دعای 42 ( دعا به وقت ختم قران ) ترجمه صدرالدین بلاغی

(1) خدايا، تو مرا بر ختم كتاب خود يارى فرمودى همان كتابى كه آن را به صورت نور فروفرستاده‌اى، و آن را بر هر كتابى كه نازل كرده‌اى گواه ساخته‌اى، و بر هر حديث كه سروده‌اى تفضيل داده‌اى،

(2) و آن را فرقانى ساخته‌اى كه حلال و حرامت را به وسيله‌ى آن جدا كرده‌اى، و قرآنى كه شرايع احكام خود را به آن آشكار ساخته‌اى كتابى كه آن را براى بندگانت تفصيل و تشريح فرموده‌اى، و وحيى كه بر پيغمبرت: محمد (صلواتك عليه و آله) فرو فرستاده‌اى.

(3) و آن را نورى قرار داده‌اى كه ما در پرتوش از تاريكى‌هاى گمراهى و نادانى راه مى‌يابيم. و شفائى براى هر كس كه از سر تصديق به آن بشنيدنش گوش فرادهد، و ترازوى عدلى كه زبانه‌اش از حق نگردد، و نور هدايتى كه پرتو برهانش از برابر ناظرين خاموش نشود، و نشانه‌ى رستگاريى كه هر كس آهنگ طريقت مستقيم آن كند گمراه نگردد، و هر كه به دستاويز عصمتش درآويزد دستهاى مهالك به او نرسد.

(4) خدايا پس اكنون كه ما را بر تلاوتش مدد بخشيدى، و به حسن تعبيرش عقده‌هاى زبان ما را گشودى، پس ما را از كسانى قرار ده كه آن را چنانكه شايسته‌ى نگهدارى است نگاه مى‌دارند، و به تصميم تسليم در برابر آيات محكماتش تو را بندگى و اطاعت مى‌كنند، و خود را از اقرار به متشابهات و محكمات آياتش ناچار مى‌بينند.

(5) خدايا تو كتاب خود را مجمل و سربسته بر پيغمبرت: محمد (صل الله عليه و آله) نازل كرده‌اى، و آنگاه او را به علم تفصيلى شگفتيهايش ملهم ساخته‌اى، و علم آن را- با تفسير و توضيح- به ما ميراث داده‌اى، و ما را بر آن كسى كه نسبت به علم قرآن جاهل بود برترى بخشيده‌اى، و بر فهم حقايق و عمل به مقتضاى آن نيرو داده‌اى، تا با اين افتخار ما را از آن كس كه تاب قيام به حق آن را نداشت برتر نهى.

(6) خدايا، پس همچنان كه دلهاى ما را حامل قرآن ساختى، و شرف فضل آن را به رحمتت به ما شناساندى، پس رحمت فرست بر محمد، كه خطيب منبر قرآن است، و بر خاندانش كه خزانه‌داران جواهر آنند. و ما را از كسانى قرار ده كه اعتراف دارند كه آن از جانب تو است، تا در تصديقش شك به ما رخ ندهد، و انحراف از راه مستقيمش در خاطرمان نيايد.

(7) خدايا، بر محمد و آلش رحمت فرست، و ما را از كسانى قرار ده كه به ريسمان عهد و پيمان قرآن چنگ درمى‌زنند و از امور متشابهات به پناهگاه محكمش التجا مى‌كنند، و در سايه‌ى پر و بالش مى‌آسايند، و به روشنى صبحش راه مى‌يابند. و به اشراف روشنگريش راه مى‌جويند، و از چراغش چراغ مى‌افروزند، و از غير آن هدايت نمى‌طلبند.

(8) خدايا، همچنين كه به وسيله‌ى كتاب خود محمد را براى دلالت بر خويش نشانه ساختى، و به آل محمد راه‌هاى رضاى خود را آشكار كردى، پس بر محمد و آلش رحمت فرست، و قرآن را براى ما وسيله‌ى رسيدن بر اشرف منازل عزت، و نردبان برآمدن به محل سلامت، و سبب نجات يافتن در عرصه‌ى قيامت، و وسيله‌ى ورود به نعمتهاى سراى اقامت قرار ده.

(9) خدايا، بر محمد و آلش رحمت فرست، و به وسيله‌ى قرآن گرانى گناهان را از دوش ما بردار، و خوشخويى نيكوكاران را به ما ارزانى دار، و ما را به نشان كسانى ببر كه در دل شب و صبح و شام قرآن را در پيشگاه تو بپا داشتند، تا به وسيله‌ى تطهير آن ما را از هر آلودگى پاك سازى، و در پى كسانى ببرى كه به نور قرآن روشنى جسته‌اند، و هوس، ايشان را از كار و كوشش غافل نساخته، كه به فريب نيرنگهايش آنان را به مهلكه اندازد.

(10) خدايا، بر محمد و آلش رحمت فرست، و قرآن را براى ما در مونسى، و در برابر تحريكات شيطان و امواج وسوسه‌ها حافظى، و براى گامهامان از بردنمان به سوى معاصى مانعى، و براى زيانهامان از ورود در باطل- بى‌ابتلاء به مرضى- لال كننده‌اى، و براى اعضايمان از ارتكاب گناهان بازدارنده‌اى كن، و براى تحقيق و مطالعه‌ى طومار عبرت- كه دست غفلت آن را در هم پيچيده گستراننده‌اى ساز. تا فهم عجايب و نصايح و مثلهاى آن را- كه كوه‌هاى استوار، با وجود استحكام خود، از حمل آن عاجز گشته‌اند- به دلهاى ما برسانى.

