وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ إِذَا دُفِعَ عَنْهُ مَا يَحْذَرُ ، أَوْ عُجِّلَ لَهُ مَطْلَبُهُ
هنگامى كه چيزى ترسناك از او دفع مىشد
﴿1﴾
اللَّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ عَلَى حُسْنِ قَضَائِكَ ، وَ بِمَا صَرَفْتَ عَنِّي مِنْ بَلَائِكَ ، فَلَا تَجْعَلْ حَظِّي مِنْ رَحْمَتِكَ مَا عَجَّلْتَ لِي مِنْ عَافِيَتِكَ فَأَكُونَ قَدْ شَقِيتُ بِمَا أَحْبَبْتُ وَ سَعِدَ غَيْرِي بِمَا كَرِهْتُ .
(1) خداوندا! حمد تو را سزاست بر مقدرات نيكويت، و بر بلاهائى كه از من دور ساختى، پس بهرهام از رحمتت را آنچه از عافيت به من عطا كردهاى قرار مده، تا به وسيله آنچه دوست دارم شقى نگشته و غير من به آنچه ناخوش دارم سعادتمند گردد،
﴿2﴾
وَ إِنْ يَكُنْ مَا ظَلِلْتُ فِيهِ أَوْ بِتُّ فِيهِ مِنْ هَذِهِ الْعَافِيَةِ بَيْنَ يَدَيْ بَلَاءٍ لَا يَنْقَطِعُ وَ وِزْرٍ لاَ يَرْتَفِعُ فَقَدِّمْ لِي مَا أَخَّرْتَ ، وَ أَخِّرْ عَنّي مَا قَدَّمْتَ .
(2) و اگر آنچه از اين عافيت كه در آن قرار داشتم را كه پيشاپيشش بلائى جاودانه است پس آنچه مقدر كردهاى كه موخر باشد را مقدم، و آنچه مقدر كردهاى مقدم باشد را موخر نما،
﴿3﴾
فَغَيْرُ كَثِيرٍ مَا عَاقِبَتُهُ الْفَنَاءُ ، وَ غَيْرُ قَلِيلٍ مَا عَاقِبَتُهُ الْبَقَاءُ ، وَ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ .
(3) آنچه عاقبتش فناء است زياد نيست، و آنچه عاقبتش بقاء است كم نيست، و بر محمد و خاندانش درود فرست.