دعای 21 ( دعای برای زمان هجوم غم و اندوه و نگرانی از گناه ) ترجمه سید علیرضا جعفری

(1) خدايا! اى كفايت كننده‌ى شخص تنها و ضعيف! و اى نگهدارنده از حادثه‌ى مخوف و وحشتناك! خطاها مرا تنها و بى‌يار گذاشته، پس هيچ يار و همنشينى جز تو با من نيست، و از تحمل غضب و خشم تو ناتوان شده‌ام، پس پشتيبانى برايم جز تو نمانده است و در معرض خوف لقاى تو هستم، پس تسكين دهنده و آرام بخشى براى ترس من نيست.

(2) و كيست كه مرا از تو ايمن سازد و حال آن كه تو مرا ترسانده باشى؟ و كيست كه مرا يارى دهد و حال آن كه تو مرا تنها رها كرده باشى؟ و كيست كه به من قوت بخشد و حال آن كه تو مرا ناتوان ساخته باشى؟

(3) اى خداى من! پرورده را جز پرورنده پناه نمى‌دهد و مغلوب را جز غالب ايمنى نمى‌بخشد و مطلوب را جز طالب، كمك كار نخواهد بود.

(4) و اى خداى من! همه‌ى اين اسباب به دست توست و گريزگاه و پناهگاه به سوى توست. پس بر محمد و آل او درود فرست و به درگاه خويش مرا پناه ده و حاجتم را برآورده ساز.

(5) خدايا! اگر روى نيكوى خويش را از من برتابى يا مرا از فضل و احسان بزرگ خويش منع نمايى يا روزيت را از من بازدارى يا رشته‌ى پيوند خويش را از من قطع كنى، راهى براى رسيدن به آرزويم جز تو نخواهم يافت و بر آنچه نزد توست با كمك غير تو بدان دست نمى‌يابم، چرا كه من عبد و بنده‌ى تو و در مشت قدرت تو و اختيارم در دست توست.

(6) با وجود امر و فرمان تو من امر و فرمانى ندارم، حكم تو درباره‌ى من جارى است و قضا و سرنوشتى كه تو نگاشته‌اى درباره‌ى من عين عدل است و براى من قدرتى جهت خروج از سلطه و سلطنت تو نيست. و مرا توان آن نيست تا از قدرت تو فراتر روم و تجاوز نمايم. و نيز مرا نمى‌رسد تا جلب محبت تو كنم و نمى‌توانم به رضاى تو برسم و نمى‌توانم به آنچه نزد توست جز به طاعت و به فضل و فزونى رحمت تو نائل آيم.

(7) خدايا! شب را به صبح رساندم و صبح را به شب، در حالى كه عبد و بنده‌ى ذليل تو مى‌باشم. نمى‌توانم جز با كمك تو نفعى به خويش رسانم و يا ضررى از خود دور نمايم، من درباره‌ى خويشتن در اين مورد شهادت مى‌دهم و به ضعف توان و قلت و اندك بودن تدبيرم اعتراف مى‌كنم، پس به آنچه به من وعده داده‌اى وفا كن و آنچه را به من داده‌اى تمام و كمال گردان، چرا كه من بنده‌ى بى‌نوا، زار، ناتوان، بدحال، ذليل، حقير، خوار، فقير، ترسان و پناهنده به تو مى‌باشم.

(8) خدايا! بر محمد و آل او درود فرست و مرا چنان مكن كه ياد تو را در آنچه به من مرحمت فرموده‌اى فراموش كنم و يا احسان و نعمت‌هاى تو را در آنچه به من عطا نموده‌اى از ياد ببرم و يا از اجابت دعايم هر چند به تأخير افتد، مأيوس شوم، خواه در آسايش باشم و يا در رنج به سر برم، خواه در سختى دست و پا بزنم و يا در عافيت باشم، يا در گرفتارى و بلاء، يا در وضعيت بدحالى و احتياج يا نعمت و رفاه، خواه در توانگرى و خواه در نيازمندى، خواه در فقر و و خواه در غنى و ثروت.

(9) خدايا! بر محمد و آل او درود فرست و چنان كن كه ثنا و ستايش من براى تو باشد و مدح تو را زياد گويم و در تمام حالاتم حمد و سپاس من براى تو باشد تا به آنچه از دنيا به من عطا فرموده‌اى خوشحال نگردم و بر آنچه از آن بازم داشته‌اى و آن را به دست نياورده‌ام محزون و ناراحت نشوم. و به قلب من تقواى خودت را الهام نما و بدنم را در آنچه از من قبول خواهى كرد، به كار وادار و نفس مرا از هر چه بر من وارد مى‌شود به اطاعت خويش مشغول دار تا آنچه موجب خشم و سخط توست را دوست نداشته باشم و از آنچه موجبات رضاى تو را فراهم مى‌كند ناراحت نشوم (و ناپسند ندانم).

(10) خدايا! بر محمد و آل او درود فرست و قلب مرا براى محبت خويش خلوت ساز و به ذكر و ياد خويش آن را مشغول بدار و به خوف و ترس از خويش آن را بيدار و شاداب ساز و با رغبت به سوى خويش آن را توان بخش و به طاعت خويش متمايلش گردان و به محبوبترين راه‌هاى به سوى خويش روانش كن و در تمام ايام حيات و زندگى‌ام آن را به رغبت و اشتياق به آنچه نزد توست، رام فرما.

(11) و تقوا و ترس از خويش را زاد و توشه‌ى من از دنيا قرار ده، و سفر من را به سوى رحمت خويش و سر منزل من را در رضاى خويش و جايگاهم را در بهشت خويش قرار ده. و به من قدرتى ارزانى دار تا با آن همه‌ى رضا و خشنودى تو را بر دوش كشم و فرارم را به سوى خويش ور غبت و تمايلم را به آنچه در نزد توست قرار ده. و لباس ترس و وحشت از اشرار و بدان مردمانت را بر قلب و دل من بپوشان و انس به خويش و اولياء و اهل طاعت خويش را نصيب من بگردان.

(12) و براى هيج فاجر و كافرى مخواه كه بر من منت گذارند و يا بر من دستى داشته باشند و يا من دست نياز به سوى آن‌ها دراز كنم. بلكه چنان كن كه سكون و آرامش قلبم و انسم و بى‌نيازيم و به سرانجام رسيدن كارهايم به دست تو و خوبان از مردمانت باشد.

(13) خدايا! بر محمد و آل او درود فرست و مرا براى آن‌ها قرين و همنشين قرار ده و مرا براى آن‌ها يار و ياور قرار ده و بر من منت گذار به اين كه مشتاق تو باشم و براى تو آنچه دوست مى‌دارى و خشنود مى‌شوى انجام دهم، چرا كه تو بر هر كارى قادر و توانا مى‌باشى و اين همه بر تو سهل و آسان است.