وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ إِذَا حَزَنَهُ أَمْرٌ وَ أَهَمَّتْهُ الْخَطَايَا
دعاى امام عليهالسلام است وقتى كه چيزى او را اندوهگين و خطاها نگرانش مىكرد.
﴿1﴾
اللَّهُمَّ يَا كَافِيَ الْفَرْدِ الضَّعِيفِ ، وَ وَاقِيَ الْأَمْرِ الَْمخُوفِ ، أَفْرَدَتْنِي الْخَطَايَا فَلَا صَاحِبَ مَعِي ، وَ ضَعُفْتُ عَنْ غَضَبِكَ فَلَا مُؤَيِّدَ لِي ، وَ أَشْرَفْتُ عَلَى خَوْفِ لِقَائِكَ فَلَا مُسَكِّنَ لِرَوْعَتِي
(1) خدايا! اى كفايت كنندهى (شخص) تنهاى ناتوان، و نگهدارندهى (بندگان) از حادثه ترسناك، خطاها مرا تنها نموده و همراهى با من نيست، و از خشمت ناتوان گشتهام و نيرو دهندهاى برايم نيست، و بر ترس ديدار (بد) با تو نزديك شدهام و براى ترسم آرام بخشى نيست،
﴿2﴾
وَ مَنْ يُؤْمِنُنِي مِنْكَ وَ أَنْتَ أَخَفْتَنِي ، وَ مَنْ يُسَاعِدُنِي وَ أَنْتَ أَفْرَدْتَنِي ، وَ مَنْ يُقَوِّينِي وَ أَنْتَ أَضْعَفْتَنِي
(2) و كيست مرا از تو ايمنى دهد در حالى كه تو مرا ترساندهاى؟ و كيست مرا كمك دهد در حالى كه تو مرا ترساندهاى؟ و كيست مرا كمك دهد در حالى كه تنهايم گذاشتهاى؟ و كيست مرا نيرو دهد در حالى كه تو ناتوانم ساختهاى؟
﴿3﴾
لَا يُجِيرُ ، يَا إِلَهِي ، إِلَّا رَبٌّ عَلَى مَرْبُوبٍ ، وَ لَا يُؤْمِنُ إِلَّا غَالِبٌ عَلَى مَغْلُوبٍ ، وَ لَا يُعِينُ إِلَّا طَالِبٌ عَلَى مَطْلُوبٍ .
(3) اى خداى من! پرورده را جز پروردگار پناه ندهد، و شكست خورده را جز غالب امان نمىدهد، و خواسته شده را جز خواهنده كمك نرساند،
﴿4﴾
وَ بِيَدِكَ ، يَا إِلَهِي . جَمِيعُ ذَلِكَ السَّبَبِ ، وَ إِلَيْكَ الْمَفَرُّ وَ الْمَهْرَبُ ، فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ أَجِرْ هَرَبِي ، وَ أَنْجِحْ مَطْلَبِي .
(4) و اى خداى من! همهى آن سببها به دست توست، و گريز و فرار به سوى توست، پس بر محمد (ص) و خاندانش (ع) درود فرست، و فرارم را پناه ده، و خواستهام را برآور.
﴿5﴾
اللَّهُمَّ إِنَّكَ إِنْ صَرَفْتَ عَنِّي وَجْهَكَ الْكَرِيمَ أَوْ مَنَعْتَنِي فَضْلَكَ الْجَسِيمَ أَوْ حَظَرْتَ عَلَيَّ رِزْقَكَ أَوْ قَطَعْتَ عَنِّي سَبَبَكَ لَمْ أَجِدِ السَّبِيلَ إِلَى شَيْءٍ مِنْ أَمَلِي غَيْرَكَ ، وَ لَمْ أَقْدِرْ عَلَى مَا عِنْدَكَ بِمَعُونَةِ سِوَاكَ ، فَاِنِّي عَبْدُكَ وَ فِي قَبْضَتِكَ ، نَاصِيَتِي بِيَدِكَ .
(5) خدايا! اگر روى كريم خود را از من بگردانى، يا مرا از فضل بزرگت باز دارى، يا روزيت را از من دريغ نمايى، يا رشتهى (فضلت) را از من ببرى، جز تو راهى به سوى چيزى از آرزويم نخواهم يافت، و بر آنچه در نزد توست به كمك تو قادر نخواهم بود، زيرا كه من بندهى تو و در مشت توام، موى پيشانىام (زمام) در دست توست،
﴿6﴾
لَا أَمْرَ لِي مَعَ أَمْرِكَ ، مَاضٍ فِيَّ حُكْمُكَ ، عَدْلٌ فِيَّ قَضَاؤُكَ ، وَ لَا قُوَّةَ لِي عَلَى الْخُرُوجِ مِنْ سُلْطَانِكَ ، وَ لَا أَسْتَطِيعُ مُجَاوَزَةَ قُدْرَتِكَ ، وَ لَا أَسْتَمِيلُ هَوَاكَ ، وَ لَا أَبْلُغُ رِضَاكَ ، وَ لَا أَنَالُ مَا عِنْدَكَ إِلَّا بِطَاعَتِكَ وَ بِفَضْلِ رَحْمَتِكَ .
