دعای 18 ( دعا برای دفع بلا و طلب عافیت ) ترجمه عبدالمحمد آيتی

(1) اى خداوند، حمد باد تو را بر آن حسن تقدير كه نصيب من ساخته‌اى و آن بلاها كه از من بگردانيده‌اى. چنان مباد كه اين تندرستى كه اكنون مرا ارزانى داشته‌اى، همه‌ى بهره‌ى من از رحمت تو باشد، تا آنچه دوست مى‌داشته‌ام سبب شوربختى من شود و ديگرى، از آنچه من ناخوش مى‌داشته‌ام به سعادت رسد.

(2) اى خداوند، اگر اين تندرستى كه مرا نصيب كرده‌اى و من شب و روزم را در آن به سر مى‌آورم نشانه‌ى بلايى باشد بر دوام يا وبالى پايدار پس آنچه را كه واپس داشته‌اى پيش افكن و آنچه را كه پيش افكنده‌اى واپس دار.

(3) زيرا چيزى كه به فنا انجامد بس ناچيز است هر چند فراوان بود و چيزى كه به بقا انجامد بسيار است هر چند اندك نمايد. و بر محمد و خاندانش درود بفرست.