دعای 42 ( دعا به وقت ختم قران ) ترجمه سید علیرضا جعفری

(1) خدايا! تو مرا بر ختم كتاب خويش كه به سان نور و روشنگر راه انسان‌ها آن را نازل كردى، يارى فرمودى. و آن را بر هر كتابى كه نازل فرموده بودى، شاهد نگاهبان ساختى و بر هر حديث و سخنى كه حكايت نموده بودى، برترى بخشيدى.

(2) سخن جدا كننده‌اى است كه به سبب آن ميان حلال و حرام خويش فاصله افكندى و قرآنى است كه به وسيله‌ى آن شرايع و احكام خويش را آشكار كردى و كتابى است كه آن را براى بندگان خود به طور تفصيل، تشريح فرمودى و وحيى است كه بر پيامبرت محمد كه درود تو بر او و خاندانش باد- نازل نمودى.

(3) و آن را نورى ساختى كه در پرتو پيروى از آن، از ظلمات و تاريكى‌هاى گمراهى و جهالت راه خويش را دريابيم، و آن شفا و درمانى است براى هر كس كه از روى تصديق بدان گوش دهد، و ترازوى قسطى است كه زبانه‌اش از حق منحرف نگردد و نور هدايتى است كه برهانش براى كسانى كه در آن بنگرند هرگز خاموش نشود و پرچم نجاتى است كه هر كس آهنگ سنت و آيين آن را كند گمراه نگردد و هر آن كس كه به دستاويز عصمتش چنگ زند پنجه‌هاى هلاكت او را در نيابد.

(4) خدايا! پس اكنون كه ما را بر تلاوتش يارى نمودى و عقده‌ها و گره‌هاى زبان ما را به زيبايى و حسن عبارتش باز نمودى، پس ما را از كسانى قرار ده كه در نگاهداشت و پاسداشت آن، آن گونه كه در خور و شايسته‌ى آن است تلاش مى‌كنند، و تو را با اعتقاد و تسليم نسبت به آيات محكم آن، مى‌پرستند و به اقرار به متشابه آن (آيه‌اى كه معنى روشنى ندارد) و دلايل روشنش پناه مى‌آورند.

(5) خدايا! تو كتاب خود را بر پيامبرت محمد- كه درود تو بر او و آل او باد- به صورت مجمل نازل فرمودى و علم و دانش عجائب آن را به طور كامل به او الهام نمودى و براى ما علم تفسير شده‌ى آن را به ارث نهادى و ما را بر هر كسى كه نادان به علم آن بود برترى بخشيدى و ما را بر آن قدرت دادى تا بالاتر از كسانى قرار گيريم كه توانايى حمل و فهم صحيح آن را ندارند.

(6) خدايا! همچنان كه قلوب و دل‌هاى ما را حاملان آن گردانيدى و شرف و فضل آن را به رحمتت به ما شناسانيدى، بر محمد كه خطيب آن و بر آلش كه خزان و نگاهبانان آن هستند درود فرست و ما را در زمره‌ى آن‌هايى قرار ده كه اعتراف مى‌كنند به اين كه قرآن از نزد تو آمده تا در تصديقش شك و دودلى بر ما راه نيابد و انحراف از طريق او در خاطر ما رخنه و خلجان ننمايد.

(7) خدايا! بر محمد آل او درود فرست و ما را از كسانى قرار ده كه به ريسمان قرآن چنگ مى‌زنند و در متشابهات، به پايگاه او پناه مى‌آورند و در سايه‌اش مسكن مى‌گزينند و در پرتو نور پگاه و صبحش هدايت مى‌گردند و به فروغ و روشنى سپيده‌اش اقتدا مى‌كنند و از مصباح و چراغ او چراغ برمى‌افروزند و از غير او هدايت نمى‌طلبند.

