اخلاق خوبان، ص: 47

باری، آدمی اگر هوای گدايی و خواهش و طلب و تمنا در سر دارد، چرا رو به خدا نياورد، خدايی كه پروردگار اوست.

و گدايی، شيوه ای است كه بايد، همه، آن را پيشه خويش سازند، زيرا كسی نيست كه نيازمند وی نباشد.

و اين در حالی است كه او به قدر ذره ای حاجت و نياز به كسی و چيزی ندارد.

«أِنَّ اللَّهَ لَغَنِیٌّ حَمِيدٌ» «4»

از اين رو، همه بايد افتاده و خاضع باشند، و تنها اوست كه ايستاده و حكمران است.

افتادگی

و ای كاش! انسان ها، افتادگی را از حروف می آموختند. در ميان حروف، تنها حرف تغييرناژذير، الف می باشد. الف، چه در آغاز و چه در پايان و چه در ميانه كلمات قرار گيرد همان الف است، بی هيچ كاستی و يا فزونی. حال آنكه تمامی حروف ديگر، در اين گونه جابجايی ها، دستخوش تحويل و تحول شده،

______________________________
(1) سعدی.

(2) سعدی.

(3) اسدی طوسی.

(4) ابراهيم/ 8.