وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ عِنْدَ خَتْمِ الْقُرْآنِ
دعاى امام به هنگام ختم قرآن
﴿1﴾
اللَّهُمَّ إِنَّكَ أَعَنْتَنِي عَلَى خَتْمِ كِتَابِكَ الَّذِي أَنْزَلْتَهُ نُوراً ، وَ جَعَلْتَهُ مُهَيْمِناً عَلَى كُلِّ كِتَابٍ أَنْزَلْتَهُ ، وَ فَضَّلْتَهُ عَلَى كُلِّ حَدِيثٍ قَصَصْتَهُ.
(1) بارالها! مرا به توفيق ختم قرآن يارى كردى، و قرآنى كه به عنوان نور (براى هدايت مردم) فرو فرستادى، و آن را بر ديگر كتب آسمانى هيمنه و سيطره بخشيدى (و بر درستى كلام وحى شاهد صادق گرفتى) و بر هر سخن ديگرى- كه حكايت كردهاى-فزونيش دادى؛
﴿2﴾
وَ فُرْقَاناً فَرَقْتَ بِهِ بَيْنَ حَلَالِكَ وَ حَرَامِكَ ، وَ قُرْآناً أَعْرَبْتَ بِهِ عَنْ شَرَائِعِ أَحْكَامِكَ وَ كِتَاباً فَصَّلْتَهُ لِعِبَادِكَ تَفْصِيلًا ، وَ وَحْياً أَنْزَلْتَهُ عَلَى نَبِيِّكَ مُحَمَّدٍ صَلَوَاتُكَ عَلَيْهِ وَ آلِهِ تَنْزِيلاً .
(2) و فرقانى كه به وسيلهى آن در ميانهى حلال و حرام جدايى افكندى، و قرآنى كه توسط آن راههاى احكام (آسمانى) خود را آشكار ساختى، و كتابى كه (شأن و منزلت و عظمت) آن را براى بندگان خود به تفصيل بيان فرمودى، و وحيى كه آن را بر پيامبر خود (حضرت) محمد نازل كردى- كه بر او و خاندانش درود تو باد-
﴿3﴾
وَ جَعَلْتَهُ نُوراً نَهْتَدِي مِنْ ظُلَمِ الضَّلَالَةِ وَ الْجَهَالَةِ بِاتِّبَاعِهِ ، وَ شِفَاءً لِمَنْ أَنْصَتَ بِفَهَمِ التَّصْدِيقِ إِلَى اسْتَِماعِهِ ، وَ مِيزَانَ قِسْطٍ لَا يَحِيفُ عَنِ الْحَقِّ لِسَانُهُ ، وَ نُورَ هُدًى لَا يَطْفَأُ عَنِ الشَّاهِدِينَ بُرْهَانُهُ ، وَ عَلَمَ نَجَاةٍ لَا يَضِلُّ مَنْ أَمَّ قَصْدَ سُنَّتِهِ ، وَ لَا تَنَالُ أَيْدِي الْهَلَكَاتِ مَنْ تَعَلَّقَ بِعُرْوَةِ عِصْمَتِهِ .
(3) و آن را همانند (مشعل) هدايت راه يابيم، و هر كه به (نداى آسمانى) آن گوش فرا داد شفا گرفت، ترازوى عدل و انصافى كه زبانهى آن از جانب حق روى بر نمىتابد، و فروغ هدايتى كه روشنايى آن در نظر تماشاييان به خاموشى نمىگرايد و پرچم نجاتى كه هر كس از پى آن رود به گمراهى نيفتد، و آن كه عصمت او را دستاويز خود قرار دهد دست هلاكت گريبان او را نگيرد.
﴿4﴾
اللَّهُمَّ فَإِذْ أَفَدْتَنَا الْمَعُونَةَ عَلَى تِلَاوَتِهِ ، وَ سَهَّلْتَ جَوَاسِيَ أَلْسِنَتِنَا بِحُسْنِ عِبَارَتِهِ ، فَاجْعَلْنَا مِمَّنْ يَرْعَاهُ حَقَّ رِعَايَتِهِ ، وَ يَدِينُ لَكَ بِاعْتِقَادِ التَّسْلِيمِ لُِمحْكَمِ آيَاتِهِ ، وَ يَفْزَعُ إِلَى الْإِقْرَارِ بِمُتَشَابِهِهِ ، وَ مُوضَحَاتِ بَيِّنَاتِهِ .
