دعای 42 ( دعا به وقت ختم قران ) ترجمه محمد رسولی

(1) بار خدايا! تو مرا بر خواندن كتاب خود كه آن را نور و روشنايى فروفرستادى، كمك و يارى نمودى. و آن را بر هر كتابى كه نازل كردى گواه قرار داده و بر هر سخن و حديثى كه بازگو نمودى برترى دادى.

(2) و آن را فرقان و جدا كننده‌اى قرار دادى كه به وسيله‌ى آن حلال و حرام خود را از هم جدا كردى. و آن را قرآن و ذكر و خوانده شده‌اى قرار دادى كه به وسيله‌ى آن از شاهراههاى دستورها و احكامت رفع ابهام كرده و آنها را روشن و آشكار و نمايان نمودى. و آن را كتابى ساختى كه براى بندگانت به خوبى شرح داده و تفصيل نمودى. و آن را وحيى قرار دادى كه بر پيامبرت، محمد- كه درود تو بر او و خاندان او باد- چه خوش نازل كرده و فرو فرستادى.

(3) و آن را روشنايى و نورى ساختى كه ما با پيروى از آن، از تاريكيهاى گمراهى و نادانى رستگارى مى‌يابيم. و آن را بهبودى و شفايى قرار دادى براى كسى كه به نيت فهميدن و گرويدن و تصديق كردن،براى شنيدن سكوت كرده و خاموش شده. و ترازوى عدل و دادى گرانيدى كه زبانش از حق و درستى برنمى گردد. و آن را نور هدايت قرار دادى كه برهان و دليل آن از گواهان خاموش نمى شود. و آن را علامت نجات و نشانه‌ى رهايى ساختى كه هر كس راه و رسم راستين آن را قصد كند گمراه نمى شود. و هر كس به دستگيره نگهدارى آن دست بياويزد، دستهاى هلاكت و نابودى به او نمى‌رسد.

(4) بار خدايا! وقتى ما را بر خواندن و تلاوت كردن آن يارى عطا فرمودى. و با زيبايى عبارت و بيان آن، لكنت و نارسايى زبانهاى ما را آسان و روان ساختى، پس ما را از كسانى قرار ده كه آن را به طور شايسته رعايت كرده و حرمت آن را نگه دارند و ارزش و احترام آن را بدانند. و با اعتقاد تسليم در برابر آيات محكم و ثابت آن، تو را فرمانبرى و اطاعت كنند، و به اعتراف وبه متشابه آن و اقرار به دليلهاى روشن آن پناه ببرند.

(5) بار خدايا! تو آن را (قرآن را) بر پيغمبرت، محمد- كه خدا بر او و بر خاندان او درود و سلام فرستد- به صورت مجمل و بدون شرح و بيان فرستاده، و به او علم و دانش شگفتيهاى آن را به صورت كامل الهام نمودى. و علم قرآن را با توضيح و تفسير به ما به ارث دادى. و ما را بر كسى كه به علم قرآن جاهل و نادان است برترى دادى. و ما را بر آن توانايى دادى تا ما را بر كسى كه طاقت حمل و ياراى داشتن آن را ندارد شرافت و برترى دهى.

(6) بار خدايا! همان گونه كه دلهاى ما را حاملان قرآن و نگهدارندگان آن قرار دادى، و با رحمت خودت ارزش و برترى آن را به ما شناساندى، پس بر محمد- كه با آن مردم را مورد خطاب قرار داد- و بر آل محمد- كه نگهداران و پاسداران آن هستند- درود و رحمت بفرست، و ما را از كسانى قرار ده كه اقرار دارند به اين كه قرآن از طرف تو نازل شده است؛ به گونه‌اى كه ترديد و دودلى در مورد تصديق آن براى ما پيش نيايد و لغزش و دورى از پيمودن راه آن در دل ما راه نيافته و به خيال ما نفوذ ننمايد.

(7) بار خدايا! بر محمد و آل محمد درود و رحمت بفرست، و ما را از كسانى قرار ده كه به ريسمان آن چنگ زده و از متشابهات آن به سوى پناهگاه نگهدارنده‌اش روى آورند و جاى گيرند و در سايه‌ى بال و زير حمايت آن ساكن باشند. و در پرتو طلوع او رستگار شوند. و به درخشيدن صبح و روشنايى آن اقتدا كنند. و از چراغ آن نور بگيرند. و هدايت و رستگارى را در غير آن نجويند و نخواهند.

