دعای 18 ( دعا برای دفع بلا و طلب عافیت ) ترجمه حسین عماد زاده اصفهانی

(1) پروردگارا ستايش تو را بر حكومت عادلانه‌ات و سپاس بر آنچه از من گردانيدى و بلاهائى كه از من دور كردى. خدايا مرا از حظ رحمت خود برخوردار فرما و از عافيت خود نصيب و بهره‌اى ده. خدايا از آنچه دوست مى‌داشتم و بدان جاهل بودم و سبب بدبختى من شد و خوشبختى من به آنچه بود، كراهت داشتم‌

(2) چه شبها كه به روز آوردم و چه روزها كه به شب و در اين غفلت بودم اما اكنون اين عافيتى كه يافته‌ام پس از بلائى بود كه قطع نمى‌گرديد و بار گرانى بود كه برطرف نمى‌شد پس پيش فرست آنچه را كه عقب انداخته‌اى و يا پس انداز آنچه را كه پيش انداخته‌اى پس زياد نيست آنچه را كه پيش انداخته‌اى‌

(3) پس زياد نيست آنچه عاقبتش فنا و نيستى است و اندك نيست آنچه كه عاقبتش بقاء و هميشگى است درود بر محمد و آل محمد (ص). من كه باشم كه بر آن خاطر عاطر گذرم لطفها بايدت اى خاك درت تاج سرم يا رب ز كرم به حال من رحمت كن بر اين دل ناتوان من رحمت كن بر سينه دردمند من رحمت كن بر ديده اشكبار من رحمت كن‌