(4) بارالها! اكنون كه با (توفيق) تلاوت قرآن كريم مددمان كردى و دشوارى زبانمان را به زيبايى عبارات آن آسان فرمودى، ما را در شمار آن كسانى بگمار كه (حق) آن را چنان كه بايد و شايد به جاى آورند با اعتقاد (استوار) به آيات (نورانى)
كه دارد، به بندگى تو برخيزند، و به متشابهات آيات قرآنى و دلايل روشن آن معترفند.
﴿5﴾
اللَّهُمَّ إِنَّكَ أَنْزَلْتَهُ عَلَى نَبِيِّكَ مُحَمَّدٍ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَ آلِهِ مُجْمَلًا ، وَ أَلْهَمْتَهُ عِلْمَ عَجَائِبِهِ مُكَمَّلًا ، وَ وَرَّثْتَنَا عِلْمَهُ مُفَسَّراً ، وَ فَضَّلْتَنَا عَلَى مَنْ جَهِلَ عِلْمَهُ ، وَ قَوَّيْتَنَا عَلَيْهِ لِتَرْفَعَنَا فَوْقَ مَنْ لَمْ يُطِقْ حَمْلَهُ .
(5) بارالها! تو قرآن را به صورت مجمل بر پيامبرت (حضرت) محمد- كه بر او و خاندانش درود تو باد- نازل كردى، و او را به آگاهى از شگفتىهاى آن ملهم فرمودى، و دانش قرآنى و تفسير آن را در ميان ما (خاندان نبوى) به ميراث نهادى، و (به اين مزيت استثنايى) ما را بر كسانى كه از دانش قرآنى بويى نبردهاند، برترى و قدرت بخشيدى قدرت آگاهى از (رمز و راز) قرآن را به ما (آل الله) عنايت فرمودى تا ما را بر آنان كه توانايى فهم آن را ندارند مزيت دهى.
﴿6﴾
اللَّهُمَّ فَكَمَا جَعَلْتَ قُلُوبَنَا لَهُ حَمَلَةً ، وَ عَرَّفْتَنَا بِرَحْمَتِكَ شَرَفَهُ وَ فَضْلَهُ ، فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ الْخَطِيبِ بِهِ ، وَ عَلَى آلِهِ الْخُزَّانِ لَهُ ، وَ اجْعَلْنَا مِمَّنْ يَعْتَرِفُ بِأَنَّهُ مِنْ عِنْدِكَ حَتَّى لَا يُعَارِضَنَا الشَّكُّ فِي تَصْدِيقِهِ ، وَ لَا يَخْتَلِجَنَا الزَّيْغُ عَنْ قَصْدِ طَرِيقِهِ .
(6) بارالها! همان گونه كه دلهاى ما را حامل (حقايق) آن ساختى و به رحمت خود، شرف و فضيلت قرآن را به ما شناساندى، و پس بر محمد- كه به نام قرآن خطبه خواند و با ما به قرآن سخن گفت-و خاندان او- كه خزانه داران- قرآنند- درود فرست، و ما را در زمرهى كسانى قرار ده كه به نزول قرآن از جانب تو معترفند تا باور (قلبى) ما دچار ترديد نگردد، و از طريق قرآنى به دور نيفتيم.
﴿7﴾
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ اجْعَلْنَا مِمَّنْ يَعْتَصِمُ بِحَبْلِهِ ، وَ يَأْوِي مِنَ الْمُتَشَابِهَاتِ إِلَى حِرْزِ مَعْقِلِهِ ، وَ يَسْكُنُ فِي ظِلِّ جَنَاحِهِ ، وَ يَهْتَدِي بِضَوْءِ صَبَاحِهِ ، وَ يَقْتَدِي بِتَبَلُّجِ إِسْفَارِهِ ، وَ يَسْتَصْبِحُ بِمِصْبَاحِهِ ، وَ لَا يَلْتَمِسُ الْهُدَي فِي غَيْرِهِ .
