دعای 21 ( دعای برای زمان هجوم غم و اندوه و نگرانی از گناه ) ترجمه تقدسی نيا

(1) بار خدايا! اى كسى كه انسان تنها و ضعيف را كفايت مى‌كنى، و اى كسى كه بندگان خود را از امور ترسناك حفظ مى‌كنى، گناهان مرا به تنهايى كشيده در حالى كه هيچ يار و ياورى با من نيست، و از خشم و غضب تو ناتوان شده‌ام در حالى كه هيچ مؤيدى برايم نيست، و بر خوف ديدار تو نزديك شده‌ام در حالى كه هيچ تسكين دهنده‌اى براى ترسم نيست.

(2) چه كسى مى‌تواند به من امنيت و آرامش دهد در حالى كه تو مرا ترسانده‌اى ، و چه كسى مى‌تواند مرا يارى كند در حالى كه تو مرا تنها گذارده‌اى، و چه شخصى مى‌تواند به من نيرو و قوت دهد در حالى كه تو مرا ناتوان و ضعيف ساخته‌اى.

(3) اى خداى من، هيچ پناه دهنده‌اى جز پروردگار وجود ندارد، و هيچ مغلوب و شكست خورده‌اى را جز غالب ايمنى نمى‌دهد، و هيچ شكست خورده‌اى را جز طالب و جوينده يارى و اعانت نمى‌نمايد.

(4) اى خداى من، همه ابزار و وسايل (پناه دادن، آسوده باختن و يارى نمودن) در دست تواناى تو است، و فرار و گريز به سوى تو است، پس در اين صورت بر محمد و آل او درود فرست، و مرا در اين فرارم پناه ده، و خواسته‌ام را برآورده ساز.

(5) بار خدايا! اگر روى كريمت را از من برگردانى، يا فضل و احسان بزرگت را از من باز دارى، يا روزيت را از من دريغ دارى، و يا رشته‌ى رحمتت را از من قطع فرمائى، من هيچ رابطى براى رسيدن به آرزويم جز تو نمى‌يابم، و به كمك غير تو نمى‌توانم آنچه نزد تو است دسترسى پيدا كنم، زيرا من بنده‌ى تو و در قبضه‌ى قدرت تو قرار دارم، و تمام امورم نزد تو است.

(6) هيچ امرى غير از امر و فرمان تو برايم نيست، حكم و دستورت در مورد من جارى است، قضاوت تو در مورد من مطابق عدالت است، مرا توانايى خارج شدن از حيطه‌ى سلطنت تو نيست، و استطاعت تجاوز از قدرت تو را ندارم و قادر نيستم كه محبت و دوستى تو را به خود جلب كنم، و هرگز نمى‌توانم به رضا و خشنوديت برسم، و به آنچه از خير دنيا و آخرت نزد تو است جز به اطاعت و فضل رحمتت دسترسى پيدا نمى كنم.

(7) بار خدايا! صبح را به شام و شب را به صبح رساندم در حالى كه بنده‌ى خوار و ذليل توام، من مالك سود و زيان خويش جز به كمك تو نيستم، آنچه درباره‌ى خود گفتم شهادت و گواهى مى‌دهم، و به ناتوانى و بيچارگى خود اقرار و اعتراف دارم، پس آنچه را كه به من وعده داده‌اى منجز ساز، و آنچه را كه به من عطا كرده‌اى كامل گردان، زيرا من بنده‌ى مسكين، بينوا، ناتوان، بدحال و مستمند، حقير، خوار، فقير، خائف پناه آورنده‌ى به تو هستم.

(8) بار خدايا! بر محمد و آل او درود فرست، و مرا نسبت به آنچه به من عطا فرمودى فراموش از ياد خود قرار نده، و به احسانت در آنچه به من عطا كرده‌اى غافل مساز، و مرا از اجابت خواسته‌ام اگر چه به تأخير بيفتد مأيوس و نوميد مفرما، چه اين كه در خوشى باشم يا ناخوشى، در شدت و سختى باشم يا در رفاه، در تندرستى و سلامتى كامل باشم، و يا در بلاء و گرفتارى، حاجتمند و نيازمند باشم يا در نعمت، در فراخ روزى باشم يا در تنگدستى، در فقر باشم يا در ثروتمندى.

(9) بار خدايا! بر محمد و آل او درود فرست، و در هر حال ثنا و مدح و ستايش مرا مخصوص خود گردان تا به آنچه از دنيا به من عطا فرموده‌اى شاد نگردم، و به آنچه مرا از اين دنيا دريغ داشته‌اى محزون نشوم، و قلبم را مشعر تقواى خود قرار ده، و بدنم را در آنچه از من مى‌پذيرى به كار گير، و نفسم را در برابر هر چه به او رو مى‌آورد به طاعت و بندگى خود مشغول دار تا دوست نداشته باشم آنچه موجب خشم و غضب تو است و خشمگين نشوم از آنچه كه موجب خشنودى تو است.

(10) بار خدايا! بر محمد و آل او درود فرست، و خالى گردان قلبم را براى محبت و دوستى خود، و آن را به ذكر و ياد خود مشغول ساز، و به ترس و بيم از خود آن را سربلند فرما، و به رغبت به سوى خود آن را تقويت گردان، و به طاعت و بندگى خود متمايل ساز، و در محبوب‌ترين راههاى خود، روانه‌اش ساز، و در تمام ايام زندگيم آن را به رغبت به آنچه نزد تو است رام فرما.

(11) و تقوا را در اين دنيا زاد و توشه من قرار ده، و مقصدم را به سوى رحمتت، و ورودم را در قيامت به خشنودى، و جايگاهم را بهشت قرار ده، و نيرويى برايم قرار ده كه همه‌ى رضايت و خشنودى تو را بر دوش كشم، و فرارم را به سوى خود، و رغبت و علاقه‌ام را در آنچه نزد تو است قرار ده، و قلبم را از شرار مخلوقت بپوشان، و انس و الفت به خود، و اوليايت و اهل و طاعت خود را به من عطا فرما.

(12) و براى هيچ فاجر و كافرى منتى بر من قرار مده، و همچنين هيچ نعمتى را براى او نزد من و هيچ حاجتى برايم نزد آنان مگذار، بلكه آرامش دلم، و انس و الفت نفسم، و بى‌نيازيم، و كفايتم را به خود و برگزيدگان خلق خويش قرار ده.

(13) بار خدايا! بر محمد و آل او درود فرست، و مرا با آنان قرين و همنشين گردان، و مرا يارى كننده‌ى آنان قرار ده، و شوق و رغبت به سوى خودت را بر من منت گذار، و مرا به عملى كه مايه‌ى دوستى و خشنودى تو را فراهم مى‌سازد بگمار چون كه تو بر هر كارى قادرى، و آنچه من خواسته‌ام براى تو سهل و آسان است.