وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ إِذَا دُفِعَ عَنْهُ مَا يَحْذَرُ ، أَوْ عُجِّلَ لَهُ مَطْلَبُهُ
دعاى امام عليهالسلام هرگاه آنچه كه از او مىترسيد از آن حضرت دور مىشد، يا خواستهاش زود روا مىگشت.
﴿1﴾
اللَّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ عَلَى حُسْنِ قَضَائِكَ ، وَ بِمَا صَرَفْتَ عَنِّي مِنْ بَلَائِكَ ، فَلَا تَجْعَلْ حَظِّي مِنْ رَحْمَتِكَ مَا عَجَّلْتَ لِي مِنْ عَافِيَتِكَ فَأَكُونَ قَدْ شَقِيتُ بِمَا أَحْبَبْتُ وَ سَعِدَ غَيْرِي بِمَا كَرِهْتُ .
(1) خدايا! تو را ستايش بر قضاى نيكويت، و به آنچه از بلاى خود از من گرداندى، پس بهرهى مرا از رحمت خود (تنها) عافيت (دنيايى) كه اكنون به من بخشيدهاى قرار مده، كه به سبب آنچه دوست دارم بدبخت شوم، و ديگرى به خاطر آنچه ناپسند دارم خوشبخت شود.
﴿2﴾
وَ إِنْ يَكُنْ مَا ظَلِلْتُ فِيهِ أَوْ بِتُّ فِيهِ مِنْ هَذِهِ الْعَافِيَةِ بَيْنَ يَدَيْ بَلَاءٍ لَا يَنْقَطِعُ وَ وِزْرٍ لاَ يَرْتَفِعُ فَقَدِّمْ لِي مَا أَخَّرْتَ ، وَ أَخِّرْ عَنّي مَا قَدَّمْتَ .
(2) و اگر در جلوى اين عافيت كه در آن روز را به شب يا شب را به روز مىرسانم، بلائى كه قطع نمىشود، و گناهى كه برطرف نمىگردد باشد، پس آنچه را برايم به تأخير انداختهاى جلو انداز، و آنچه را مقدم داشتهاى به تأخير انداز،
﴿3﴾
فَغَيْرُ كَثِيرٍ مَا عَاقِبَتُهُ الْفَنَاءُ ، وَ غَيْرُ قَلِيلٍ مَا عَاقِبَتُهُ الْبَقَاءُ ، وَ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ .
(3) زيرا چيزى كه پايانش نيستى است اندك (و ناچيز) است، و چيزى كه پايانش هميشگى است بسيار است، و بر محمد (ص) و خاندانش (ع) درود فرست.