(7) باراالها! بر محمد و آل او درود فرست و ما را در زمرهى كسانى قرار ده كه به ريسمان قرآن چنگ زنند و در رخدادهاى ترديد برانگيز و همانند به سنگر قرآن پناه برند و در سايه سار بال (رحمت) قرآن بياسايند و در روشنى سپيده دم قرآن راه جويند، و با فروغ بامدادش (هماهنگ و) همراه باشند و از مشعل (نورانى) قرآن كسب نور كنند واز غير قرآن راه هدايت نجويند.
﴿8﴾
اللَّهُمَّ وَ كَمَا نَصَبْتَ بِهِ مُحَمَّداً عَلَماً لِلدَّلَالَةِ عَلَيْكَ ، وَ أَنْهَجْتَ بِآلِهِ سُبُلَ الرِّضَا إِلَيْكَ ، فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ اجْعَلِ الْقُرْآنَ وَسِيلَةً لَنَا إِلَى أَشْرَفِ مَنَازِلِ الْكَرَامَةِ ، وَ سُلَّماً نَعْرُجُ فِيهِ إِلَى مَحَلِّ السَّلَامَةِ ، وَ سَبَباً نُجْزَى بِهِ النَّجَاةَ فِي عَرْصَةِ الْقِيَامَةِ ، وَ ذَرِيعَةً نَقْدَمُ بِهَا عَلَى نَعِيمِ دَارِ الْمُقَامَةِ .
(8) بارالها! همان سان كه از (وجود مبارك حضرت) محمد به سبب قرآن نشانهى (ماندگارى) ساختى كه (بندگانت را) به سوى تو هدايت كند، و راه رضامندى خود را براى خاندان آن حضرت (به نور معرفت) روشن و منور كردى، پس بر محمد و آل او درود فرست، و قرآن را وسيلهى رسيدن ما به بالاترين نازل كرامت، و نردبان عروج ما به جايگاه امن و امان، و سبب رهايى ما در عرصهى
قيامت (از عذاب و عقاب)، و موجب بهرهمندى ما از نعمتهاى سراى ابدى قرار ده.
﴿9﴾
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ احْطُطْ بِالْقُرْآنِ عَنَّا ثِقْلَ الْأَوْزَارِ ، وَ هَبْ لَنَا حُسْنَ شَمَائِلِ الْأَبْرَارِ ، وَ اقْفُ بِنَا آثَارَ الَّذِينَ قَامُوا لَكَ بِهِ آنَاءَ اللَّيْلِ وَ أَطْرَافَ النَّهَارِ حَتَّى تُطَهِّرَنَا مِنْ كُلِّ دَنَسٍ بِتَطْهِيرِهِ ، وَ تَقْفُوَ بِنَا آثَارَ الَّذِينَ اسْتَضَاؤُوا بِنُورِهِ ، وَ لَمْ يُلْهِهِمُ الْأَمَلُ عَنِ الْعَمَلِ فَيَقْطَعَهُمْ بِخُدَعِ غُرُورِهِ .
(9) بارالها! بر محمد و آل او درود فرست و با (سبكبالى ناشى از تلاوت و فهم) قرآن سنگينى (بار) گناهان را از دوشمان بردار و اخلاق نيكو و پسنديدهى نيكان را به ما ارزانى دار، و ما را پيرو كسانى گردان كه در دل شب و ساعات روز به نيت تلاوت قرآن و بندگى تو بر مىخيزند تا به بركت طهارت و پاكى قرآن ما را از هرگونه آلايش پاك كنى، و ما را ادامه دهندهى راه كسانى ساز كه از نور و روشنايى قرآن بهرهمند شدند (همان كسان كه) آرزوهاى دور و درازشان از عمل (پسنديده) باز نداشته و نيرنگ آمالشان افسون نكرده است تا از كار خير فرو مانند و به بدبختى و سايهورزى در افتند.