(6) با (وجود) فرمان تو برايم فرمانى نيست، حكم تو در مورد من نافذ است، مقدرات تو در مورد من از روى عدل است، و مرا توان بيرون رفتن از سلطنت نيست، و بر گذر از قدرتت توانا نيستم، و نمىتوانم محبت تو را جلب نمايم، و به خشنوديت نتوانم رسيد، و به آنچه نزد توست دست نخواهم يافت مگر به فرمانبردارى از تو و به فضل و رحمتت.
﴿7﴾
إِلَهِي أَصْبَحْتُ وَ أَمْسَيْتُ عَبْداً دَاخِراً لَكَ ، لَا أَمْلِكُ لِنَفْسِي نَفْعاً وَ لَا ضَرّاً إِلَّا بِكَ ، أَشْهَدُ بِذَلِكَ عَلَى نَفْسِي ، وَ أَعْتَرِفُ بِضَعْفِ قُوَّتِي وَ قِلَّةِ حِيلَتِي ، فَأَنْجِزْ لِي مَا وَعَدْتَنِي ، وَ تَمِّمْ لِي مَا آتَيْتَنِي ، فَإِنِّي عَبْدُكَ الْمِسْكِينُ الْمُسْتَكِينُ الضَّعِيفُ الضَّرِيرُ الْحَقِيرُ الْمَهِينُ الْفَقِيرُ الْخَائِفُ الْمُسْتَجِيرُ .
(7) اى خداى من! صبح نمودم و شب كردم در حالى كه بندهى كوچك توام، (كه) جز به كمك تو مالك سود و زيان خويش نيستم، دربارهى خود به آنچه گفتم گواهى مىدهم، و به سستى نيرو و نبود تدبير خود اقرار دارم، پس به آنچه به من وعده دادهاى وفا كن، و آنچه را به من دادهاى كامل گردان، زيرا من بندهى بىچيز توام و (بندهى) ذليل ناتوان، بدحال، كوچك، خوار، نيازمند، ترسان، و پناهندهى (توام).
﴿8﴾
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ لَا تَجْعَلْنِي نَاسِياً لِذِكْرِكَ فِيما أَوْلَيْتَنِي ، وَ لَا غَافِلًا لِإِحْسَانِكَ فِيما أَبْلَيْتَنِي ، وَ لَا آيِساً مِنْ إِجَابَتِكَ لِي وَ إِنْ أَبْطَأَتْ عَنِّي ، فِي سَرَّاءَ كُنْتُ أَوْ ضَرَّاءَ ، أَوْ شِدَّةٍ أَوْ رَخَاءٍ ، أَوْ عَافِيَةٍ أَوْ بَلَاءٍ ، أَوْ بُؤْسٍ أَوْ نَعْمَاءَ ، أَوْ جِدَةٍ أَوْ لَأْوَاءَ ، أَوْ فَقْرٍ أَوْ غِنًى .
(8) خدايا! بر محمد (ص) و خاندانش (ع) درود فرست، و مرا از ياد خودت در آنچه به من دادهاى فراموشكار قرار مده و نه غافل از احسانت در آنچه به من نعمت دادى، و نه نااميد از روا ساختن تو درخواستم را اگر چه به كندى مرا دريابد، در خوشى باشم يا ناخوشى، در سختى يا راحتى، در تندرستى يا گرفتارى، در حاجتمندى يا نعمت، در دارايى يا تنگدستى، در نيازمندى يا بىنيازى.
﴿9﴾
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ اجْعَلْ ثَنَائِي عَلَيْكَ ، وَ مَدْحِي إِيَّاكَ ، وَ حَمْدِي لَكَ فِي كُلِّ حَالَاتِي حَتَّى لَا أَفْرَحَ بِمَا آتَيْتَنِي مِنَ الدُّنْيَا ، وَ لَا أَحْزَنَ عَلَى مَا مَنَعْتَنِي فِيهَا ، وَ أَشْعِرْ قَلْبِي تَقْوَاكَ ، وَ اسْتَعْمِلْ بَدَنِي فِيما تَقْبَلُهُ مِنِّي ، وَ اشْغَلْ بِطَاعَتِكَ نَفْسِي عَنْ كُلِّ مَا يَرِدُ عَلَيَّ حَتَّى لَا اُحِبَّ شَيْئاً مِنْ سُخْطِكَ ، وَ لَا أَسْخَطَ شَيْئاً مِنْ رِضَاكَ .
