دعای 27 ( دعا برای مرزداران ) ترجمه سید رضا آل ياسین

(1) خدايا بجان محمد (ص) درود تو بفرست و بر عترتش آنكه بود تو با عزتت مرز اسلام را نگهدار و ايمن بدار از بلا نگهبان آن مرز را همچنان نگهدار باش از گزند زمان بر ايشان عطاياى با افتخار ببخشاى اى پاك پروردگار

(2) خدايا بجان محمد (ص) درود تو بفرست و بر عترتش آنكه بود فزون دار تعدادشان با عطا همان تيغشان نيز بران نما از آنان حراست بفرما بجان نگهدار در امن همسنگران كه باشند بر يكدگر دوستدار به نيكى قرين دارشان كار و بار همى رزقشان را پياپى رسان ز هر مشكلى دارشان در امان كه پيروز باشند و هم بردبار بياموزشان چاره‌جويى به كار

(3) خدايا بجان محمد (ص) درود تو بفرست و بر عترتش آنكه بود شناسايشان كن به انجام كار ز هر راز ناگفته آگاه دار خدايا نديده به ايشان نماى بهر جايشان باش خود رهنماى

(4) خدايا بجان محمد (ص) درود تو بفرست و بر عترتش آنكه بود به دشمن چو شد روبرو مرزدار ز دهر فريبنده‌اش باز دار نه بندند دلها بدنبال مال به مينو نظر دوزشان در خيال به بينند آن منزل جاودان همان غرفه‌هاى بهشتى نشان همان حور زيبا و آن نهرها شرابى گوارا بخوردن سزا درختان پر ميوه خم كرده سر به بندند اينسان به مينو نظر چو ديدند مينوى نيكو سپس ندارند پروائى از هيچكس نه بندند بر دل خيال فرار به دشمن بجنگند با افتخار

(5) خدايا تو بر هم شكن دشمنان ببخشاى بر مرزداران توان جدا ساز شمشير از خصمشان پريشان كن از دشمنان عزمشان بيانداز با رزقشان فاصله به سرگشتگيشان بفرما يله بدينسان تو از مقصد آواره ساز به قطع كمك خصم بيچاره ساز از آنان خدايا تو كم كن شمار بفرماى دلهايشان بيقرار برو يالشان از گشودن بدار زبانهايشان را فروبند خوار هزيمت بياندازشان در سپاه كه يابد به نيرويشان ضعف راه نه بينند از هيچ سوئى نويد كنند از مددكار قطع اميد

(6) رحم‌هاى زنهايشان را نزا بفرما، بخشگانشان نطفه‌ها بدينسانشان ساز اسب و شتر نبارد بر ايشان دگر ابر پر زمينهايشان را بدانسان بدار كه ديگر نرويد در آن برگ و بار

(7) خدايا تو بر مسلمين يار باش به تدبير ز ايشان نگهدار باش همه قلعه‌هاشان بدار استوار فزون دار اموالشان بيشمار چنان كن كه آسوده از دشمنان عبادت كنند از تو اى مهربان بدانسان كه در پهندشت زمين پرستندت اى قادر بيقرين نماند دگر مشركى در جهان به خاكت بود چهره‌ى مردمان

(8) خدايا تو پيروز كن مسلمين بهنگام پيكار با مشركين بفرما فرشته مددكارشان كه يكدل برانند آن مشركان و يا آنكه تسليم گشته به كين به يكتائيت كرده با جان يقين

(9) خدايا چنان خواه بر مشركان بهر جا كه هستند در اين جهان تو تعميم فرماى بر مصر و روم به بحر خزر يا كه در ترك بوم حبش بود يا نوبه و زنگبار سقاليه يا خود به ديلم ديار بهر گوشه بودند از مشركين در آنجا تو پيروز كن مسلمين

(10) بيانداز در مشركين اختلاف شود مرز ما از تجاوز معاف بكاهند خود مشركين يكدگر شود مرز اسلام از آن بى‌خطر تو بگسل از آن دشمنان اتحاد نيارند از مرز اسلام ياد

(11) ز دلهايشان دور كن ايمنى تهى ساز از قدرت دشمنى ز اقطارشان چاره‌جويى بدار نسازند با مسلمين كارزار بترسند از قهرمانان ما شود سست در جنگشان جاى پا فرشته به همكارى مسلمين برانگيز در ياورى دلنشين بدانسان كه در بدر كردى كمك عطا كن به رزمندگان يك بيك پراكنده كن لشگر مشركين شوند اينچنين ريشه كن از زمين

(12) بياميز با آبهاشان و با تو در رزقشان جاى ده ابتلا بر آن خاك نازل بفرما بلا كه بر خشكسالى شود مبتلى بر آنان مده قلعه‌ى استوار به بيمارى و رنجشان كن دچار

(13) كسانيكه جنگند در راه دين به پيروزى و فتحشان كن قرين بر آنان همى باش پشت و پناه تو آسان بكن كارشان روبراه بياران يكدل سرافراز كن در رزق بر رويشان باز كن نشاطش بيافزاى دور از وطن رهايش كن از غربت خويشتن نجاتش ده از دورى دوستان فراموش سازد غم خانمان

(14) به جرات قرين دارش اى كردگار رفاه و سلامت برو عرضه دار بيافزاى اينسان تو تاب و توان برايش به وسعت تو روزى رسان رها سازش از شهوت و حرص و آز رياكارى از جان او دور ساز نباشد پى شهوت و مال و جاه تو با لطف از بيم و جبنش بكاه

(15) نشان ده بچشمش تو دشمن حقير نترسد از او در صف دار و گير چو عمرش بسر ميرسد اى جبيب تو بر او شهادت بفرما نصيب شهادت نصيبش كن اى كردگار پس از مرگ دشمن شود كامكار به حالى كه دشمن بود در فرار و يا بر اسارت بگردد دچار

(16) هر آنكس به رزمندگان بود يار ببخشا بر او نعمت پايدار چه در جبهه‌ها يا كه اندر وطن كمك كرده با قدرت خويشتن به مال ارنه در خدمت خانه‌اش كمك كرده با اهل كاشانه‌اش و گر ساز و برگش نمايد عطا و گر كرد همراهيش با دعا خدايا عطا كن به او احترام شود آبرو دار بر خاص و عام بسان مجاهد بفرما نظر به همياراى مهربان دادگر بر او باش همراه اى كردگار كه گردد در اين زندگى كامكار

(17) بر آنى كه نيت كند بر جهاد و ليكن به او دهر فرصت نداد ثواب مجاهد عطا كن بر او نگردد پريشان و آشفته خو

(18) خدايا بجان محمد (ص) درود تو بفرست و بر عترتش آنكه بود درودى گرانمايه و بيشمار كه پايان نگيرد بهر روزگار بر آنان عطا كن تو آنسان درود كه هرگز نه بينند اهل وجود كه هستى به هر كار آغازگر بپايان رسانيش اى دادگر عطا كن بر ايشان ز فضل اى غنى چو با قدرتت هر چه خواهى كنى