دعای 18 ( دعا برای دفع بلا و طلب عافیت ) ترجمه اسدالله مبشری

(1) بار خدايا، مر تو را سپاس بر نيكى سرنوشتى كه مقدر داشته‌اى و نيز بر بلايى كه از من گردانده‌اى. پس نصيب مرا از رحمت خود به اين بس مكن كه تندرستى گذار به من عنايت فرمايى تا دست يافتن به چيزى كه آن را دوست مى‌دارم مايه‌ى بدبختى من شود، و آنچه كه مرا ناخوشايند است ديگرى را نيكبخت گرداند

(2) و اگر اين عنايت را كه پيوسته از آن برخوردارم و با آن روز را به شب مى‌آورم و شب را به روز مى‌رسانم، بلايى در پى باشد رشته‌ى آن ناگسستنى و گرانبارى آن برطرف نشدنى، پس آنچه را واپس فرستاده‌اى پيش انداز و آنچه را پيش انداخته‌اى واپس فرست‌

(3) چه، چيزى كه پايان آن نيستى باشد بسيار نيست و آنچه عاقبتش جاودانگى است اندك نباشد. و بر محمد و خاندان او درود تو نثار باد.