دعای 42 ( دعا به وقت ختم قران ) ترجمه حسن ثقفی تهرانی

(1) خداوندا! تو مرا بر خواندن تمام كتاب حضرتت كمك فرمودى: كتابى كه آن را به صورت نور، فروفرستادى، و آن را بر هر كتاب كه نازل نمودى، گواه ساختى، و بر هر حديث كه سرودى، تفضيل دادى،

(2) و آن را مايه‌ى امتياز بين حلال و حرامت تعيين كردى، و قرآنى كه طريقه‌ى احكامت را به آن، آشكار گرداندى، و كتابى كه براى بندگانت تشريح فرمودى، و وحيى كه بر پيامبرت محمد- صلوات و رحمتت بر او و بر خاندانش- فروفرستادى،

(3) و آن را نورى ساختى كه ما، در پرتو پيروى‌اش، از تاريكيهاى گمراهى و نادانى، به عرصه‌ى هدايت، راه مى‌يابيم، و براى هر كس كه از سر فهم و اذعان (و تصديق به آن)، گوش بدان بسپرد، شفا قرار دادى، و ترازوى عدلى كه زبانه‌اش، از حق برنگردد، و نور هدايتى كه پرتو برهانش در برابر شاهدان (و ناظران)، خاموش نشود، و نشانه‌ى نجاتى كه هر كس، قصد آئين استوار آن كند، به گمراهى نيفتد، و هر كه به دستاويز عصمتش درآويزد، پنجه‌ى مهالك به وى نرسد.

(4) خدايا! اكنون كه ما را بر تلاوتش مدد فرمودى، و با زيبايى عبارتش گرفتگى زبانمان را گشودى، پس ما را از كسانى قرار ده كه آن را چنانكه شايسته‌ى نگهدارى است نگاه مى‌دارند، و با تصميم تسليم در برابر آيات محكمش، (آياتى كه در عين متانت و كمال استحكام، معناى آن، واضح و مسلم است)، به آئين تو ايمان مى‌آرند، و (تو را بندگى و اطاعت مى‌كنند) و به سايه‌ى قبول و اقرار به متشابهش (آيات مبهم و مرددش)، و به دلائل روشنش پناه مى‌برند.

(5) خدايا! تو كتاب خود را مجمل و سربسته بر پيامبرت محمد- صلى الله عليه و آله- فروفرستادى، و علم به شگفتيهاى آن كتاب را به طور كامل، به او الهام نمودى، و دانش آن را با تفسير و توضيح، به ما ميراث دادى، و ما را نسبت به كسى كه از اين دانش، بى‌بهره بود، برترى بخشيدى، و بر آن تقويتمان فرمودى تا ما را بر آن كس كه تاب تحمل آن را نداشت فضيلت دهى.

(6) خدايا! همچنان كه دلهاى ما را حامل قرآن ساختى، و شرف و فضيلتش را به لطف و رحمتت، به ما شناساندى، پس بر حضرت محمد، درود فرست كه خطيب منبر قرآن است، و بر خاندانش كه خزانه‌داران جواهر آنند، و ما را از كسانى قرار ده كه اعتراف دارند كه آن كتاب، از جانب تو است، تا در تصديقش شك، به ما رخ ندهد، و انحراف از راه مستقيمش، در خاطرمان نيايد.

(7) خدايا! بر محمد و آل او رحمت فرست، و ما را در زمره‌ى كسانى درآور كه به ريسمان محكم قرآن، متمسك مى‌شوند، و از متشابهات (امور شبهه‌انگيز، يا آيات متشابه و مردد. مترجم)، به پناهگاه مستحكمش ملتجى مى‌گردند، و در سايه‌ى پر و بالش مى‌آسايند، و به روشنى صبحش راه مى‌يابند، و از درخشندگى سپيده‌اش پيروى مى‌نمايند، و از چراغش چراغ مى‌افروزند، و رستگارى را در غير آن نمى‌جويند.

(8) خدايا! و همچنان كه حضرت محمد (ص) را به يمن اين كتاب، نشانه‌اى براى راهيابى به ذات مقدست ساختى، و به بركت آل وى شاهراه‌هاى خوشنودى‌ات را آشكار فرمودى، پس بر محمد و آل او رحمت فرست، و قرآن را براى ما وسيله‌اى ساز كه به والاترين منازل كرامت برسيم، و نردبانى قرار ده كه با آن، به محل سلامت، (و دورى از هر آفت) عروج نماييم، و سببى گردان كه به آن، در عرصه‌ى قيامت، نجات را پاداش گيريم، و واسطه‌اى فرما كه به يمنش بر نعمتهاى سراى ابدى، وارد شويم.

(9) خدايا! بر محمد و آل او رحمت فرست، و به سبب قرآن، بار سنگين گناهان را از دوش ما بيفكن، و خوى خوش نيكان را به ما ارزانى دار، و ما را پيرو كسانى قرار ده كه در دل شب و صبح و عصر، با قرآن در پيشگاهت به پا خاستند، (چنين كن) تا به تطهيرش ما را از هر آلودگى، پاك فرمايى، و در پى كسانى ببرى كه به نور قرآن، روشنى يافتند، و آنان را هوس و آرزوى مفسده‌انگيز، غافل از كار نساخت تا به فريب و نيرنگهاى آن آرزو، به مهلكه افتند.

