دعای 27 ( دعا برای مرزداران ) ترجمه حسین استاد ولی

(1) خدايا، بر محمد و آل او درود فرست، و مرزهاى مسلمانان را به عزت خويش حفظ فرما، و مرزبانان را به نيروى خود يارى رسان، و حقوق آنان را از دارايى خويش فراوان ساز.

(2) خدايا، بر محمد و آل او درود فرست، و بر شمار مرزبانان بيفزا، و حربه‌هاى آنان را تيز كن، و قلمرو آنان را پاسدارى نما، و حومه آنان را از نفوذ دشمن بازدار، و جمعشان را الفت بخش، و كارشان را تدبير كن، و آذوقه‌شان را پياپى برسان، و خود به تنهايى مخارج آنان را برعهده گير، و با نصرت و پيروزى نيرومندشان ساز، و با صبر و شكيبايى كمكشان كن، و راه دقيق چاره انديشى را به آنان بياموز.

(3) خدايا، بر محمد و آل او درود فرست، و آنچه را كه مرزبانان نمى‌شناسند به آنان بشناسان، و آنچه را نمى‌دانند به آنان بياموز، و به آنچه بينايى ندارند بينا ساز.

(4) خدايا، بر محمد و آل او درود فرست، و به هنگام برخورد مرزداران با دشمن ياد دنياى مكار دلفريب را از خاطرشان ببر، و انديشه‌هاى مال فتنه‌انگيز را از دلهايشان بزدا، و بهشت را در برابر ديدگانشان قرار ده، و آنچه را كه در آن بهشت از خانه‌هاى جاويد و منزل‌هاى كرامت و حوران زيباروى و نهرهاى روان با آشاميدنى‌هاى رنگارنگ و درختان شاخ آويز با انواع ميوه‌ها براى آنان آماده ساخته‌اى در نظرشان مجسم كن تا هيچ كدام از آنان به فكر پشت كردن به دشمن نيفتد، و در انديشه فرار از هماورد خود برنيايد.

(5) خدايا، بدين وسيله دشمنشان را درهم شكن، و چنگال تيز دشمن را از سرشان قطع كن، و ميان دشمنان و حربه‌هاشان جدايى انداز، و بند دل‌هاشان را ببر، و ميان آنان و ساز و برگشان دورى افكن، و در راه‌هاى خودشان سرگردانشان ساز، و از مقصد گمراهشان گردان، و كمك رسانى را از آنان قطع كن، و شمار آنان را بكاه، و دل‌هاشان را پر از ترس و وحشت كن، و دستشان را از گشودن به حمله بازدار، و زبانشان را از گفتن ببند، و با سركوب آنان نيروهاى كمكى آنان را پراكنده ساز، و پشتيبانشان را از ادامه جنگ بازدار، و با خوارى و زبونى آنان طمع آيندگانشان را قطع فرما.

(6) خدايا، رحم زنانشان را عقيم ساز، و صلب مردانشان را بخشكان، و نسل چهارپايان و گاو و گوسفندانشان را قطع كن. به آسمانشان اجازه باريدن، و به زمينشان اجازه روييدن مده.

(7) خدايا، و نقشه‌هاى مسلمانان را بدين وسيله قوت بخش، و ديارشان را دژبانى كن، و اموالشان را پربار ساز، و خاطرشان را از سرگرمى به جنگ با دشمن براى عبادت خويش، و از كارزار با آنان براى خلوت با خودت آسوده ساز، تا در سراسر زمين جز تو پرستش نشود، و پيشانى احدى از آنان جز در برابر تو به خاك نسايد.

(8) خدايا، مسلمانان هر ناحيه را به جنگ با مشركان همان ناحيه گسيل دار، و آنان را با فرشتگان پياپيى كه از سوى تو گسيل مى‌شوند يارى رسان، تا مشركان را با كشتن در زمينت و اسارت آنان به دورترين نقطه كره خاك عقب برانند، يا آن كه به يكتايى تو كه معبودى جز تو نيست و تنها و بى شريك هستى اقرار نمايند.

(9) خدايا، و همه دشمنانت را بدين سرنوشت گرفتار كن، در هر سرزمينى كه باشند از هند و روم و تركستان و خزر و حبشه و نوبه و زنگبار و سرزمين سقالبه و ديالمه و ديگر طوايف مشركان كه نام و نشانشان بر ما پوشيده است و تو به شناخت خود آمارشان را مى‌دانى، و به قدرت خويش بر آنان اشراف دارى.

(10) خدايا، مشركان را به ديگر مشركان سرگرم ساز و از دست درازى به سرزمين مسلمانان بازدار، و آنان را با كاستن عددشان از فرو كاستن مسلمانان جلوگير باش، و با تفرقه افكنى ميان آنان از همدستى بر ضد مسلمانان بازدار.

