دعای 42 ( دعا به وقت ختم قران ) ترجمه فیض الاسلام (تصحیح جامعه مدرسین)

(1) بار خدايا تو مرا بر ختم (خواندن از آغاز تا انجام) كتاب خود يارى نمودى همان كتابى كه آن را نور فرستادى، و بر هر كتابى كه (به پيامبران گذشته) نازل كرده‌اى گواه گردانيدى، و بر هر حديث و سخنى كه فرموده‌اى برترى داده‌اى،

(2) و آن را فرقان و جداكننده گردانيده‌اى كه به وسيله‌ى آن حلال و حرام خود را از هم جدا كرده‌اى، و قرآن و خوانده شده‌اى) كه به آن راههاى احكامت را هويدا ساخته‌اى و كتاب و نوشته شده‌اى كه آن را براى بندگانت تفصيل و شرح داده‌اى، و وحيى كه آن را بر پيغمبرت محمد- رحمتها و درودهاى تو بر او و بر آل او باد- فرو فرستاده‌اى،

(3) و آن را نور روشنائى گردانيدى كه ما به پيروى از آن از تاريكيهاى گمراهى و نادانى راه مى‌يابيم، و شفاء و بهبودى براى كسى كه فهميدن آن را از روى تصديق و باور نمودن خواسته و براى شنيدنش خاموش گشته، و ترازوى عدل كه زبانه‌اش از حق و درستى برنمى‌گردد، و نور هدايت و راهنمائى كه حجت و دليل آن از گواهان (به توحيد) خاموش نمى‌شود، و نشانه‌ى نجات و رهائى (از گرفتارى) كه هر كسى قصد طريقه و روش آن كند گمراه نمى‌گردد و به هر كه خود را به دستاويز عصمت و نگهدارى آن بياويزد، به مهلكه‌ها و تباهيها دست نيابد،

(4) بار خدايا چون ما را به خواندن قرآن كمك عطا كردى، و سختى (فصيح نبودن) زبانهاى ما را به نيكوئى عبارت آن آسان گردانيدى، پس ما را از كسانى قرار ده كه آن را چنانكه شايسته‌ى حفظ آنست نگاه مى‌دارند، و ترا فرمان برند به اعتقاد و باور داشتن تسليم و گردن نهادن در برابر آيات محكمه‌ى آن و به اعتراف به متشابه آن و دليلهاى روشن آن پناه مى‌برند،

(5) بار خدايا تو قرآن را بر پيامبرت (حضرت) محمد- خدا بر او و آل او درود فرستد- به طور اجمال فرستادى و دانش به شگفتيهاى آن را به طور كامل به آن حضرت الهام نمودى، و علم به آن را با تفسير و توضيح به ما ميراث دادى و ما را بر كسى كه به علم آن نادان است برترى بخشيدى، و بر آن توانائى دادى تا بر كسى كه طاقت زير بار رفتن آن را نداشت شرافت و بزرگى دهى،

(6) بار خدايا همچنانكه دلهاى ما را نگاهدارندگان قرآن قرار دادى، و به رحمت خود بزرگى و برترى آن را به ما شناساندى، پس بر محمد (ص) كه به آن خطبه خواند و (مردم را) پند داد، و بر آل او خزانه‌داران او درود فرست، و ما را از كسانى قرار ده كه اعتراف دارند آن از جانب تو است، تا در تصديق و باور نمودن آن شك و دودلى به ما روى نياورد و لغزشى ما را از راه راستش باز نداشته و جدا نسازد،

(7) بار خدايا بر محمد و آل او درود فرست، و ما را از كسانى قرار ده كه به ريسمان قرآن چنگ مى‌زنند، و از چيزهائى كه مانند يكديگرند و به هم اشتباه مى‌شوند به پناهگاه محكم و استوارش پناه مى‌برند، و در سايه‌ى بال آن آرام گيرند، و به روشنى بامدادش راه مى‌يابند، و به درخشيدن روشنائى آن اقتداء مى‌كنند، و از چراغ آن چراغ مى‌افروزند و هدايت و رستگارى را در غير آن نمى‌طلبند،

