دعای 18 ( دعا برای دفع بلا و طلب عافیت ) ترجمه محمد مهدی رضايی

(1) خدايا، ستايش براى توست كه سرنوشت مرا به نيكى رقم زدى و بلاى خويش را از من بگرداندى. مبادا اين تندرستى گذرايى كه به من عنايت كرده‌اى، تنها بهره‌ى من از رحمت تو باشد، تا آنچه دوست مى‌داشته‌ام مايه‌ى بدبختى‌ام شود، و ديگرى با آنچه ناخوشايند من است به نيكبختى رسد.

(2) اگر اين تندرستى كه يكسر از آن بهره‌مندم و روز و شبم را با آن به سر مى‌برم، بلايى پيوسته و وبالى پايدار به دنبال دارد، پس آنچه را واپس انداخته‌اى، پيش افكن و آنچه را پيش افكنده‌اى واپس فرست؛

(3) زيرا آنچه به نابودى انجامد، بسيار نيست، و آنچه سرانجامش جاودانگى است، اندك نباشد. و بر محمد و خاندانش درود فرست.