دعای 21 ( دعای برای زمان هجوم غم و اندوه و نگرانی از گناه ) ترجمه ابوالحسن شعرانی

(1) اى خداوند! اى كارساز مردم بى‌كس و ناتوان! اى سنگر حوداث سهمناك! به سبب گناهان تنها مانده‌ام و كسى ياور من نيست طاقت خشم تو ندارم. كسى يارى من نكند. هول ديدار تو نزديك است و دل من ميطپد.. كسى نيست طپش دل مرا آرام سازد

(2) چون تو مرا بيم دهى كيست كه مرا پناه دهد؟ و چون تو مرا تنها گذارى كه تواند مرا يارى كند؟ و چون تو مرا ناتوان خواهى كيست كه مرا نيرومند گرداند؟

(3) پرورده نعمت را پرورنده او بايد در كنف حمايت خود گيرد، و مغلوب زيردست را بايد خداوند او ايمنى دهد، بدهكار را طالب او بايد دستگيرد

(4) اى خداى من رشته همه‌ى اينها در دست تست و گريزگاه سوى تو. پس درود بر محمد و خاندان او فرست و مرا در پناه خود گير كه سوى تو گريخته‌ام و حاجت من برآور كه از تو خواسته‌ام‌

(5) اگر تو روى بزرگى از من بگردانى و فضل عظيم خود را از من دريغ دارى. يا مرا از روزى خود محروم كنى و رشته مرا از خود بگسلى، از غير تو به هيچ يك از آرزوهاى خود راه نيابم و به دستيارى ديگرى بدانچه نزد تست دسترسى ندارم چون من بنده تو و در اختيار توام موى پيشانى من در پنجه قدرت تست‌

(6) با فرمان تو اختيار ندارم حكم تو درباره من روانست قضاى تو درباره من عدل، نيروى بيرون شدن از ملك تو و ياراى درگذشت از قدرت توام نيست و نمى‌توانم لطف تو را متوجه سوى خود كنم و به خشنودى تو نائل شوم. به آنچه نزد تست نرسم مگر به طاعت و مزيد بخشايش تو

(7) اى خداى من! پيوسته من بنده‌ى ذليل تو بوده‌ام، نه بر سود خويش قدرت دارم و نه بر زيان خود مگر به يارى تو. من به ناتوانى خود اقرار مى‌كنم و به زبونى و بيچارگى خود اعتراف دارم پس آنچه وعده دادى عطا فرما و آنچه عطا كرده‌اى كامل كن كه من بنده توام بيچاره نيازمند و ناتوان و رنجور و خوار و زبون و تهيدست و ترسان و پناه به تو آورده‌

(8) خدايا درود بر محمد و آل او فرست و به سبب نعمتهائى كه عطا كرده‌اى از ياد خود فراموشيم مده و به علت آنچه احسان كرده‌اى مرا غافل مگردان. در همه حال: خوشى يا ناخوشى سختى يا آسايش، عافيت يا بلا، بدحالى يا نعمت، توانگرى يا تنگدستى، درويشى و بى‌نيازى، اجابت دعاى مرا هر چند به تاخير اندازى باز مرا نوميد مساز

(9) خدايا درود فرست بر محمد و خاندان او و توفيق ده كه هميشه ثناى تو گويم و سپاس تو گذارم. بدانچه از دنيا انعام كرده‌اى شادان نشوم و از آنچه مرا منع فرموده‌اى اندوهگين نباشم و ترس خود را در دل من جاى ده و مرا بدان كار دار كه مى‌پسندى و به طاعت خود سرگرم كن تا از آنچه بر سر من آيد پروا نداشته باشم و چيزى را كه نمى‌پسندى آرزو نكنم و چيزى كه پسنديده تو است ناخوش ندارم‌

(10) خدايا درود فرست بر محمد و خاندان او. دل مرا از همه چيز تهى ساز تا جاى محبت تو باشد و به ياد خود مشغول دار و به ترس و بيم خود پرورش ده و به رغبت به جانب خود نيرومند گردان و به طاعت خويش مايل كن و او را در راهى سالك گردان كه دوستتر دارى و چنانش پرور كه در همه عمر بدانچه نزد تست رغبت كند

(11) توشه مرا از اين جهان پرهيزكارى قرار ده و رفتار مرا سوى بخشايش خود بگردان و باب خوشنودى خويش را به روى من بگشاى و مرا در بهشت خود جاى ده. خدايا به من نيروئى بخش كه هر چه را موجب خشنودى تست آسان بجاى آرم و سوى تو گريزم و رغبت در آن نعمتها كنم كه نزد تست و در دل من انداز كه از آفريدگان شرير تو احتراز كنم و با تو و دوستان و مطيعان تو انس گيرم‌

(12) هيچ كافر و فاجرى را بر من منت نباشد و حق بر من نداشته و من نيازى به آنها نداشته باشم بلكه آرامش و دلبستگى و بى‌نيازى من به تو و نيكان خلق تو باشد.

(13) خدايا بر محمد و آل او درود فرست و مرا همنشين آنها قرار ده و يار آنها گردان و بر من منت گذار كه شوق من سوى تو باشد و عمل براى تو كنم به هر چه دوست دارى و مى‌پسندى كه بر هر چيز توانائى و اينها بر تو آسانست.