وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ إِذَا دُفِعَ عَنْهُ مَا يَحْذَرُ ، أَوْ عُجِّلَ لَهُ مَطْلَبُهُ
دعاى آن حضرت- كه درود بر او باد- به هنگام درخواست دفع بلاها
﴿1﴾
اللَّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ عَلَى حُسْنِ قَضَائِكَ ، وَ بِمَا صَرَفْتَ عَنِّي مِنْ بَلَائِكَ ، فَلَا تَجْعَلْ حَظِّي مِنْ رَحْمَتِكَ مَا عَجَّلْتَ لِي مِنْ عَافِيَتِكَ فَأَكُونَ قَدْ شَقِيتُ بِمَا أَحْبَبْتُ وَ سَعِدَ غَيْرِي بِمَا كَرِهْتُ .
(1) بار خداوندا، ستايش توراست بر نيكويى قضا و بر بلاهايى كه از من برطرف كردهاى. از تو خواستار آنم كه بهرهى مرا از رحمتت در عافيت و سلامت اين دنيا قرار مدهى كه سرانجام به وسيلهى آنچه دوست دارم (امور عاجل دنيا) بدبخت گردم و ديگرى در اثر آنچه من آن را ناپسند مىدارم سعادتمند و رستگار گردد.
﴿2﴾
وَ إِنْ يَكُنْ مَا ظَلِلْتُ فِيهِ أَوْ بِتُّ فِيهِ مِنْ هَذِهِ الْعَافِيَةِ بَيْنَ يَدَيْ بَلَاءٍ لَا يَنْقَطِعُ وَ وِزْرٍ لاَ يَرْتَفِعُ فَقَدِّمْ لِي مَا أَخَّرْتَ ، وَ أَخِّرْ عَنّي مَا قَدَّمْتَ .
(2) اگر عافيت و سلامتى كه در روز يا شب من از آن بهرهمند مىشوم، و دليل بلايى است قطع ناشدنى و وزر و وبالى است از بين نرفتنى، از تو مىخواهم آنچه مؤخر است مقدم دارى و آنچه مقدم است مؤخر.
﴿3﴾
فَغَيْرُ كَثِيرٍ مَا عَاقِبَتُهُ الْفَنَاءُ ، وَ غَيْرُ قَلِيلٍ مَا عَاقِبَتُهُ الْبَقَاءُ ، وَ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ .
(3) (زيرا) آنچه سرانجام آن فناست زياد نيست (اگر چه زياد پنداشته شود) و آنچه عاقبت آن جاودانگى است كم نخواهد بود (اگر چه كم در نظر آيد) و بر محمد و آلش درود فرست.