(11) خدايا، دل‌هاشان را از آرامش، و تن‌هاشان را از نيرو تهى دار، و دل‌هاشان را از چاره‌جويى غافل ساز، و اركان وجودشان را از هماوردى با مردان مسلمان سست گردان، و آنان را از پيكار با دلير مردان اسلام بترسان، و سپاهى از فرشتگانت را با عذابى از عذاب‌هايت بر سر آنان فرست مانند كارى كه در روز بدر كردى، تا بدين سبب بنيادشان را براندازى، و شوكتشان را ريشه كن سازى، و نفراتشان را از هم بپاشى.

(12) خدايا، آب‌هايشان را به ميكروب وبا، و خوراكشان را به انواع بيمارى‌ها درآميز، و شهرهاشان را در زمين فروبر، و پيوسته بر آن شهرها سنگ ببار، و آنها را به قحطى و خشكسالى دچار ساز، و آذوقه‌شان را در بى بركت‌ترين و دورترين نقاط زمين قرار ده، و دژهاى آنجا را از حفاظت آنان بازدار؛ آنان را به گرسنگى دائم و بيمارى دردناك و بى درمان دچار ساز.

(13) خدايا، و هر رزمنده‌اى از اهل دين تو كه با آنان نبرد كند، و هر مجاهدى از پيروان سنت تو كه با آنان به جهاد پردازد تا دين تو برتر و حزب تو نيرومندتر و بهره (پيروزى دين) تو كامل‌تر گردد، پس او را با آسانى روبه‌رو گردان، و كارش را رو به راه ساز، و حوايجش را خود برآور، و ياران خوب برايش برگزين، و پشتش را قوى كن، و حقوقش را فراوان ساز، و از نشاط بهره‌مند گردان، و سوز شوق و آرزو را از دلش فرونشان، و او را از غم وحشت و تنهايى پناه ده، و ياد زن و فرزند را از خاطرش ببر.

(14) و نيت خوش را برايش برگزين، و تندرستى‌اش را خود برعهده گير، و سلامتى را همراه او ساز، و از ترس معافش بدار، و دليرى را به دلش انداز، و سرسختى را روزيش كن، و با يارى خود نيرويش ده، و آداب جهاد و سنن اسلامى را به او بياموز، و در داورى استوارش بدار، و خودنمايى را از او دور گردان، و از شهرت طلبى رهايش ساز، و فكر و ذكر و مسافرت و اقامتش را در راه خودت و براى خودت قرار ده.

(15) پس هر گاه با دشمن تو و دشمن خودش مصاف مى‌دهد آنان را در نظرش اندك شمار، و مقامشان را در دلش كوچك نماى، و او را بر آنان غلبه و پيروزى ده، و آنان را بر او غلبه و پيروزى مده. پس اگر كارش را به سعادت پايان دادى، و شهادت را برايش رقم زدى، بعد از آن باشد كه دشمنت را با كشتن ريشه‌كن نموده، و اسارت آنان را به رنج و سختى افكنده، و سرزمين‌هاى مسلمانان از همه سو امنيت يافته باشد، و دشمنانت پشت كرده پا به فرار نهاده باشند.

(16) خدايا، و هر مسلمانى كه در نبود رزمنده يا مرزدارى جاى خالى او را در خانه‌اش پر كند، يا در غياب او سرپرستى بازماندگانش را برعهده گيرد، يا او را به بخشى از مال خود يارى دهد، يا او را به ساز و برگ جنگ كمك رساند، يا او را بر جهاد تشويق نمايد، يا در حضورش دعاى خيرى بدرقه‌اش كند، يا حرمت او را در نبودش پاس بدارد، او را نيز همسنگ و همگون پاداش آن رزمنده پاداش ده، و كار او را عوضى نقد عطا كن كه هر چه زودتر سود خيرى را كه پيش فرستاده و شادى خاطر كارى را كه انجام داده دريافت دارد، تا زمان لازم او را به فضل و پاداشى كه براى او جارى داشته‌اى و كرامتى كه برايش آماده ساخته‌اى برساند.

(17) خدايا، و هر مسلمانى كه امر اسلام او را نگران ساخته، و اجتماع اهل شرك بر ضد مسلمانان او را غمگين نموده، از اين رو در انديشه جنگ افتاده، يا تصميم به جهاد گرفته، اما ناتوانى او را از پاى نشانده، يا تهيدستى او را از حركت كند نموده، يا حادثه‌اى او را از جهاد تأخير افكنده، يا مانعى سر راه اراده‌اش ايجاد شده، پس نام او را در زمره عابدان بنويس، و پاداش مجاهدان را برايش واجب ساز، و او را در صف شهيدان و صالحان قرار ده

(18) خدايا، بر محمد بنده و فرستاده‌ات و بر خاندان محمد درود فرست، درودى بالاى همه درودها، و مشرف بر همه تحيت‌ها، درودى كه زمانش به پايان نرسد، و شمارش قطع نگردد، مانند كامل‌ترين درودهايت كه بر هر يك از اوليائت روان گشته است، كه تو بسيار بخشنده و ستوده و آغاز كننده و بازگرداننده و انجام دهنده آنچه خواهى هستى.