وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ إِذَا دُفِعَ عَنْهُ مَا يَحْذَرُ ، أَوْ عُجِّلَ لَهُ مَطْلَبُهُ
و از دعاهاى آن حضرت عليهالسلام است زمانى كه پيشامدى كه مىترسيد از او مىگذشت يا خواستهاش زودتر برآورده مىشد
﴿1﴾
اللَّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ عَلَى حُسْنِ قَضَائِكَ ، وَ بِمَا صَرَفْتَ عَنِّي مِنْ بَلَائِكَ ، فَلَا تَجْعَلْ حَظِّي مِنْ رَحْمَتِكَ مَا عَجَّلْتَ لِي مِنْ عَافِيَتِكَ فَأَكُونَ قَدْ شَقِيتُ بِمَا أَحْبَبْتُ وَ سَعِدَ غَيْرِي بِمَا كَرِهْتُ .
(1) بار خداوندا سپاس و ستايش تو را بر نيكويى قضا و قدرت، و بر آنچه از بلايت ايمن گردانيدى، پس بهرهى مرا از رحمتت تنها عافيتى كه برايم پيش انداختهاى قرار مده كه در اين صورت به سبب آنچه دوست دارم بدبخت شوم و ديگرى كه به سبب آنچه ناپسند دارم خوشبخت گردد.
﴿2﴾
وَ إِنْ يَكُنْ مَا ظَلِلْتُ فِيهِ أَوْ بِتُّ فِيهِ مِنْ هَذِهِ الْعَافِيَةِ بَيْنَ يَدَيْ بَلَاءٍ لَا يَنْقَطِعُ وَ وِزْرٍ لاَ يَرْتَفِعُ فَقَدِّمْ لِي مَا أَخَّرْتَ ، وَ أَخِّرْ عَنّي مَا قَدَّمْتَ .
(2) و اگر اين عافيتى كه در آن شب و روز به سر مىبرم مقدمهى بلايى پيوسته باشد و بار سنگينى كه برطرف نشود، پس آنچه به تأخير انداختهاى از بلا پيش انداز و آنچه پيش انداختهاى از عافيت تأخير افكن.
﴿3﴾
فَغَيْرُ كَثِيرٍ مَا عَاقِبَتُهُ الْفَنَاءُ ، وَ غَيْرُ قَلِيلٍ مَا عَاقِبَتُهُ الْبَقَاءُ ، وَ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ .
(3) كه آنچه آخرش فنا و نيستى باشد بسيار نيست و آنچه پايانش بقاء و ماندگارى باشد اندك نيست، و درود فرست بر محمد و آلش.