﴿10﴾
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ اجْعَلِ الْقُرْآنَ لَنَا فِي ظُلَمِ اللَّيَالِي مُونِساً ، وَ مِنْ نَزَغَاتِ الشَّيْطَانِ وَ خَطَرَاتِ الْوَسَاوِسِ حَارِساً ، وَ لِأَقْدَامِنَا عَنْ نَقْلِهَا إِلَى الْمَعَاصِي حَابِساً ، وَ لِأَلْسِنَتِنَا عَنِ الْخَوْضِ فِي الْبَاطِلِ مِنْ غَيْرِ مَا آفَةٍ مُخْرِساً ، وَ لِجَوَارِحِنَا عَنِ اقْتِرَافِ الآْثَامِ زَاجِراً ، وَ لِمَا طَوَتِ الْغَفْلَةُ عَنَّا مِنْ تَصَفُّحِ الِاعْتِبَارِ نَاشِراً ، حَتَّى تُوصِلَ إِلَى قُلُوبِنَا فَهْمَ عَجَائِبِهِ ، وَ زَوَاجِرَ أَمْثَالِهِ الَّتِي ضَعُفَتِ الْجِبَالُ الرَّوَاسِي عَلَى صَلَابَتِهَا عَنِ احْتَِمالِهِ .
(10) بارالها! بر محمد و آل او درود فرست و قرآن را در تيره شبان مونس و هم صحبت ما گردان، تا در (در افتادن به دام) نيرنگها و وسوسههاى شيطانى نگاهبان ما باشد، و گامهاى ما را از گرايش به سمت گناهان باز دارد، و زبان ما را از سخن گفتن ناتوان سازد تا در (گرداب) سخنان ياوه و بيهوده نيفتيم- نه كه به سبب بيمارى گنگ و لالمان سازد- و اندام بدن ما را از آلودگى به گناه دور كند، و به (بركت) قرآن پردههاى غفلت را- براى عبرت آموزى در فرا رويمان- بگشايد تا دلهاى ما شگفتىهاى قرآن را دريابد و از حكمتها و مثالهايى كه كوه هاى سخت و استوار قرآنى صلابتى كه دارند- از تحمل آنها درمانده و عاجزند.
﴿11﴾
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ أَدِمْ بِالْقُرْآنِ صَلَاحَ ظَاهِرِنَا ، وَ احْجُبْ بِهِ خَطَرَاتِ الْوَسَاوِسِ عَنْ صِحَّةِ ضَمَائِرِنَا ، وَ اغْسِلْ بِهِ دَرَنَ قُلُوبِنَا وَ عَلَائِقَ أَوْزَارِنَا ، وَ اجْمَعْ بِهِ مُنْتَشَرَ أُمُورِنَا ، وَ أَرْوِ بِهِ فِي مَوْقِفِ الْعَرْضِ عَلَيْكَ ظَمَأَ هَوَاجِرِنَا ، وَ اكْسُنَا بِهِ حُلَلَ الْأَمَانِ يَوْمَ الْفَزَعِ الْأَكْبَرِ فِي نُشُورِنَا .
(11) بارالها! بر محمد و آل او درود فرست و به (بركت) قرآن آراستگى ظاهر ما را تدوام بخش و (لوح) ضمير (صاف) ما را از (نقش) وسوسههاى اهريمنى پاك كن و انديشههاى شيطانى را از نفوذ در ژرفاى وجودمان بازدار، و (غبار) آلودگى دلها و تيرگى ناشى از گناهان ما را با (زلال جارى) قرآن بشوى و نابسامانى.
پريشانى امور ما را به سامان كن، و در گرما گرم قيامت و به هنگام عرضهى (نامهى) اعمال، (آتش) عطش ما را با (زلال گواراى) قرآن بنشان، و در آن روز وحشتزا و به هنگامهى محشر و جامهى امن و امان را به خاطر قرآن بر اندام ما بپوشان.
