دعای 18 ( دعا برای دفع بلا و طلب عافیت ) ترجمه حسن ثقفی تهرانی

(1) خدايا! تو را سپاس، بر نيكويى سرنوشتى كه مقدر فرمودى، و براى آنكه بلايت را از من بر طرف نمودى، پس، نصيبى كه از رحمتت دارم، در اين عافيت زود هنگام و عاجل (و نعمت دنياى زائل)، منحصر مساز، وگرنه، من، به دست همين (عافيت) كه محبوب من است، بدبخت شده‌ام، و ديگرى، به همان (بلا) كه ناپسند من مى‌باشد، خوشبخت گرديده است.

(2) و اگر اين عافيت كه روز را در آن، به شب برده، يا شب را به روز آورده‌ام، مقدمه‌ى بلايى دائم، و وبالى مستمر و ملازم باشد، پس آن (بلا) را كه به تاخير افكنده‌اى، برايم پيش بيانداز، و اين (عافيت) كه هم اكنون پيش انداخته‌اى، به تاخير افكن،

(3) زيرا هر چه كه پايانش فنا است، بسيار نمى‌باشد، و آنچه عاقبتش بقا است، اندك نخواهد بود، و بر محمد و آل او رحمت فرست.