ وَ النُّوبَةِ وَ الزَّنْجِ وَ السَّقَالِبَةِ وَ الدَّيَالِمَةِ وَ سَائِرِ أُمَمِ الشِّرْكِ ، الَّذِينَ تَخْفَى أَسْمَاؤُهُمْ وَ صِفَاتُهُمْ ، وَ قَدْ أَحْصَيْتهم بِمَعْرِفَتِكَ ، وَ أَشْرَفْتَ عَلَيْهِمَ بِقُدْرَتِكَ .
(9) پروردگارا اين نعمت غلبه و استيلاى مسلمين را در تمام اقطار عالم تعميم ده تا همه ممالك روى زمين از مردم هند و روم و ديار ترك و خزر و ملك حبش و نوبه و سودان و زنگبار و سقلابيان و ديلميان و ساير امم مشرك (و كافر به دين توحيد و خداپرستى) كه نام و اوصافشان (بر ما) پنهانست و تو همه‌ى آنها را در علم ازلى خود كاملا شماره و احصاء كرده‌اى و به قدرتت بر همه محيط و مسلط و قاهر خواهى بود (همه آنان را زير پرچم اسلام و بيرق توحيد قرآن وارد ساز)
﴿10﴾
اللَّهُمَّ اشْغَلِ الْمُشْرِكِينَ بِالْمُشْرِكِينَ عَنْ تَنَاوُلِ أَطْرَافِ الْمُسْلِمِينَ ، وَ خُذْهُمْ بِالنَّقْصِ عَنْ تَنَقُّصِهِمْ ، وَ ثَبِّطْهُمْ بِالْفُرْقَةِ عَنِ الِاحْتِشَادِ عَلَيْهِمْ .
(10) پروردگارا تو مشركان را به جنگ و نزاع با مشركان مشغول دار تا به اطراف و حدود ديار مسلمين دست درازى نتوانند كرد و آنها را عوض مسلمين به نقص و كاهش (جان و مال) گرفتار ساز و به واسطه اختلاف كلمه و تفرقه از تجمع و اتفاق بر عليه مسلمين بازدار.
﴿11﴾
اللَّهُمَّ أَخْلِ قُلُوبَهُمْ مِنَ الْأَمَنَةِ ، وَ أَبْدَانَهُمْ مِنَ الْقُوَّةِ ، وَ أَذْهِلْ قُلُوبَهُمْ عَنِ الِاحْتِيَالِ ، وَ أَوْهِنْ أَرْكَانَهُمْ عَنْ مُنَازَلَةِ الرِّجَالِ ، وَ جَبِّنْهُمْ عَنْ مُقَارَعَةِ الْأَبْطَالِ ، وَ ابْعَثْ عَلَيْهِمْ جُنْداً مِنْ مَلَائِكَتِكَ بِبَأْسٍ مِنْ بَأْسِكَ كَفِعْلِكَ يَوْمَ بَدْرٍ ، تَقْطَعُ بِهِ دَابِرَهُمْ وَ تَحْصُدُ بِهِ شَوْكَتَهُمْ ، وَ تُفَرِّقُ بِهِ عَدَدَهُمْ .
(11) پروردگارا تو دلهاى آنها را از ايمنى و آرامش خالى (و پر از وحشت و خوف و هراس) گردان و قواى بدنى آنها را ضعيف ساز و قلوبشان را از فكر مكر و حيله و فساد (در كار مسلمين) غافل دار (يعنى نيروى مكر و حيله و شيطنت و فريب را از آنها بگير كه افساد در كار مسلمانان نتوانند كرد) و اركان آنها (يعنى سران و شجعانشان) را از مقاومت در مقابل رجال مسلمين ضعيف و سست گردان و آنان را از مبارزه با ابطال و شجاعان سپاه اسلام ترسان و هراسان ساز و سپاهى از ملائك را به باس و عذاب (و دفع و هلاك) آنها برانگيز چنانكه روز جنگ بدر كردى كه تا آخرين افراد مشركين (و دشمنان دين) را به قتل و اسارت هلاك گردانى و ريشه‌ى شوكت و اقتدار آنها را از بيخ و بن بركنى.