(9) خدايا! بر محمد (ص) و خاندانش (ع) درود فرست، و چنان كن كه ستايشم بر تو، و مدحم به تو، و سپاسگزاريم در همهى احوال من براى تو باشد تا به آنچه از دنيا به من دادهاى شاد نگردم، و بر آنچه مرا از دنيا باز داشتهاى اندوهگين نگردم، و پرهيزكاريت را به دلم بپوشان، و به كار گير بدن مرا در آنچه از من مىپذيرى، و نفس مرا از هر چيزى كه بر من وارد مىشود به فرمانبردارى از خود وادار نما، تا چيزى از ناخشنودى تو را دوست نداشته، و از چيزى از خشنوديت، به خشم نيابم.
﴿10﴾
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ فَرِّغْ قَلْبِي لَِمحَبَّتِكَ ، وَ اشْغَلْهُ بِذِكْرِكَ ، وَ انْعَشْهُ بِخَوْفِكَ وَ بِالْوَجَلِ مِنْكَ ، وَ قَوِّهِ بِالرَّغْبَةِ إِلَيْكَ ، وَ أَمِلْهُ إِلَى طَاعَتِكَ ، وَ أَجْرِ بِهِ فِي أَحَبِّ السُّبُلِ إِلَيْكَ ، وَ ذَلِّلْهُ بِالرَّغْبَةِ فِيما عِنْدَكَ أَيَّامَ حَيَاتِي كُلِّهَا .
(10) خدايا! بر محمد (ص) و خاندانش (ع) درود فرست، و دلم را براى دوستى خويش (از غير خودت) خالى گردان، و او را به يادت مشغول دار و به ترس و بيم از خود بلند مرتبهاش گردان، و به رغبت به سوى خود توانايش نما، و به فرمانبردارى از خود سوغش ده، و در خوشايندترين راههاى به سوى خود روانش ساز، و در تمام روزهاى زندگىام او را به رغبت در آنچه نزد توست رام گردان ،
﴿11﴾
وَ اجْعَلْ تَقْوَاكَ مِنَ الدُّنْيَا زَادِي ، وَ إِلَى رَحْمَتِكَ رِحْلَتِي ، وَ فِي مَرْضَاتِكَ مَدْخَلِي ، وَ اجْعَلْ فِي جَنَّتِكَ مَثْوَايَ ، وَ هَبْ لِي قُوَّةً أَحْتَمِلُ بِهَا جَمِيعَ مَرْضَاتِكَ ، وَ اجْعَلْ فِرَارِيَ إِلَيْكَ ، وَ رَغْبَتِي فِيما عِنْدَكَ ، وَ أَلْبِسْ قَلْبِيَ الْوَحْشَةَ مِنْ شِرَارِ خَلْقِكَ ، وَ هَبْ لِيَ الْأُنْسَ بِكَ وَ بِأَوْلِيَائِكَ وَ أَهْلِ طَاعَتِكَ .
(11) و تقوايت را از دنيا توشهام، و كوچم را به سوى رحمتت قرار ده، و (نيز) ورودم را در خشنوديت، و منزلم را در بهشتت قرار داده، و مرا نيرويى بخش تا به سبب آن تمام خشنوديت را بر دوش كشم، و گريزم را به سوى خود قرار ده، و رغبتم را در آنچه در نزد توست، و هراس از آفريدههاى بدت را بر دلم بپوشان، و الفت با خود و دوستانت و فرمانبردارانت را به من ببخش،
﴿12﴾
وَ لَا تَجْعَلْ لِفَاجِرٍ وَ لَا كَافِرٍ عَلَيَّ مِنَّةً ، وَ لَا لَهُ عِنْدِي يَداً ، وَ لَا بِي إِلَيْهِمْ حَاجَةً ، بَلِ اجْعَلْ سُكُونَ قَلْبِي وَ أُنْسَ نَفْسِي وَ اسْتِغْنَائِي وَ كِفَايَتِي بِكَ وَ بِخِيَارِ خَلْقِكَ .
(12) و براى فاجر و كافر بر من نعمت قرار مده، و نه براى او نزدم احسانى، و نه مرا به سوى ايشان درخواستى، بلكه قرار ده آرامش قلب و انس جان و بىنيازى و انجام كارم را به خود و نيكان خلقت،
﴿13﴾
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ اجْعَلْنِي لَهُمْ قَرِيناً ، وَ اجْعَلْنِي لَهُمْ نَصِيراً ، وَ امْنُنْ عَلَيَّ بِشَوْقٍ إِلَيْكَ ، وَ بِالْعَمَلِ لَكَ بِمَا تُحِبُّ وَ تَرْضَى ، إِنَّكَ عَلَى كُلِّ شَيْءٍ قَدِيرٌ ، وَ ذَلِكَ عَلَيْكَ يَسِيرٌ .
(13) خدايا! بر محمد (ص) و خاندانش (ع) درود فرست، و مرا همنشين آنان قرار ده، و مرا يار آنان قرار ده، و با اشتياق به سوى خود بر من منت گذار، و با انجام كار براى تو به آنچه دوست دارى و خشنود مىگردى، زيرا كه تو بر هر چيزى توانايى، و آن (خواسته ها) بر تو آسان است.