(8) بار خدايا! همان گونه كه به وسيله‌ى آن، محمد را نشانه‌اى براى راهنمايى به سوى خودت قرار دادى، و خاندان او را راههاى خشنودى به سوى خود برگزيدى پس بر محمد و آل محمد درود و رحمت بفرست، و قرآن را براى ما وسيله‌ى رسيدن به سوى باارزش‌ترين منزلهاى بزرگى قرار ده. و نردبانى قرار ده كه با آن به سوى جايگاه سلامت و آسايش (بهشت) بالا رويم. و آن را وسيله‌اى قرار ده كه در صحنه‌ى رستاخيز با آن نجات و رهايى را پاداش گيريم. و وسيله‌اى قرار ده كه با آن بر نعمت خانه‌ى اقامت و ماندن درآييم و وارد شويم.

(9) بار خدايا! بر محمد و آل محمد درود و رحمت بفرست، و به سبب قرآن، سنگينى بار گناهان را از ما بردار. و براى ما زيبايى خوى و منش نيكان را ببخش. و ما را دنباله‌رو آثار و نشانه‌هاى كسانى ساز كه قرآن را براى تو در طول شبانه‌روز بپا داشتند، تا به سبب آن ما را از هر آلودگى و چركى پاك كنى. و ما را پيرو آثار و نشانه‌هاى كسانى گردان كه با نور قرآن روشنايى گرفتند، و آنها را آرزو از كار و عمل باز نداشت تا با نيرنگها و فريبكاريهايش ايشان را از خدا جدا كند.

(10) بار خدايا! بر محمد و آل محمد درود و رحمت بفرست، و قرآن را براى ما در تاريكى‌هاى شب‌ها همدم و مونس قرار ده. و از تبهكاريهاى شيطان و از خطر وسوسه‌ها و نفوذ در دلها پاسبان ساز. و براى گامهاى ما از جابجاييشان به سوى گناهان بازدارنده، گردان. و براى زبانهايمان از فرورفتن در باطل، بدون اين كه از آفت و بيمارى باشد، گنگ كننده نما. و براى اندامها و اعضايمان از چنگ زدن به گناهان، بازدارنده قرار ده. و با آن، پرده‌هاى غفلت دل ما را براى عبرت‌گيرى باز كن. تا اينكه فهم شگفتى‌ها، و مثل‌هاى بازدارنده و داستانهاى آموزنده‌ى آن را كه كوههاى پابرجا و استوار با آن سختى و محكمى از برداشتن و حمل آن ناتوان و ضعيف شدند، بر دلهاى ما عنايت فرمايى.

(11) بار خدايا! بر محمد و آل محمد درود و رحمت بفرست، و آراستگى ظاهر و شايستگى برون ما را به وسيله‌ى قرآن پيوسته پابرجا كن. و به سبب آن، خطر وسوسه‌هاى شيطانى را از دلها و نيت‌هاى پاك ما بپوشان و دور دار. و با آن، چركى دلها، و علاقه به گناهانمان را بشوى. و با آن، كارهاى پراكنده‌ى ما را جمع كن. و در جايگاه نشان دادن اعمال و كاركرد بندگان براى تو، به وسيله‌ى قرآن تشنگى دلهاى تشنه و سوزان ما را سيراب نما. و در روز وحشت و ترس بزرگ، هنگام برانگيخته شدن و پراكنده شدن ما به وسيله قرآن جامه‌هاى ايمنى و لباسهاى امان را بر ما بپوشان.

(12) بار خدايا! بر محمد و آل محمد درود و رحمت بفرست، و با قرآن نيازمندى ما را از راه نبود حاجت و نيازمندى جبران نما. و با آن، گشايش زندگى و فراوانى روزى را به سوى ما روان ساز. و به وسيله‌ى آن ما را از خوى زشت و نكوهيده واخلاق پست و ناپسند بدور دار. و ما را از سراشيبى كفر و زمينه‌هاى نفاق و دورويى نگهدار، تا قرآن در روز رستاخيز، ما را به سوى خشنودى و بهشت تو رهبرى كند و در دنيا از خشم تو و از گذشتن از حدها و قراردادهاى تو كنار زننده و دور كننده باشد. و براى آنچه كه در پيش تو است به حلال شمردن حلال آن و حرام دانستن حرام آن گواه باشد.