﴿12﴾
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ اجْبُرْ بِالْقُرْآنِ خَلَّتَنَا مِنْ عَدَمِ الْإِمْلَاقِ ، وَ سُقْ إِلَيْنَا بِهِ رَغَدَ الْعَيْشِ وَ خِصْبَ سَعَةِ الْأَرْزَاقِ ، وَ جَنِّبْنَا بِهِ الضَّرَائِبَ الْمَذْمُومَةَ وَ مَدَانِيَ الْأَخْلَاقِ ، وَ اعْصِمْنَا بِهِ مِنْ هُوَّةِ الْكُفْرِ وَ دَوَاعِي النِّفَاقِ حَتَّى يَكُونَ لَنَا فِي الْقِيَامَةِ إِلَى رِضْوَانِكَ وَ جِنَانِكَ قَائِداً ، وَ لَنَا فِي الدُّنْيَا عَنْ سُخْطِكَ وَ تَعَدِّي حُدُودِكَ ذَائدا ، وَ لما عندك بتحليل حلاله و تحريم حرامه شاهدا .
(12) بارالها! بر محمد و آل او درود فرست و به بركت قرآن بينوايى و تنگدستى ما را جبران كن نيازمند (اين و آن) نباشيم، و اسباب آسايش و فراوانى كفر و پرتگاه نفاق در امانمان نگاه دار، تا قرآن كريم در روز قيامت به سوى رضوان و بهشت تو رهنمونمان شود، و در دنيا نيز از خشم تو و تجاوز به حدود (دين) تو بازمان دارد و در پيشگاه تو گواهى دهد كه ما حلال آن را حلال و حرام آن را حرام دانستهايم.
﴿13﴾
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ هَوِّنْ بِالْقُرْآنِ عِنْدَ الْمَوْتِ عَلَى أَنْفُسِنَا كَرْبَ السِّيَاقِ ، وَ جَهْدَ الْأَنِينِ ، وَ تَرَادُفَ الْحَشَارِجِ إِذَا بَلَغَتِ النُّفُوسُ التَّرَاقِيَ ، وَ قِيلَ مَنْ رَاقٍ وَ تَجَلَّى مَلَكُ الْمَوْتِ لِقَبْضِهَا مِنْ حُجُبِ الْغُيُوبِ ، وَ رَمَاهَا عَنْ قَوْسِ الْمَنَايَا بِأَسْهُمِ وَحْشَةِ الْفِرَاقِ ، وَ دَافَ لَهَا مِنْ ذُعَافِ الْمَوْتِ كَأْساً مَسْمُومَةَ الْمَذَاقِ ، وَ دَنَا مِنَّا إِلَى الآْخِرَةِ رَحِيلٌ وَ انْطِلَاقٌ ، وَ صَارَتِ الْأَعْمَالُ قَلَائِدَ فِي الْأَعْنَاقِ ، وَ كَانَتِ الْقُبُورُ هِيَ الْمَأْوَي إِلَي مِيقَاتِ يَوْمِ التَّلَاقِ
(13) بارالها! بر محمد و آل او درود فرست و (به خاطر انس با قرآن) به هنگام مرگ، سختى جان كندن و مشقت نالهها و به شماره افتادن نفسها را بر ما آسان گردان- همان زمان كه جان به گلوگاه (آدمى) مىرسد-و گفته مىشود: (كه درد مرگ را) چاره كننده كيست؟ و فرشتهى مرگ براى گرفتن روح انسان از پردهى غيب به در آيد، و تيرهاى هراس انگيز جدايى را از كمان مرگ- با هدف گرفتن جان رها سازد، و شربت مرگ را به سان جامى زهر آلوده به كام جان (ما) فرو ريزد، و آن گاه زمان كوچ ما به چهان ديگر فرا رسد، و (نامهى) اعمال هر كس به سان طوقى بر گردن او درهم پيچد و گورها تا به روز قيامت آرامگاه ما گردند.
﴿14﴾
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ بَارِكْ لَنَا فِي حُلُولِ دَارِ الْبِلَى ، وَ طُولِ الْمُقَامَةِ بَيْنَ أَطْبَاقِ الثَّرَى ، وَ اجْعَلِ الْقُبُورَ بَعْدَ فِرَاقِ الدُّنْيَا خَيْرَ مَنَازِلِنَا ، وَ افْسَحْ لَنَا بِرَحْمَتِكَ فِي ضِيقِ مَلَاحِدِنَا ، وَ لَا تَفْضَحْنَا فِي حَاضِرِي الْقِيَامَةِ بِمُوبِقَاتِ آثَامِنَا .
