دعای 18 ( دعا برای دفع بلا و طلب عافیت ) ترجمه داریوش شاهین

(1) جهان آفرينا، سپاس بيرون از شمار تراست كه بر من آنچه مقدر داشتى، نيكو مقرر داشتى، و بلا از من دور ساختى. اين سلامت كه در اين دنيا بر من ارزانى داده‌اى، موجب آن نشود كه در آخرت بخت از من گرداند و من به تندرستى دنيائى دلشاد شوم و عافيت آخرت از من دور شود.

(2) خداوندا، اگر اين تندرستى و سلامت كه به يارى آن روز من به شب، و شبم را به روز مى‌رسانم، درد و بلائى است كه آخرتم را تباه مى‌سازد، پس تو آنچه را كه موجب سعادت و سلامت و عافيت آخرتم مى‌شود برايم پيش آور، و اين سلامت زودگذر را از من بگير. من آن خواهم و اين نخواهم.

(3) زيرا اين خوشى زودگذر، ناچيز است و آن لذت جاويدان، برايم گرانقدر و بسيار است. الهى، درود تو بر «محمد» و خاندان او باد.