وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ إِذَا دُفِعَ عَنْهُ مَا يَحْذَرُ ، أَوْ عُجِّلَ لَهُ مَطْلَبُهُ
دعاى آن حضرت عليهالسلام هنگامى كه خطر و حادثهاى دفع مىشد يا خواستهاش زود برآورده مىشد
﴿1﴾
اللَّهُمَّ لَكَ الْحَمْدُ عَلَى حُسْنِ قَضَائِكَ ، وَ بِمَا صَرَفْتَ عَنِّي مِنْ بَلَائِكَ ، فَلَا تَجْعَلْ حَظِّي مِنْ رَحْمَتِكَ مَا عَجَّلْتَ لِي مِنْ عَافِيَتِكَ فَأَكُونَ قَدْ شَقِيتُ بِمَا أَحْبَبْتُ وَ سَعِدَ غَيْرِي بِمَا كَرِهْتُ .
(1) خداوندا! شكر و سپاس تو را به دليل خوبى سرنوشت كه مقدر فرمودهاى و به خاطر بلايى كه از من دور ساختهاى. بنابراين نصيبم را از رحمتت در سلامتىاى كه اكنون در دنيا به من عطا كردهاى، منحصر مكن؛ كه به سبب آنچه دوست دارم، (بعدا) بدبخت شوم و ديگرى به خاطر آنچه ناپسند من است، خوشبخت گردد.
﴿2﴾
وَ إِنْ يَكُنْ مَا ظَلِلْتُ فِيهِ أَوْ بِتُّ فِيهِ مِنْ هَذِهِ الْعَافِيَةِ بَيْنَ يَدَيْ بَلَاءٍ لَا يَنْقَطِعُ وَ وِزْرٍ لاَ يَرْتَفِعُ فَقَدِّمْ لِي مَا أَخَّرْتَ ، وَ أَخِّرْ عَنّي مَا قَدَّمْتَ .
(2) (خدايا!) اگر اين سلامتى كه نصيبم كردى كه روزم را با آن به شب و شبم را با آن به روز مىآورم، زمينهاى باشد براى بلايى هميشگى، در اين صورت آن بلايى را كه برايم در آخر نگه داشتهاى، اول بياور و اين عافيت را برايم در آخر قرار ده.
﴿3﴾
فَغَيْرُ كَثِيرٍ مَا عَاقِبَتُهُ الْفَنَاءُ ، وَ غَيْرُ قَلِيلٍ مَا عَاقِبَتُهُ الْبَقَاءُ ، وَ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ .
(3) زيرا آن چيزى كه به نابودى منتهى گردد، ناچيز و اندك است، هر چند فراوان باشد و چيزى كه به ماندگارى و بقا منتهى گردد، كم و اندك نيست و بر محمد و خاندانش درود و رحمت بفرست.