(14) بارالها! بر محمد و آل او درود فرست و ورود ما را به خانهى گور- كه بايد در ميانهى آن از هم بپاشيم و بپوسيم- و زمان طولانى اقامتمان را در زير طبقات خاك مبارك گردان و پس از ترك دنيا، گورها را بهترين منازل ما قرار ده، و تنگى (خانهى) گور را به رحمت (گستردهى) خويش براى ما گشاده گردان، و در
نزد كسانى كه در محشر حضور دارند- به خاطر گناهان تباهى آور و هلاك كننده- رسوايمان مساز؛
﴿15﴾
وَ ارْحَمْ بِالْقُرْآنِ فِي مَوْقِفِ الْعَرْضِ عَلَيْكَ ذُلَّ مَقَامِنَا ، وَ ثَبِّتْ بِهِ عِنْدَ اضْطِرَابِ جِسْرِ جَهَنَّمَ يَوْمَ الَْمجَازِ عَلَيْهَا زَلَلَ أَقْدَامِنَا ، وَ نَوِّرْ بِهِ قَبْلَ الْبَعْثِ سُدَفَ قُبُورِنَا ، وَ نَجِّنَا بِهِ مِنْ كُلِّ كَرْبٍ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَ شَدَائِدِ أَهْوَالِ يَوْمِ الطَّامَّةِ
(15) به آبروى قرآن به هنگام صف بستن در پيشگاه تو، بر پستى مقام و خواريمان ترحم كن، و گامهايمان را در روز عبور از صراط جهنم و به هنگام لرزش آن، استوار ساز و از لغزش (پاى) دورمان دار، و به نور قرآن قبرهاى تيره و تار ما را- پيش از بر پايى قيامت- روشن و منور بگردان، و در روز رستاخيز از تمامى آلام و هراسهاى شديد آن نگاهمان دار؛
﴿16﴾
وَ بَيِّضْ وُجُوهَنَا يَوْمَ تَسْوَدُّ وُجُوهُ الظَّلَمَةِ فِي يَوْمِ الْحَسْرَةِ وَ النَّدَامَةِ ، وَ اجْعَلْ لَنَا فِي صُدُورِ الْمُؤْمِنِينَ وُدّاً ، وَ لَا تَجْعَلِ الْحَيَاةَ عَلَيْنَا نَكَداً .
(16) و روزى كه (رنگ) چهرهى ستم پيشگان (از هراس عذاب تو) سياه شود، ور سپيدمان گردان- همان روزى كه روز حسرت و ندامت است- و در دل اهل ايمان محبت ما را قرار ده، و در (امور) زندگى بر ما سخت مگير (و وضع معيشتى ما را دشوار مساز)؛
﴿17﴾
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ عَبْدِكَ وَ رَسُولِكَ كَمَا بَلَّغَ رِسَالَتَكَ ، وَ صَدَعَ بِأَمْرِكَ ، وَ نَصَحَ لِعِبَادِكَ .
(17) بارالها! بر محمد و آل او درود فرست و كه بندهى تو و پيغمبر توست (و در انجام رسالت خويش) پيام تو را (به مردم) ابلاغ فرمود و فرمان (آسمانى) تو را هويدا ساخت و خير خواه بندگان تو بود.
﴿18﴾
اللَّهُمَّ اجْعَلْ نَبِيَّنَا صَلَوَاتُكَ عَلَيْهِ وَ عَلَى آلِهِ يَوْمَ الْقِيَامَةِ أَقْرَبَ الْنَّبِيِّينَ مِنْكَ مَجْلِساً ، وَ أَمْكَنَهُمْ مِنْكَ شَفَاعَةً ، وَ أَجَلَّهُمْ عِنْدَكَ قَدْراً، وَ أَوْجَهَهُمْ عِنْدَكَ جَاهاً .
(18) بارالها! در روز قيامت پيامبر ما (حضرت محمد) را- كه درود تو بر آو و آل او باد- مقربترين پيامبران شفاعت آن حضرت را (دربارهى امتش) از شفاعت پيامبران ديگر كاراتر و كارسازتر، و مقام و منزلت او را از ساير انبيا افزونتر، و شكوه و جلال او را رفيعتر و آبرومندانهتر از آنان، در نزد خود قرار ده.
