وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ إِذَا دُفِعَ عَنْهُ مَا يَحْذَرُ ، أَوْ عُجِّلَ لَهُ مَطْلَبُهُ
از دعاهاى امام عليهالسلام است هرگاه از آن حضرت دور مىشد چيزى كه از آن مىترسيد يا خواسته او زود روا مىگشت
﴿1﴾
اللَّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ عَلَى حُسْنِ قَضَائِكَ ، وَ بِمَا صَرَفْتَ عَنِّي مِنْ بَلَائِكَ ، فَلَا تَجْعَلْ حَظِّي مِنْ رَحْمَتِكَ مَا عَجَّلْتَ لِي مِنْ عَافِيَتِكَ فَأَكُونَ قَدْ شَقِيتُ بِمَا أَحْبَبْتُ وَ سَعِدَ غَيْرِي بِمَا كَرِهْتُ .
(1) بار خدايا سپاس تو را بر نيكوئى آنچه مقدر نمودهاى، و به آفت و بدى كه از من دور ساختى، پس بهرهى مرا از رحمت خود (تنها) تندرستى كه اكنون بخشيدهاى قرار مده كه (در آخرت) بدبخت شوم به سبب آنچه دوست دارم و ديگرى به سبب آنچه (در دنيا) پسند من نيست خوشبخت شود،
﴿2﴾
وَ إِنْ يَكُنْ مَا ظَلِلْتُ فِيهِ أَوْ بِتُّ فِيهِ مِنْ هَذِهِ الْعَافِيَةِ بَيْنَ يَدَيْ بَلَاءٍ لَا يَنْقَطِعُ وَ وِزْرٍ لاَ يَرْتَفِعُ فَقَدِّمْ لِي مَا أَخَّرْتَ ، وَ أَخِّرْ عَنّي مَا قَدَّمْتَ .
(2) و اگر اين تندرستى كه روز را در آن به شب رسانده يا شب را به روز بردهام در جلو من (آخرت) بلاء و گرفتارى هميشگى و بار سنگينى باشد كه برطرف نشود پس آنچه (گرفتارى آخرت) كه برايم پس انداختهاى پيش انداز و آنچه (در دنيا) پيش انداختهاى پس انداز
﴿3﴾
فَغَيْرُ كَثِيرٍ مَا عَاقِبَتُهُ الْفَنَاءُ ، وَ غَيْرُ قَلِيلٍ مَا عَاقِبَتُهُ الْبَقَاءُ ، وَ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ .
(3) زيرا چيزى كه پايانش نيستى است اندك است و چيزى كه پايانش هميشگى است بسيار است و بر محمد و آل او درود فرست