(8) خدايا! همچنان كه به سبب او محمد را نشانه‌اى براى دلالت بر خود قرار دادى و به سبب آل او راه‌هاى رضا و خشنودى خود را عيان نمودى، پس بر محمد و آل او درود فرست و قرآن را براى ما وسيله‌اى ساز براى رسيدن به والاترين مراتب كرامت و بزرگوارى و نردبانى ساز براى بالا رفتن تا به سر منزل سلامت و سببى ساز براى نجات در عرصه‌ى قيامت و وسيله‌اى ساز براى ورود ما بر نعمت‌هاى سراى اقامت.

(9) خدايا! بر محمد و آل او درود فرست و به بركت قرآن سنگينى گناهان را از دوش ما برگير و به ما ويژگى‌هاى خوب نيكوكاران را مرحمت فرما و ما را به راه آنانى بدار كه در دل شب و هنگام روز به وسيله‌ى قرآن براى تو (به عبادت) برمى‌خيزند، تا از اين طريق در سايه‌ى طهارت قرآن ما را از هر گونه پليدى پاكيزه گردانى و ما را دنباله‌رو آنانى قرار دهى كه از پرتو قرآن نور برگرفته و آرزو، آن‌ها را از عمل، به خود مشغول نساخته تا با فريب نيرنگ‌هايش راه را بر ايشان قطع كرده و راهزنى نمايد.

(10) خدايا! بر محمد و آل او درود فرست و قرآن را در تاريكى شب‌ها مونس ما گردان تا از القائات و نيرنگ‌هاى شيطان و خطرهاى وسوسه انگيزش نگهبان باشد و نگذارد گام‌هاى ما به سوى معاصى و گناهان راه سپرد و براى زبان‌هاى ما از فرورفتن در سخن و گفتار باطل- نه بر اثر مرض و بيمارى- لال كننده باشد، و براى جوارح و اعضاى ما از ارتكاب به گناهان بازدارنده و براى انديشه‌ى عبرت‌گير ما كه پنجه‌ى غفلت طومارش را درهم پيچيده گره گشاينده قرار ده تا فهم و درك عجائب و شگفتى‌هاى قرآن و مثل‌هاى آن كه كوه‌هاى استوار با تمام صلابتشان- از تحمل آن ناتوانند، به قلوب و دل‌هاى ما واصل گشته و راه يابد.

(11) خدايا! بر محمد و آل او درود فرست و به سبب قرآن صلاح و آراستگى ظاهر ما را تداوم بخش و رخنه‌ى وسوسه‌ها را از راهيابى به سلامت نهان ما دور دار و چرك قلوب و زنگار دل‌هاى ما و علائق و وابستگى‌هاى ناشى از خطاياى ما را به

(12) وسيله‌ى قرآن بشوى و پراكندگى و پريشانى كارهاى ما را به سامان آور و در موقف قيامت و عرضه‌ى اعمال، آتش تشنگى ما را به وسيله‌ى قرآن فروبنشان و در روز وحشت و دلهره‌ى بزرگ به هنگام حشر و نشر ما جامه‌هاى امن بر ما بپوشان.

(13) خدايا! بر محمد و آل او درود فرست و به بركت قرآن بينوايى و ندارى ما را جبران فرما و روزى فراخ و عيش خوش و نعمت فراوان به ما ارزانى دار. و ما را به سبب قرآن، از صفات نكوهيده و اخلاق پست و ناپسند دور دار و از فروغلتيدن در سياه چال كفر و موجبات نفاق و دورويى مصون دار تا در مسير رضوان و بهشت‌هاى تو، در قيامت ما را رهنما گردد و در دنيا از خشم و سخط تو و تعدى و قدم فراتر نهادن از حدود دين تو بازمان دارد و براى ما در نزد تو شاهد باشد كه ما حلال تو را حلال دانسته و حرام تو را تحريم كرده‌ايم.