﴿19﴾
اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِ مُحَمَّدٍ ، وَ شَرِّفْ بُنْيَانَهُ ، وَ عَظِّمْ بُرْهَانَهُ ، وَ ثَقِّلْ مِيزَانَهُ ، وَ تَقَبَّلْ شَفَاعَتَهُ ، وَ قَرِّبْ وَسِيلَتَهُ ، وَ بَيِّضْ وَجْهَهُ ، وَ أَتِمَّ نُورَهُ ، وَ ارْفَعْ دَرَجَتَهُ
(19) بارالها! بر محمد و آل او درود فرست، و اساس (آيين) او را والا و گرانقدر،و حجت (آسمانى) او را قوى و گران سنگ، و (كفهى) ترازوى (خيرات) او را وزين و سنگين، و شفاعتش را مقبول، و اسباب قرب او را (به خويش) نزديك، و چهره (جميل) او را (به نور جمال خويش منور و) سپيد، و فروغ (هدايت) او را كامل، و پايهى منزلتش را بلند ساز؛
﴿20﴾
وَ أَحْيِنَا عَلَى سُنَّتِهِ ، وَ تَوَفَّنَا عَلَى مِلَّتِهِ وَ خُذْ بِنَا مِنْهَاجَهُ ، وَ اسْلُكْ بِنَا سَبِيلَهُ ، وَ اجْعَلْنَا مِنْ أَهْلِ طَاعَتِهِ ، وَ احْشُرْنَا فِي زُمْرَتِهِ، وَ أَوْرِدْنَا حَوْضَهُ ، وَ اسْقِنَا بِكَأْسِهِ
(20) و ما را بر سنت نبوى زنده دار، و بر آيين او بميران، رهسپر راه روشن او ساز، و به راه او هدايتمان فرما و در زمره پيروان او قرار ده، و با جمع ياران او محشورمان فرما، و به (آب زلال و گواراى) حوض او مهمان كن و از جام او سيرابمان گردان؛
﴿21﴾
وَ صَلِّ اللَّهُمَّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، صَلَاةً تُبَلِّغُهُ بِهَا أَفْضَلَ مَا يَأْمُلُ مِنْ خَيْرِكَ وَ فَضْلِكَ وَ كَرَامَتِكَ ، إِنَّكَ ذُو رَحْمَةٍ وَاسِعَةٍ ، وَ فَضْلٍ كَرِيمٍ .
(21) و بارالها! بر محمد آل او درود فرست، درودى كه او را به بهترين خير و فضل و كرامتى كه از تو انتظار دارد نايل گردانى، چرا كه تو داراى رحمت فراگير و گسترده و كريمانهاى.
﴿22﴾
اللَّهُمَّ اجْزِهِ بِمَا َ بَلَّغَ مِنْ رِسَالَاتِكَ ، وَ أَدَّى مِنْ آيَاتِكَ ، و نَصَحَ لِعِبَادِكَ ، وَ جَاهَدَ فِي سَبِيلِكَ ، أَفْضَلَ مَا جَزَيْتَ أَحَداً مِنْ مَلَائِكَتِكَ الْمُقَرَّبِينَ ، وَ أَنْبِيَائِكَ الْمُرْسَلِينَ الْمُصْطَفَيْنَ ، وَ السَّلَامُ عَلَيْهِ وَ عَلَى آلِهِ الطَّيِّبِينَ الطَّاهِرِينَ وَ رَحْمَةُ اللهِ وَ بَرَكَاتُهُ .
(22) بارالها! به رسول گرامى اسلام پاداشى ده به مراتب بهتر از پاداشى كه به هر يك از فرشتگان مقرب و پيامبران مرسل و برگزيدهى خود عنايت فرمودى به خاطر ابلاغ پيامهاى (آسمانى) تو (به مردم)، و آگاه ساز (آنان) از آيات (نورانى تو،) و خيرخواه بندگانت و جهاد در راه تو و درود و رحمت بركات خداوند بر او و خاندان پاك و بىآلايش او باد!