﴿12﴾
اللَّهُمَّ وَ امْزُجْ مِيَاهَهُمْ بِالْوَبَاءِ ، وَ أَطْعِمَتَهُمْ بِالْأَدْوَاءِ ، وَ ارْمِ بِلَادَهُمْ بِالْخُسُوفِ ، وَ أَلِحَّ عَلَيْهَا بِالْقُذُوفِ ، وَ افْرَعْهَا بِالُْمحُولِ ، وَ اجْعَلْ مِيَرَهُمْ فِي أَحَصِّ أَرْضِكَ وَ أَبْعَدِهَا عَنْهُمْ ، وَ امْنَعْ حُصُونَهَا مِنْهُمْ ، أَصِبْهُمْ بِالْجُوعِ الْمُقِيمِ وَ السُّقْمِ الْأَلِيمِ .
(12) پروردگارا و بر هلاك آنان در آبهايشان (ميكرب) و به او طاعون و در طعامهايشان (ميكرب) امراض ديگر داخل ساز و بلادشان را به بلاى خسوف و زلزله ويران گردان و پيوسته ديارشان را به سنگ‌باران هلاك خراب ساز و به خشكسالى و قحط درانداز و آذوقه آنها را در خشگ و بى‌گياه‌ترين سرزمين و دورترين اماكن از آنها قرار ده و حصار آن اماكن را مانع دست رسى به آذوقه‌شان بگردان كه تا سپاه دشمن به جوع و گرسنگى ممتد و مرض سخت بهزيمت افتد.
﴿13﴾
اللَّهُمَّ وَ أَيُّمَا غَازٍ غَزَاهُمْ مِنْ أَهْلِ مِلَّتِكَ ، أَوْ مُجَاهِدٍ جَاهَدَهُمْ مِنْ أَتْبَاعِ سُنَّتِكَ لِيَكُونَ دِينُكَ الْأَعْلَى وَ حِزْبُكَ الْأَقْوَى وَ حَظُّكَ الْأَوْفَى فَلَقِّهِ الْيُسْرَ ، وَ هَيِّىْ لَهُ الْأَمْرَ ، وَ تَوَلَّهُ بِالنُّجْحِ ، وَ تَخَيَّرْ لَهُ الْأَصْحَابَ ، وَ اسْتَقْوِ لَهُ ، الظَّهْرَ ، وَ أَسْبِغْ عَلَيْهِ فِي النَّفَقَةِ ، وَ مَتِّعْهُ بِالنَّشَاطِ ، وَ أَطْفِ عَنْهُ حَرَارَةَ الشَّوْقِ ، وَ أَجِرْهُ مِنْ غَمِّ الْوَحْشَةِ ، وَ أَنْسِهِ ذِكْرَ الْاَهْلِ وَ الْوَلَدِ .
(13) پروردگارا هرگاه (و هر كجا) از قشون اسلام كه اهل ملت و شرع تواند مرد جنگجوئى (با شجاعت و ايمان) با آن كافران به جنگ برخيزد يا آنكه از پيروان سنت و آئينت مردى با عدالت و معرفت با آنها به جهاد و دفاع روآرد به اين مقصود كه دين توحيد تو برترى يابد و حزب و سپاه تو نيرومندتر شود و بهره خلق از معرفتت بيشتر گردد تو اى خدا بر آن مرد جنگجو و مجاهد امر جنگ را سهل و آسان (و بى‌رنج و مشقت) گردان و كارشان را مرتب و مصالحشان را مهيا ساز و به فتح و فيروزى يارى فرما و براى او اصحاب و يارانى برگزين (كه با او كمك و يارى كنند و او را تنها مگذار كه مغلوب دشمنان دين شود) و به وجود پشتيبانان و ياوران او را نصرت ده و آذوقه‌اش را فراوان (و تجهيزات و تسليحاتش را از هر جهت كامل) گردان و او را به نشاط و سرور قلبى (به واسطه فتح و فيروزى متمتع و بهره‌مند فرما) و حرارت عطش شوق و شدت ميل به وصول مقصود را در او فرونشان (چون جنگ و فتح نهائيش محتاج صبر و ثبات و پايدارى است و شوق و ميل شديد مانع صبر و ثباتست) و از غم و اندوه وحشت جنگ او را در پناه خود (آسوده خاطر) بدار و ياد اهل و اولاد را از خاطرش ببر (تا فكر آنها مانع ثباتش نشود)
﴿14﴾
وَ أْثُرْ لَهُ حُسْنَ النِّيَّةِ ، وَ تَوَلَّهُ بِالْعَافِيَةِ ، وَ أَصْحِبْهُ السَّلَامَةَ ، وَ أَعْفِهِ مِنَ الْجُبْنِ ، وَ أَلْهِمْهُ الْجُرْأَةَ ، وَ ارْزُقْهُ الشِّدَّةَ ، وَ أَيِّدْهُ بِالنُّصْرَةِ ، وَ عَلِّمْهُ السِّيَرَ وَ السُّنَنَ ، وَ سَدِّدْهُ فِي الْحُكْمِ، وَ اَعْزِلْ عَنْهُ الرِّيَاءَ ، وَ خَلِّصْهُ مِنَ السُّمْعَةِ ، وَ اجْعَلْ فِكْرَهُ وَ ذِكْرَهُ وَ ظَعْنَهُ وَ اِقَامَتَهُ ، فِيِكَ وَ لَكَ .