(14) خدايا! بر محمد و آل او درود فرست، و از بركت قرآن، در هنگام مرگ اندوه و سختى جان كندن و دشوارى ناله سر دادن و به نفس نفس افتادن را بر ما آسان فرما، در آن هنگام كه جان به خرخره و گلوگاه رسد و در آن حال گفته شود: «آيا معالجه كننده‌اى هست؟ (تا مرا درمان كند)» و در آن حال، ملك الموت براى قبض روح از پس پرده‌هاى غيب آشكار شود و تيرهاى وحشت فراق و جدايى را از كمان مرگ پرتاب نمايد و تلخى شربت مرگ را چون جامى زهرآلود براى كام جان‌ها آماده نسازد و كوچ كردن و رخت بستن و حركت ما به جهان ديگر نزديك گردد و اعمال و رفتار همچون قلاده و طوقى بر گردن‌ها مى‌افتد و قبرها آرامگاه مى‌شود تا وقت قيامت و ديدار.

(15) خدايا! بر محمد و آل او درود فرست و ورود ما را به خانه‌ى پوسيده و درازى اقامت ما را در ميان طبقات خاك بر ما مبارك گردان، و پس از مفارقت و بدرود گفتن با دنيا گورهاى ما را بهترين و نيك‌ترين منازل قرار ده و به واسطه‌ى رحمت خويش تنگى لحدهاى ما را گشاده فرما و ما را در عرصه‌ى قيامت در ميان حاضران، به كيفر گناهان هلاكت بارمان رسوا مساز.

(16) و به حق قرآن در موقف و جايگاه عرضه‌ى بر تو، به ذلت و خوارى ما رحم كن و به هنگام اضطراب و لرزش پل جهنم، در روز گذر بر آن، گام‌هاى ما را استوار دار. و به نور قرآن پيش از روز بعث و قيامت، تاريكى قبرهاى ما را روشن كن و به احترام قرآن ما را از هر گونه سختى روز قيامت و دشوارى دلهره‌هاى روز «فرياد بزرگ» نجات بخش.

(17) و در آن روزى كه صورت و چهره‌ى ظالمان سياه شود، و روز حسرت و ندامت باشد، چهره‌هاى ما را سفيد گردان و محبت ما را در سينه‌ى مؤمنان بيفكن و زندگى را بر ما سخت مكن.

(18) خدايا! بر محمد بنده و فرستاده‌ات درود فرست همانگونه كه وى رسالت و پيام تو را تبليغ كرد و امر تو را آشكار ساخت و بندگانت را اندرز داده و خيرخواهى نمود.

(19) خدايا! پيامبر ما را- كه درود تو بر او و آل او باد- در روز قيامت، نزديك‌ترين پيامبران از حيث تقرب و پرنفوذترين آن‌ها از جهت شفاعت نمودن و والاترين آن‌ها از نظر رتبه و مرتبه در پيش تو و آبرومندترين آن‌ها از لحاظ منزلت قرار ده.

(20) خدايا! بر محمد و آل او درود فرست و بنياد و اساس كار او را شرافت بخش و برهانش را بلند و مستحكم ساز و ميزان اعمالش را سنگين گردان و شفاعتش را بپذير و او را وسيله‌اى مقرب به خود قرار ده (تا به او توسل جوييم) و رويش را سفيد گردان و نورش را تام و كامل فرما و درجه‌اش را رفعت بخش.

(21) و ما را بر سنت و آيين او زنده بدار و بر سنت و آيين او بميران و در راه او ما را رهسپار كن و سالك راه او گردان و ما را از اهل طاعت و فرمان بردارى او قرار ده و در زمره او محشور فرما و بر حوض (كوثر) او واردمان كن و از جام او سيرابمان نما.

(22) و خدايا! بر محمد و آل او درود فرست چنان درود و تحيتى كه به بركت آن، وى را به بهترين خير و نيكى و فضل و كرامت خويش كه از تو توقع و چشم داشت دارد برسانى، كه تو صاحب رحمت فضل و بزرگوارى هستى.