وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ إِذَا دُفِعَ عَنْهُ مَا يَحْذَرُ ، أَوْ عُجِّلَ لَهُ مَطْلَبُهُ
از دعاهاى آن حضرت عليهالسلام، هنگامى كه خطرى از او مىگذشت، يا آنچه كه مىخواست، زود برآورده مىشد.
﴿1﴾
اللَّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ عَلَى حُسْنِ قَضَائِكَ ، وَ بِمَا صَرَفْتَ عَنِّي مِنْ بَلَائِكَ ، فَلَا تَجْعَلْ حَظِّي مِنْ رَحْمَتِكَ مَا عَجَّلْتَ لِي مِنْ عَافِيَتِكَ فَأَكُونَ قَدْ شَقِيتُ بِمَا أَحْبَبْتُ وَ سَعِدَ غَيْرِي بِمَا كَرِهْتُ .
(1) بار خدايا! حمد و سپاس مخصوص تو است بر نيكويى آنچه مقدر نمودهاى، و بر بلاها و بدىها كه از من برطرف كردهاى، پس بهرهى مرا از رحمتت تنها تندرستى و سلامتى در اين دنيا قرار مده تا سرانجام (در آخرت) به خاطر آنچه دوست دارم شقى و بدبخت شوم و ديگر به سبب آنچه كه در دنيا پسند من نيست سعادتمند و رستگار گردد.
﴿2﴾
وَ إِنْ يَكُنْ مَا ظَلِلْتُ فِيهِ أَوْ بِتُّ فِيهِ مِنْ هَذِهِ الْعَافِيَةِ بَيْنَ يَدَيْ بَلَاءٍ لَا يَنْقَطِعُ وَ وِزْرٍ لاَ يَرْتَفِعُ فَقَدِّمْ لِي مَا أَخَّرْتَ ، وَ أَخِّرْ عَنّي مَا قَدَّمْتَ .
(2) و اگر اين تندرستى و سلامتى كه من روز را به شب و شب را به روز مىرسانم مقدمهاى باشد براى بلاء و گرفتارى هميشگى و وزر وبالى باشد كه برطرف نشود پس آنچه برايم تأخير انداختى مقدم بدار و آنچه برايم مقدم كردهاى مؤخر گردان.
﴿3﴾
فَغَيْرُ كَثِيرٍ مَا عَاقِبَتُهُ الْفَنَاءُ ، وَ غَيْرُ قَلِيلٍ مَا عَاقِبَتُهُ الْبَقَاءُ ، وَ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ .
(3) زيرا آنچه كه پايانش نيستى و فنا است زياد نيست و آنچه پايانش هميشگى و بقاء است كم نخواهد بود، و بر محمد و آل او درود فرست.