(14) و حسن نيت (در هر كار خاصه در امر جنگ) بر او اختيار فرما (كه هيچ قصد خودنمائى و ريا اجرش را باطل نسازد چون عمل اهل ريا هيچ اجرى ندارد) و هم او را بر حسن عاقبت و رستگارى يارى فرما نعمت سلامت و صحتش مستدام بدار و از جبن و ترس و كم‌دلى دورش دار و شجاعت و پردلى بر او الهام كن (چون مردم ترسان و جبان كارى از پيش نمى‌برند) و او را سختى و پايدارى نصيبش فرما و به نصرت و فتح و ظفر مويدش بدار و سيرت خوش و اخلاق نكو و حسن سياستش تعليم ده و در حكم ميان خلق به عدل و سداد و صواب موفقش فرما و از ريا و سمعه دورش دار و قصدش خالص گردان (تا در همه كار براى رضاى تو كوشد و طريق وصال تو پويد) و به لطف خود همه كار فكر و ذكر و حركت و سكونش را در راه (طلب لقاى) خود و خالص براى حضرتت قرار ده
﴿15﴾
فَإِذَا صَافَّ عَدُوَّكَ وَ عَدُوَّهُ فَقَلِّلْهُمْ فِي عَيْنِهِ ، وَ صَغِّرْ شَأْنَهُمْ فِي قَلْبِهِ ، وَ أَدِلْ لَهُ مِنْهُمْ ، وَ لَا تُدِلْهُمْ مِنْهُ ، فَإِنْ خَتَمْتَ لَهُ بِالسَّعَادَةِ ، وَ قَضَيْتَ لَهُ بِالشَّهَادَةِ فَبَعْدَ أَنْ يَجْتَاحَ عَدُوَّكَ بِالْقَتْلِ ، وَ بَعْدَ أَنْ يَجْهَدَ بِهِمُ الْأَسْرُ ، وَ بَعْدَ أَنْ تَأْمَنَ أَطْرَافُ الْمُسْلِمِينَ ، وَ بَعْدَ أَنْ يُوَلِّيَ عَدُوُّكَ مُدْبِرِينَ .
(15) و در ميدان جنگ هنگامى كه سپاهش با دشمنان تو (يعنى با دشمنان اسلام كه دين تست) روبرو گرديد سپاه دشمن را در چشم او اندك بنما و شان و شوكتشان را در قلب او ناچيز و كوچك گردان (يعنى چون نيروى تو و نصرت تو را پشتيبان خود مى‌بينند قدرت وعده دشمن در نظرشان حقير و جلال و شوكت سپاه خصم در قلبشان ناچيز شود) و او را بر دشمن مسلط و غالب و قاهر ساز و دشمنان را بر او مسلط مساز و هرگاه (مشيتت بر آن است كه) ختم كارش بر سعادت باشد و حكم قضا و قدرت بر او فيض شهادت خواسته در اين صورت هم بعد از آنكه دشمنان را بسى به خاك هلاك افكند و مستاصل و زبون گردانيد و بعد از آنكه آنها را اسير و ذليل ساخت و بعد از آنكه نواحى ديار مسلمين را (از شر و آسيب كفار) امن و امان ساخت و بعد از آنكه دشمن تو را (و اعداء دين و شرع تو را) شكست داده و منهزم و مغلوب سازد (آنگاه به فيض شهادت كه سعادت نهائى و كمال مطلوب اهل ايمانست موفق دار).