(13) بار خدايا! بر محمد و آل محمد درود و رحمت بفرست، و به وسيله‌ى قرآن، در وقت مردن، اندوه جان دادن، سختى ناله زدن، و پياپى نفس زدن را بر ما آسان فرما؛ وقتى كه روحها و جانها به ترقوه‌ها برسد، و گفته شود: كيست كه دعا نويسد و او را از مرگ نجاتش دهد؟! و فرشته‌ى مرگ از پشت پرده‌هاى غيب براى گرفتن آن جانها آشكار گردد، و از كمان مرگها با تيرهاى وحشت جدايى و ترس فراق به سوى آنها تيراندازى كند و براى آن جانها، جامى را كه سمى و زهرآلود است، از زهر مرگ پر كند و به آنها دهد، و كوچ كردن و رهسپار شدن ما به سوى آخرت نزديك شود، و عملكردها و كردارهاى ما در گردنها گردنبند شوند، و گورها تا وعده‌گاه روز ديدار و ملاقات، آرامگاه گردند.

(14) بار خدايا! بر محمد و آل محمد درود و رحمت بفرست، و براى ما فرود آمدن در خانه‌ى پوسيده شدن را مبارك گردان. و ماندن طولانى و زياد در ميان طبقه‌هاى خاك را براى ما نيكو و مناسب ساز. و گورها را پس از جدا شدن از دنيا بهترين منزلهاى ما قرار ده. و با رحمت و مهربانى خودت تنگى لحدهايمان را براى ما گشاد گردان. و ما را پيش حاضرين در قيامت با آثار زشت گناهانمان رسوا منما.

(15) و به سبب قرآن در جايگاه عرضه شدن بر تو، بر خوارى حال و وضع و موقعيت ما رحم كن. و در وقت لرزش پل دوزخ در روز عبور كردن بر آن، به بركت قرآن پاهاى ما را از لغزش برجا و ثابت دار. و پيش از برانگيختن ما، با نور قرآن تاريكى قبرهاى ما را روشن و نورانى، و ما را در روز رستاخيز از غم و اندوه و سختيهاى ترس روز قيامت رهايى ده.

(16) و در روز افسوس و پشيمانى، كه رويهاى ستمكاران سياه و گرفته مى‌شود روهاى ما را سفيد گردان. و براى ما در دلهاى مؤمنان محبت و دوستى قرار ده. و زندگى را براى ما سخت و دشوار منما.

(17) بار خدايا! بر محمد بنده و فرستاده‌ى خود درود و رحمت بفرست، چنان كه او پيام و رسالت تو را رسانده و فرمانت را بلند آوازه كرد، و براى بندگانت خيرخواهى كرده و پند داد.

(18) بار خدايا! پيامبر ما را- كه درودهاى تو بر او و بر آل او باد- در روز رستاخيز نزديكترين پيامبران به خودت در مقام و رتبه و با اختيارترين آنها از جانب تو در شفاعت، و بلند مرتبه‌ترين آنها در قدر و منزلت، و آبرومندترين آنها پيش تو در جاه و جلال قرار ده.

(19) بار خدايا! بر محمد و آل محمد درود و رحمت بفرست، و بناى او را بلند ساز و برهان و دليل او را بزرگ گردان و ترازوى او را سنگين نما و شفاعت و ميانجيگرى او را بپذير و اسباب و وسيله‌ى او را فراهم و نزديك و دسترس نما و جمال و چهره‌ى او را سفيد گردان و نور و روشنايى او را كامل كن و درجه و رتبه‌ى او را بالا ببر.

(20) و ما را بر سنت و روش و طريقه‌ى او زنده بدار. و ما را بر دين و آيين و ملت او بميران. و ما را به شاهراهش ببر. و ما را به راه و طريقه‌اش رهسپار ساخته و از فرمانبران او قرار ده. و ما را در زمره و دسته و گروه او برانگيز. و ما را به حوض او وارد ساخته و با جام او سيراب گردان.

(21) و درود فرست- بار خدايا- بر محمد و آل محمد، درودى كه به سبب آن او را به بهترين خير، نيكى، بخشش، كرم و بزرگواريت كه اميد دارد برسانى؛ كه تو صاحب رحمت واسعه، و داراى مهربانى دامنه‌دار و گشاده، و بخشش باارزش و مهم هستى.

(22) بار خدايا! او را در مقابل اين كه رسالت تو را ابلاغ فرمود و آيات تو را به مردم رسانيد، و بندگان تو را خيرخواهى و پند و اندرز داده و در راه تو كوشيد و مبارزه كرد پاداش ده، بهتر از پاداشى كه به يكى از فرشتگان مقرب و پيامبران مرسل و برگزيده‌ات داده‌اى. و درود و سلام بر او و بر آل او كه پاكيزگان و آراستگانند. و رحمت خدا و بركتها و خير زياد او بر آنها باد.