(8) بار خدايا و همچنانكه به وسيله‌ى قرآن محمد (صلى الله عليه و آله) را براى راهنمائى خويش نشانه برپا داشتى، و به آل او راههاى رضاى خود را آشكار ساختى پس بر محمد و آل او درود فرست، و قرآن را براى ما دستاويز رسيدن به گرامى‌ترين منزلهاى ارجمند قرار ده، و نردبانى كه براى رسيدن به جايگاه سلامت و بى‌گزند (بهشت) بر آن بالا رويم، و سببى كه به آن رهائى (از عذاب) در عرصه و فراخى قيامت را پاداش يابيم و وسيله‌اى كه به آن بر نعمت فراوان سراى ماندنى (بهشت) درآئيم،

(9) بار خدايا بر محمد و آل او درود فرست و به وسيله‌ى قرآن بار سنگين گناهان را از ما بيانداز، و خوهاى نيكوى نيكوكاران را به ما ببخش، و ما را پيرو نشانه‌هاى كسانى بگردان كه در ساعات شب و بامداد و شام قرآن را براى تو بپا داشتند تا به سبب پاك كردن آن ما را از هر چركى پاك نمائى، و پيرو نشانه‌هاى كسانى گردانى كه به روشنائى قرآن روشنى جستند و آرزو آنها را از كار (بندگى) باز نداشته كه به فريبهاى مغروركننده‌اش آنان را فرا گرفته تباه گرداند

(10) بار خدايا بر محمد و آل او درود فرست، و قرآن را براى ما در تاريكيهاى شب مونس و آشنا گردان و از تباهكاريهاى شيطان و از در دل گذراندن انديشه‌هاى بد حافظ و نگهدارنده قرار ده، و براى گامهاى ما از بردنشان ما را به سوى گناهان، بازدارنده، و براى زبانهايمان از فرو رفتن در باطل و نادرستى بى‌آنكه از مرض و آفتى باشد گنگ‌كننده و براى انداممان از بجا آوردن گناهان منع‌كننده، و براى تامل و انديشه در عبرت و پند گرفتن كه غفلت و فراموشى ما آن را درهم پيچيده گشاينده گردان، تا فهم شگفتى‌ها (علوم و مواعظ و حكمتها) و مثلها و داستانهاى منع‌كننده‌ى (از گناهان) آن را، كه كوههاى استوار با سختى آنها از زير بار رفتن آن ناتوانند، به دلهاى ما برسانى،

(11) بار خدايا بر محمد و آل او درود فرست و به وسيله‌ى قرآن خير و نيكى بردن ما را ثابت و پابرجا گردان، و در دل گذراندن انديشه‌هاى بد را از سلامتى درون‌هاى ما باز دار، و چركى (و نيت بد) دلهامان و علاقه و وابستگى گناهانمان را بشوى، و كارهاى پراكنده شده‌ى ما را فراهم آور، و در جاى صف بستن و به يك رشته درآمدن در پيشگاهت تشنگى ما را در جاهاى بسيار گرم سيراب نما، و در روز ترس بزرگ (روز قيامت) هنگام زنده شدنمان با جامه‌هاى ايمنى ما را بپوشان،

(12) بار خدايا بر محمد و آل او درود فرست، و به وسيله‌ى قرآن فقر و بى‌چيزى ما را به نداشتن احتياج اصلاح فرما، و گشايش زندگانى و بسيارى فراخى روزيها را به سوى ما روان گردان، و ما را از خوهاى نكوهيده و اخلاق پست دور نما، و از دره‌ى گود كفر و چيزهائى كه نفاق و دوروئى پيش آورد نگاهدار تا روز رستاخيز قرآن ما را به سوى خوشنودى و بهشت تو كشاننده، و در دنيا از خشم (دورى از رحمت) تو و تجاوز و گذشتن از احكام تو بازدارنده، و براى آنچه در حكم تو است به حلال دانستن حلال آن و حرام شمردن حرام آن گواهى دهنده باشد،

(13) بار خدايا بر محمد و آل او درود فرست، و به وسيله‌ى قرآن هنگام مرگ اندوه جان كندن و سختى ناله كردن و پى در پى بودن ناله‌هاى وقت جان كندن (يا به شمار افتادن نفسها در وقت جان كندن) را بر ما آسان فرما آنگاه كه جانها به چنبرهاى گردن رسد و گفته شود كيست افسونگر؟ و فرشته‌ى مرگ براى گرفتن آن جانها از پرده‌هاى پنهانيها(ى از عقل و علم بشر) آشكار گردد، و آنها را به تيرهاى ترس فراق و جدائى از كمان مرگها بزند، و براى آن جانها جامى را كه زهرآلوده است چشيدن از آن از زهر مرگ آميخته سازد، و كوچ كردن و روان شدن ما به سوى سراى آخرت نزديك شود، و اعمال و كردارها (مانند) گردن بندها در گردنها گردد، و تا وعده‌گاه روز به هم رسيدن (روز قيامت كه جانها با بدنها به هم رسند) گورها آرامگاه باشد