﴿16﴾
اللَّهُمَّ وَ أَيُّمَا مُسْلِمٍ خَلَفَ غَازِياً أَوْ مُرَابِطاً فِي دَارِهِ ، أَوْ تَعَهَّدَ خَالِفِيهِ فِي غَيْبَتِهِ ، أَوْ أَعَانَهُ بِطَائِفَةٍ مِنْ مَالِهِ ، أَوْ أَمَدَّهُ بِعِتَادٍ ، أَوْ شَحَذَهُ عَلَى جِهَادٍ ، أَوْ أَتْبَعَهُ فِي وَجْهِهِ دَعْوَةً ، أَوْ رَعَى لَهُ مِنْ وَرَائِهِ حُرْمَةً ، فَآجِرْ لَهُ مِثْلَ أَجْرِهِ وَزْناً بِوَزْنٍ وَ مِثْلًا بِمِثْلٍ ، وَ عَوِّضْهُ مِنْ فِعْلِهِ عِوَضاً حَاضِراً يَتَعَجَّلُ بِهِ نَفْعَ مَا قَدَّمَ وَ سُرُورَ مَا أَتَى بِهِ ، إِلَى أَنْ يَنْتَهِيَ بِهِ الْوَقْتُ إِلَى مَا أَجْرَيْتَ لَهُ مِنْ فَضْلِكَ ، وَ أَعْدَدْتَ لَهُ مِنْ كَرَامَتِكَ .
(16) پروردگارا و هر مسلمانى (كه براى رضاى تو و ترويج شرع و آئين تو) فرزند مجاهد و جنگجوئى يا مرابط و سرحد دارى در خانه خود واگذارد (يعنى فرزندى جانشين خود براى غزا و جهاد در راه خدا تربيت كند) يا آنكه از جانشينانش كسى را بر اين كار صالح و مهيا سازد و يا به قسمتى از مالش يا سلاح و لوازم جهادش به مسلمانى (در راه دين خدا و اعلاى كلمه‌ى توحيد) اعانت و يارى كند يا وى را به تشويق و ترغيب براى امر جهاد برانگيزد و يا آنكه به حضورش كسى را دعوت به پيروى او كند يا در غيابش حرمت و تعظيم و تكريم او را رعايت كند (يعنى آن مجاهد و سرباز راه دين را احترام و تجليل كند تا عظمت و بزرگى يافته و در راه جهاد قوى‌تر گردد). پروردگارا تو چنين كس را زبون مكن و به مانند آن كس كه خود جهاد مى‌كند اجر و پاداش عطا فرما (و ثواب شهدا را به او ببخش) و عوض از كارى كه (در راه جهاد و اعلاء دين) انجام داده هم در اين دنياى حاضر سود و منفعت و سرور و بهجت ببر كار و اقداماتش كرامت فرما كه هميشه در اثر اين كار خير در دنيا اجر نيكو يابد تا به آن روز قيامت كه به اجر و ثوابى از فضل و كرم و لطف مهيا ساخته‌اى منتهى شود (و آن روز وعده بهشت ابد كه پاداش اصلى و سعادت سرمدى اوست فرا رسد و آنگاه به اجر آخرتش كه بى‌حد فزونتر از پاداش دنياى اوست نايل گردد).
﴿17﴾
اللَّهُمَّ وَ أَيُّمَا مُسْلِمٍ أَهَمَّهُ أَمْرُ الْإِسْلَامِ ، وَ أَحْزَنَهُ تَحَزُّبُ أَهْلِ الشِّرْكِ عَلَيْهِمْ فَنَوَى غَزْواً ، أَوْ هَمَّ بِجِهَادٍ فَقَعَدَ بِهِ ضَعْفٌ ، أَوْ أَبْطَأَتْ بِهِ فَاقَةٌ ، أَوْ أَخَّرَهُ عَنْهُ حَادِثٌ ، أَوْ عَرَضَ لَهُ دُونَ إِرَادَتِهِ مَانِعٌ فَاكْتُبِ اسْمَهُ فِي الْعَابِدِينَ ، وَ أَوْجِبْ لَهُ ثَوَابَ الُْمجَاهِدِينَ ، وَ اجْعَلْهُ فِي نِظَامِ الشُّهَدَاءِ وَ الصَّالِحِينَ .
