دعای 21 ( دعای برای زمان هجوم غم و اندوه و نگرانی از گناه ) ترجمه محسن غرویان - عبدالجواد ابراهیمی

(1) پروردگارا، اى كفايت كننده‌ى فرد ناتوان، و اى نگهدارنده‌ى امر وحشتناك، گناهانم مرا بى‌كس و تنها كرده است و هيچ يار و همراهى جز تو ندارم، و از خشم و غضب تو، ناتوان شده‌ام و كسى كه از من پشتيبانى كند جز تو نيست، و مى‌دانم كه به زودى به سوى تو بازخواهم گشت و از لقاى تو مى‌ترسم و در هراسم و هيچ تسكين دهنده‌اى براى ترسم وجود ندارد.

(2) و كيست كه از تو ايمن‌ام سازد در حالى كه تو مرا ترسانده‌اى، و كيست مرا يارى دهد هنگامى كه تو مرا بى‌كس و تنها گذارده‌اى، و كيست به من توانايى بخشد در جايى كه تو مرا ناتوان ساخته‌اى؟

(3) اى خداى من، جز پروردگارا، پرورده‌ى خود را پناه نمى‌دهد، و جز چيره و غالب، شكست خورده را ايمنى نمى‌بخشد. و جز جوينده و طالب، مطلوب را يارى نمى‌كند.

(4) اى خداى من، همه‌ى آن اسباب بدست تواناى تو است، و فرار و گريز به سوى تو است، پس بر محمد و آل او درود فرست، بدرگاه خويش پناهم ده و آرزويم را برآور.

(5) پروردگارا، اگر روى كريم خويش را از من برگردانى يا از فضل و احسان بزرگ محرومم دارى يا روزيت را بر من دريغ نمايى، يا اگر وسيله و سبب رحمتت را از من قطع كنى جز تو راهى به سوى چيزى از آرزويم نمى‌يابم، و توان رسيدن به آنچه نزد تو است به كمك غير تو ندارم، زيرا، من بنده‌ى تو و در مشت توام، موى پيشانى من در دست تواناى تو است.

(6) براى من هيچ امرى با بودن فرمان تو نيست. فرمان تو درباره‌ى من جارى است و قضا و قدر تو درباره‌ى من عين عدالت است، و من توانايى بيرون رفتن از سلطنت تو را ندارم، و نمى‌توانم از حيطه‌ى قدرت تو فراتر روم، و نيز نمى‌توانم محبت و دوستى تو را متوجه خود كنم، و به خشنوديت نمى‌رسم، و به آنچه نزد تو است جز با اطاعت و فرمانبريت و فزونى رحمتت نمى‌رسم.

(7) پروردگارا من، شب را به روز مى‌آورم و روز را به شب مى‌رسانم در حالى كه بنده‌ى خوار توام، نمى‌توانم جز با كمك تو نفعى به خويشتن برسانم و ضررى را از خويشتن دور كنم درباره‌ى خودم با آنچه گفتم گواهى مى‌دهم و به ناتوانى و بيچارگى خويشتن اعتراف مى‌كنم، پس تو اى خداى بزرگ! آنچه را به من وعده داده‌اى وفا كن و نعمتهايى را كه به من ارزانى داشته‌اى به كمال و تمام برسان، زيرا، من، بنده‌ى بى‌چيز فروتن، ناتوان، بدحال، كوچك، خوار، فقير، ترسان و پناهنده‌ى تو هستم.

(8) پروردگارا، بر محمد و آل او درود فرست، و نگذار كه ياد تو از ياد برم و نعمتهاى تو را فراموش كنم و نپسند كه از احسان تو در مورد آنچه به من بخشيده‌اى غفلت كنم، و روا مدار كه از روا ساختن و اجابت تو نسبت به خودم هر چند ديرتر مرا دريابد نوميد شوم خواه در آسايش باشم و خواه در رنج، خواه در سختى و خواه در خوشگذرانى، در تندرستى باشم يا در گرفتارى و بيمارى، نيازمند و بدحال باشم يا در نعمت، خواه در توانگرى باشم و خواه در درويشى، نيازمند باشم يا بى‌نياز

(9) پروردگارا، بر محمد و آل او درود فرست، و چنان كن كه سپاس و ستايشم ويژه‌ى تو باشد و تنها تو را نيايش كنم و تنها به سپاسگزارى تو در همه‌ى احوالم لب بگشايم، تا به آنچه از دنيا به من داده‌اى شاد نشوم و بر آنچه از آن بازم داشته‌اى و از كف داده‌ام اندوهگين نگردم، در دلم پرهيزكارى از خودت را الهام كن و بدنم را در آنچه مقبول تو است بكار گمار و نفس مرا از هرچه به من رو آورد به طاعت خويش مشغول ساز تا آنچه تو را به خشم مى‌افكند دوست نداشته باشم و آنچه رضاى تو را تامين كند منفور ندارم.

(10) پروردگارا، بر محمد و آل او درود فرست و قلب مرا از هرچه جز محبت تو است خالى كن، و به ياد خود مشغول گردان و از خوف و ترس خويش بلندمرتبه و بيدارش ساز و با رغبت و عشق به سوى خويش توانايش كن، و به طاعت خويش روى آورنما، و در خوشايندترين راههاى به سوى خودت روانه‌اش فرما، و با رغبت و اشتياق در آنچه نزد تو است در همه‌ى روزهاى زندگيم رام و خوارش كن.

(11) خداى من، چنان كن كه تقواى تو توشه‌ى من از دنيا باشد. و سفر من به سوى رحمت واسعه‌ى تو گردد و در خشنوديت مرا داخل كن، و جايگاهم را در بهشت قرار بده و به من توانى عنايت فرما تا با آن همه‌ى خشنودى تو را بدست آورم. گريزم را بسوى خودت و اشتياق و خواهشم را به آنچه نزد تو است قرار ده. خداى من، بر قامت دلم، از آفريدگان بد و شريرت، لباس ترس بپوشان و بر من دوستى و انس با خودت و با دوستان و اهل طاعتت را ارزانى دار.

(12) روا مدار آنان كه معصيت تو مى‌كنند و تو را به يكتايى نمى‌پرسند بر من منت گذارند و بر من دستى داشته باشند، و نخواه كه من دست نياز به سوى آنها بگشايم، بلكه چنان كن كه آرامش دل و الفت جان و بى‌نيازى و كفايتم به تو و نيكان خلق تو بسته باشد.

(13) پروردگارا بر محمد و آل او درود فرست و مرا همنشين آنها قرارم ده و لياقت يارى آنها نصيبم كن و با شوق و دلباختگى به سوى خودت و با انجام آنچه دوست دارى و خوشنود مى‌گردى بر من منت گزار، زيرا تو بر هر چيز توانايى و خواسته من براى تو آسان است.