(14) بار خدايا بر محمد و آل او درود فرست، و مبارك گردان براى ما فرود آمدن به خانه‌ى كهنه (از هم ريخته: قبر) و بسيار ماندن در ميان طبقه‌هاى خاك را (نيكو ساز) و قبرها را پس از مفارقت و جدائى از دنيا براى ما بهترين منزلها قرار ده، و تنگى لحدهايمان را به وسيله‌ى رحمت و مهربانيت گشاده گردان، و ما را در ميان گروه بسيارى كه در قيامت حاضر مى‌شوند به گناههاى تباه سازنده‌يمان رسوا مكن،

(15) و به وسيله‌ى قرآن در جاى صف بستن و به يك رشته درآمدن در برابر تو بر خوارى مقام و مرتبه‌ى ما رحم فرما، و هنگام لرزيدن پل دوزخ در روز گذشتن از آن لغزش گامهاى ما را ثابت و پابرجا بدار، و پيش از برانگيختن (در قيامت) تاريكى قبرهاى ما را روشن فرما و ما را روز رستاخيز از هر اندوهى و از ترسهاى سخت روز قيامت (كه شديدترين مصائب مى‌باشد) نجات ده،

(16) و روهاى ما را سفيد گردان روزى كه روهاى ستمگران سياه مى‌شود در روز افسوس و پشيمانى، و براى ما در دلهاى اهل ايمان محبت و دوستى قرار ده، و زندگى را بر ما سخت و دشوار مگردان،

(17) بار خدايا بر محمد (صلى الله عليه و آله) بنده و فرستاده‌ى خود درود فرست همچنانكه پيام تو را رسانيد، و فرمانت را به صداى بلند و آشكارا بيان كرد، و بندگانت را پند داد،

(18) بار خدايا پيغمبر ما را- درودهاى تو بر او و بر آل او باد- روز قيامت از جهت مرتبه و مقام نزديكترين پيغمبران به خود، و از جهت شفاعت و ميانجيگرى (از گناهكاران) برترين ايشان، و از جهت قدر و منزلت بزرگترين آنها، و از جهت جاه و جلال آبرومندترين آنان نزد خود قرار ده،

(19) بار خدايا بر محمد و آل محمد درود فرست، و بناء (دين) او را بلند كن، و دليل او (قرآن) را بزرگ گردان، و ترازوى (حسنات) او را سنگين نما، و شفاعتش را بپذير و منزلتش را (نزد خود) نزديك، و رويش را سفيد فرما و نورش را كامل ساز، و درجه و مرتبه‌اش را بالا بر،

(20) و ما را بر طريقه و روش او زنده بدار، و بر دين او بميران، و در راه آشكارش سير ده، و به راه و طريقه‌اش ببر، و از فرمانبران او قرار ده، و در گروه او محشور فرما، و به حوض او وارد ساز، و از جام آن سيرابمان گردان،

(21) و درود فرست بار خدايا بر محمد و آل او، درودى كه به وسيله‌ى آن به بهترين نيكى و بخشش و بزرگواريت كه اميدوار است برسانى، زيرا تو داراى رحمت گشاده و بخشش بزرگى،

(22) بار خدايا او را در برابر اينكه پيغامهاى تو را رسانيد، و آيات (توحيد) تو را ادا نمود، و بندگانت را پند و اندرز داد، و در راه تو كوشش و كارزار كرد پاداش ده، به بهترين پاداشى كه به يكى از فرشتگانى كه از متقربان درگاه تو هستند، و پيغمبران فرستاده شده‌ى برگزيده‌ى خود داده‌اى، و درود و مهربانى و نيكيهاى بسيار خدا بر او و بر آل او كه (از جهل و نادانى) پاكيزه (و از پليدى ميلاد و آلودگى معاصى و فساد) پاك‌اند باد