(17) پروردگارا و هر مسلمانى كه امر اسلام را مهم (و عظيم الشان و عاليترين دين و كاملترين تمدن و بزرگترين سعادت بشر) بداند و تخرب و لشگركشى مشركين و كفار بر عليه‌السلام او را محزون و اندوهناك سازد و عزم جنگ و يا اقدام و اهتمام به امر جهاد و دفاع كند اما ضعف و ناتوانى مانع قيام او گردد يا فقر و بينوائى او را از جهاد بازدارد يا حادثه (ناگوارى) كارش به تاخير افكند يا هنگام اراده و اقدامش مانعى روآرد تو اى پروردگار نام او را (از كرم) در دفتر اهل پرستش ثبت گردان و اجر و ثواب مجاهدان و جنگجويان اسلام را به او عطا فرما و او را در صف شهيدان (راه خدا) و بندگان شايسته خود قرار ده
﴿18﴾
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ عَبْدِكَ وَ رَسُولِكَ وَ آلِ مُحَمَّدٍ ، صَلَاةً عَالِيَةً عَلَى الصَّلَوَاتِ ، مُشْرِفَةً فَوْقَ التَّحِيَّاتِ ، صَلَاةً لَا يَنْتَهِي أَمَدُهَا، وَ لَا يَنْقَطِعُ عَدَدُهَا كَأَتَمِّ مَا مَضَى مِنْ صَلَوَاتِكَ عَلَى أَحَدٍ مِنْ أَوْلِيَائِكَ ، إِنَّكَ الْمَنَّانُ الْحَمِيدُ الْمُبْدِئُ الْمُعِيدُ الْفَعَّالُ لِمَا تُرِيدُ .
(18) پروردگارا درود و رحمت فرست بر محمد بنده (خاص) و رسول (گرامى) خويش و بر آل او درود و رحمتى بلند مقام‌تر از رحمتهاى ديگر و برتر از درود و تحيات ديگر (يعنى از همه درود و تحياتى كه بر رسولان و پيمبرانت فرستاده‌اى بالاتر و كاملتر از آن بر خاتم رسولانت فرست) درودى فرست كه دورانش به انتها نرسد و شمارش به آخر منقطع نگردد درود و رحمتى مانند تمام و كاملترين درود و رحمتهائى كه بر يكى از اولياء (و دوستان خاص) خود فرستادى كه البته توئى خداى بسيار عطا بخش ستوده صفات كه مبداء و آفريننده‌ى عالم امكان و باز گرداننده قافله موجوداتى و هر چه خواست تست همى كنى و توئى كه بر همه چيز عالم وجود قادر و توانائى.
برچسب:
دعای بیست و هفت صحیفه سجادیه
-دعای بیست و هفتم صحیفه سجادیه
-دعای 27 صحیفه سجادیه
-دعای ۲۷ صحیفه سجادیه
-بیست و هفتمین دعای صحیفه سجادیه
-شرح صحیفه سجادیه
-ترجمه صحیفه سجادیه
-انتخاب ترجمه:
- استاد حسین انصاریان - سید كاظم ارفع - حسین استاد ولی - سید رضا آل ياسین - محیی الدين مهدی الهی قمشه ای - عبدالمحمد آيتی - صدرالدین بلاغی - تقدسی نيا - حسن ثقفی تهرانی - محمد مهدی جلالی - سید علیرضا جعفری - محمد تقی خلجی - لطیف راشدی - باقر رجبی نژاد - محمد رسولی - محمد مهدی رضايی - محمد حسین سلطانی لرگانی کجوری - داریوش شاهین - ابوالحسن شعرانی - غلامعلی صفايی - محمود صلواتی - عباس عزيزی - حسین عماد زاده اصفهانی - محسن غرویان - عبدالجواد ابراهیمی - جواد فاضل - محمد مهدی فولادوند - علی نقی فيض الاسلام اصفهانی - فیض الاسلام (تصحیح جامعه مدرسین) - جواد قيومی اصفهانی - اسدالله مبشری - محمد علی مجاهدی - محسن محمود زاده - عبدالحسین موحدی
پر بازدید ترین مطالب سال
پر بازدید ترین مطالب ماه
پر بازدید ترین مطالب روز