(11) خدايا، بر محمد و آلش رحمت فرست، و به وسيله‌ى قرآن، آراستگى برون ما را ادامه ده، و خاطرات وساوس را از دست يافتن به سلامت درونهامان بازدار، و زنگ دلها و آلودگيهاى گناهانمان را به آب لطف آن بشوى، و كارهاى شوريده‌ى ما را با مدد آن به سامان آر، و در صف محشر سوز تشنگى ما را از حرارت انفعال، به آب رحمت قرآن فرونشان، و در روز برخورد با بزرگترين بيم و وحشت (در عرصه‌ى قيامت) هنگام برانگيختن ما از قبور جامه‌هاى امن و امان را به وسيله‌ى آن بر ما بپوشان.

(12) خدايا، بر محمد و آلش رحمت فرست، و به وسيله‌ى قرآن فقر ما را جبران فرماى، و فراخى زندگانى و رفاه سعه‌ى ارزاق را به وسيله‌ى آن به سوى ما بران، و ما را از خويهاى نكوهيده و اخلاق ناپسنديده دور ساز. و از دره عميق كفر و موجبات نفاق نگاهدار. تا در قيامت قرآن ما را به سوى خشنودى و بهشت تو سوق دهد. و در دنيا از خشم تو و تجاوز از حدود تو بازدارد. و براى ما به حلال شمردن حلال و حرام دانستن حرامش نزد تو گواه باشد.

(13) خدايا، بر محمد و آلش رحمت فرست، و از بركت قرآن، به هنگام مرگ اندوه جان دادن و مشقت ناله كردن و به شمار افتادن نفسهاى آخرين را بر ما آسان ساز، زمانى كه جانها به چنبرهاى گردن رسد، و به علت درماندگى از افسونگران براى چاره‌جويى سراغ گرفته شود، و فرشته‌ى مرگ براى گرفتن جان از پرده‌هاى غيب پديد آيد، و تيرهاى وحشت فراق را از كمانهاى مرگ پرتاب كند، و از مرگ سريع جامى زهر مذاق، براى كام جانها آماده سازد، و رخت بستن و روان شدن ما به جهان ديگر نزديك شود، و اعمال در گردنها به صورت طوقها درآيد، و تا موعد روز ديدار در قيامت آرامگاه، گورها باشد.

(14) خدايا، بر محمد و آلش رحمت فرست، و وارد شدن ما را به خانه‌ى فرسودگى، و طول زيستن ما را در ميان طبقات خاك بر ما مبارك ساز و پس از مفارقت دنيا قبرهامان را بهترين منازل ما قرار ده، و به رحمت خود تنگ لحدهامان را گشاده ساز، و در ميان حاضران رستاخيز به گناه‌هاى هلاك كننده‌مان رسوا منماى،

(15) و به بركت قرآن در مقام صف بستن در پيشگاهت بر ذلت و خوارى وضع ما رحم آور، و هنگام لرزيدن جسر دوزخ در روز عبور از آن گامهاى ما را از لغزش استوار بدار، و به بركت قرآن از هر اندوه روز رستاخيز و هولهاى سخت روز «طامه» نجات بخش،

(16) و در آن روز كه روى ستمگران سياه شود: در روز پشيمانى و حسرت چهره‌هاى ما را سفيد گردان، و براى ما، در دلهاى مومنان مودتى بيافكن، و زندگى را بر ما دشوار مساز.

(17) خدايا بر محمد، بنده و پيامبر خود رحمت فرست، همچنان كه او پيام تو را ابلاغ كرد، و امر تو را آشكار ساخت، و بندگان را پند داد.

(18) خدايا در روز رستاخيز پيغمبر ما را، (كه رحمت تو بر او و بر آلش باد) از حيث مكانت مقربترين پيغمبران به خود، و از جهت شفاعت برترين، و از جهت قدر بزرگترين، و از جهت منزلت آبرومندترين ايشان نزد خود قرار ده.

(19) خدايا بر محمد و آلش رحمت فرست. و كاخ دين و شرف را افراخته ساز، و حجتش را قاهر و كفه‌ى ميزانش را سنگين گردان، و شفاعتش را بپذير، و توسلش را قبول كن، و روسفيدش نماى، و نورش را كامل ساز، و درجه‌اش را بالابر،

(20) و ما را بر طريقت او زنده بدار. و بر دين او بميران و در شاهراهش پويا دار، و در مسلك او پيش بر، و از پيروان او قرار ده. و در زمره‌ى او گرد آور، و به حوض او وارد كن، و از جامش سيراب نما.

(21) و رحمت فرست- بارخدايا- بر محمد و آلش، چنان رحمتى كه به وسيله‌ى آن او را به بهترين چيزى كه از نيكى و فضل و عزتت چشم دارد برسانى. زيرا كه تو صاحب رحمت پهناور و احسان بزرگى.

(22) خدايا به پاداش ابلاغ پيامهايت و رساندن آياتت، پند دادن بندگانت، و كارزار در راهت، و بهترين مزدى را كه به يكى از فرشتگان مقرب خود و پيغمبران مرسل برگزيده خود داده‌اى به او عطا فرماى. و سلام و رحمت خدا و بركاتش بر او بر آل او باد كه پاكيزگان و پاكانند.