دعای 21 ( دعای برای زمان هجوم غم و اندوه و نگرانی از گناه ) ترجمه لطیف راشدی

(1) اى كسى كه فرد ناتوان را كفايت مى‌كنى و اى بازدارنده از امر ترسناك! خطاهايم مرا به تنهايى كشيده و هيچ يارى ندارم؛ خشمت را نمى‌توانم تحمل كنم و پشتيبانى ندارم و در معرض ترس از ديدار تو هستم و برايم آرام بخشى نيست.

(2) (خدايا!) اگر تو مرا بترسانى، چه كسى مرا ايمنى دهد؟ اگر تو تنهايم بگذارى، چه كسى مرا يارى مى‌كند؟ و اگر تو ضعيفم گردانى، چه كسى توانايم مى‌سازد؟

(3) خداى من! پرورده را جز پروردگار پناه نمى‌دهد و مغلوب را جز غالب امان نمى‌بخشد و طالب را جز مطلوب يارى نمى‌كند.

(4) خدايا! تمام اين سبب‌ها به دست توست و فرار و پناهم به سوى توست، پس بر محمد و خاندان او درود و رحمت بفرست و فرارم را پناهى ده و خواسته‌ام را برآور.

(5) پروردگارا! اگر روى كريمت را از من بگردانى يا منع كنى مرا از فضل بركت يا روزى‌ات را نسبت به من دريغ ورزى يا رشته‌ى ارتباطت را نسبت به من قطع كنى، باز هم براى رسيدن به آرزوهايم، راهى به جز تو ندارم و به آنچه كه نزد توست، با يارى ديگران، دست نخواهم يافت، چون كه بنده‌ى تو هستم و در قبضه‌ى قدرت تو و اختيارم به دست توست.

(6) (اى خدا!) با امر تو فرمانى براى من نيست، حكم و فرمان تو بر من جارى است و قضاى تو در حق من، بر اساس عدل است و قدرتى در من نيست كه از حكومت تو خارج شوم و توان تجاوز از قدرتت را ندارم و قادر بر جلب محبتت نيستم و به خشنودى‌ات نمى‌توانم برسم و دست نخواهم يافت به آنچه كه نزد توست مگر به طاعت و فراوانى رحمتت.

(7) خدايا! شب را روز كردم و روز را به شب رساندم در حالى كه بنده‌ى ذليل توام، نفع و ضررى را نمى‌توانم براى خود كسب كنم به جز كمك تو، شهادت مى‌دهم بر خود كه من خوار و ناتوانم و اعتراف مى‌كنم به ضعف نيرو و توانم و كمى تدبير و انديشه‌ام، پس به آنچه وعده داده‌اى وفا كن و آنچه را كه بخشيده‌اى، برايم تمام و كامل نما؛ زيرا كه من بنده‌اى بينوا، درمانده، ناتوان، دردمند، كوچك، خوار، فقير، ترسان و پناهنده به توام.

(8) پروردگارا! بر محمد و خاندان او درود و رحمت بفرست و در آن چيزى كه به من بخشيده‌اى، مگذار كه ياد تو را فراموش كنم و از احسانت نسبت به آنچه به من عطا كرده‌اى، مرا غافل مساز و مرا نااميد مكن از اجابت دعايم، چه در خوشى يا ناخوشى، در سختى يا آسايش، در سلامتى يا بلا، در شدت نيازمندى يا عزت در نعمت، در دارايى يا تنگدستى، در فقر يا توانگرى.

(9) خدايا! بر محمد و خاندانش درود و رحمت بفرست و چنان كن كه ثناى تو گويم و مدح و سپاس تو؛ در تمام احوال زندگى‌ام حتى به عطاياى دنيوى‌ات شادمان نشوم و در اثر محروميت، محزون و ناراحت نشوم و قلبم را جايگاه تقوى قرار بده و بدنم را به كارى گمار كه تو قبول دارى و با مشغول كردنم به عبادت خود، مرا از خلاف و ناصواب دور كن تا آنچه را كه تو نمى‌پسندى، من هم نپسندم و ناپسند ندانم چيزى را كه مى‌پسندى.

(10) خداوندا! بر محمد و خاندان او درود و رحمت بفرست و قلبم را براى محبت خود خالى بگردان و آن را به ياد خود مشغول ساز و با خوف و ترس از خود، نشاط و شادابى‌اش ببخش و توانمندش ساز و به وسيله‌ى رغبتت، به سوى عبادتت، مايلش كن و به دوست داشتنى‌ترين راه‌ها رهنمونش ساز و در طول ايام زندگى‌ام، با رغبت به آنچه نزدت است، (قلبم را) رام و مطيع گردان.

(11) (خدايا!) تقواى خودت را از دنيا توشه‌ى من گردان و حركتم را به سوى رحمت خود قرار بده و مرا در كاشانه‌ى خشنودى‌ات جاى ده و بهشتت را جايگاهم قرار ده و قدرتى عنايت كن كه تمام خشنودى‌ات را با آن كسب كنم و فرارم را به سمت خودت و ميل و رغبتم را به آنچه نزد توست، قرار ده و لباس ترس از خلايق شرورت را بر قلبم بپوشان و خو گرفتن به خودت و اوليائت و اهل عبادتت را به من عطا كن.

(12) (خدايا!) براى هيچ فاجر و كافرى بر من منت و نعمتى قرار مده و روزى نيازم را به طرف آنان مكن، بلكه آرامش دل و الفت جان و بى‌نيازى و كفايتم به تو و گزيدگان خلقت بسته باشد.

(13) خدايا! بر محمد و خاندان او درود و رحمت بفرست و مرا در كنار آنها قرار ده و مرا يار آنان گردان و بر من منت بگذار كه شوقم به سمت تو باشد و با عملم چنان كنم كه دوست دارى و مى‌پسندى، زيرا كه تو بر همه كار توانايى و اين همه بر تو آسان است.