(10) خدايا! بر محمد و آل او رحمت فرست، و قرآن را در تاريكى شبها مونس ما گردان، و (آن را) در برابر تبهكاريهاى شيطان و خطرات وسوسه‌ها نگهبان ما ساز، و براى گامهاى ما، از حركت به سوى معاصى، بازدارنده... و براى زبانهاى ما، از فرورفتن در گفتار باطل- نه به علت آفتى- لال‌كننده... و براى اعضاى ما، از ارتكاب گناهان، منع‌كننده... و براى طومار فكر و عبرت ما كه دست غفلت، آن را درهم پيچيده و بسته، مايه‌ى انتشار و گشايش قرار ده، تا فهم عجايب و مثلهاى ناصحانه و تحذيركننده‌ى آن را كه كوههاى استوار با همه استحكامشان، از تحمل آن ناتوانند، به قلوب ما برسانى.

(11) خدايا! بر محمد و آل او رحمت فرست، و به وسيله‌ى قرآن، آراستگى برون ما را تداوم ببخش، و خطرات وسوسه‌ها را از دست يافتن به سلامت درونمان بازدار، و زنگ دلها و آلودگى گناهانمان را با آب لطفش بشوى، و كارهاى آشفته و شوريده‌ى ما را با مددش سر و سامان ده، و در محل عرضه به پيشگاهت آتش تشنگى‌مان را، به آب رحمت قرآن، فروبنشان، و در روز هراس بزرگ، هنگام برانگيخته شدن ما از قبرها، جامه‌ى امان را به وسيله‌ى آن بر ما بپوشان.

(12) خدايا بر محمد و آل او رحمت فرست، و به يمن قرآن، ناداريمان را- كه از تهيدستى فقراست- جبران فرما، و به بركتش زندگى مطبوع و رفاه وسعت ارزاق را، به سوى ما روان كن، و به سببش، ما را از خصلتهاى ناپسند و اخلاق نكوهيده، دور ساز، و از (سقوط در) سياهچال كفر و موجبات نفاق، نگاه دار، تا قرآن در قيامت، به سوى خوشنودى و بهشتت رهبرى‌مان كند، و در دنيا از خشمت و تعدى از حدودت باز دارد، و بر ثواب و مزدى كه به پاداش (عمل به قرآن و) حلال شمردن حلالش، و حرام داشتن حرامش، نزد تو است (و به استحقاق ما براى آن ثواب و مزد، گواهى دهد و) شاهد باشد.

(13) خدايا! بر محمد و آل او رحمت فرست، و از بركت قرآن، اندوه جان دادن، و رنج ناله كردن، و به شماره افتادن نفسهاى آخرين را بر ما هنگام مرگ، آسان ساز، آنگاه كه جانها به گلوگاه رسد، و گفته شود كه افسونگران كجايند؟ (كه چاره‌اى بينديشند)، و فرشته‌ى مرگ براى گرفتن جان، از پرده‌هاى غيب، پديد آيد، و تيرهاى وحشت فراق را از كمان اجل، به سوى جان، پرتاب نمايد، و از مرگ سريع، جامى زهرآگين، در كام جان بياميزد، و رخت بستن، و روان شدن ما به سراى ديگر، نزديك گردد، و اعمال، همچون طوقى به گردنها افتد، و قبرها تا موعد روز ديدار در قيامت، منزل (و آرامگاه) باشد.

(14) خدايا! بر محمد و آل او رحمت فرست، و ورود ما را به خانه‌ى (قبر، و) فرسودگى، و طول اقامتمان در ميان طبقات خاك را بر ما مبارك گردان، و پس از مفارقت از دنيا، قبر را بهترين منازل ما قرار ده، و در تنگى لحد، به رحمتت بر ما «توسعه» ببخش، و در ميان حاضران صحنه‌ى قيامت، به گناهان هلاك‌كننده‌مان رسوا منما،

(15) و به بركت قرآن، هنگام توقف در پيشگاهت، بر خوارى وضع ما ترحم فرما، و هنگام لرزيدن پل دوزخ، در روز عبور از آن، گامهاى ما را استوار بدار، و در پرتو قرآن، پيش از رستاخيز، تيرگى قبورمان را روشن گردان، و از هر گونه اندوه در قيامت و هراس شديد در آن روز سخت، نجاتمان ده،

(16) و در آن روز افسوس و پشيمانى كه چهره‌ى ستمگران، سياه مى‌گردد ما را روسپيد گردان، و در دلهاى اهل ايمان، نسبت به ما مودتى بيفكن، و زندگى را بر ما دشوار مساز.

(17) خدايا! بر محمد: بنده و پيامبرت، رحمت فرست همچنان كه او پيام تو را رساند، و امرت را آشكار ساخت، و بندگانت را پند داد.

(18) خدايا! پيامبر ما را- درودها و رحمتت بر او و بر خاندانش- در روز قيامت، مقربترين پيامبران به حضورت قرار ده، و او را از جهت شفاعت، برترين، و از حيث قدر، والاترين، و از نظر جاه و آبرو، موجه‌ترين ايشان ساز.

(19) خدايا! بر محمد و آل محمد، رحمت فرست، و كاخ عزت و اساس شرفش را برافراشته دار، و حجتش را عظمت ببخش، و كفه‌ى ميزانش را (به سود وى) سنگين گردان، و شفاعتش را بپذير، و وسيله‌ى فيض و توسلش را نزديك به حضرتت قرار ده، و روسفيدش نما، و نورش را كامل فرما، و درجه‌اش را ترفيع عطا كن،

(20) و ما را بر طريقت او زنده بدار، و بر دين او بميران، و در شاهراهش پويا دار، و در مسلكش رهسپارمان فرما، و از پيروان او ساز، و در زمره‌اش محشور نما، و در (كنار) حوض او وارد گردان، و از جامش به ما بنوشان.

(21) خدايا! و رحمت فرست، بر محمد و آل او، رحمتى كه به وسيله‌ى آن، وى را به بهترين خير و فضل و كرامتت كه چشم دارد، برسانى، زيرا تو صاحب رحمت واسعه، و تفضل پسنديده‌اى.

(22) خدايا! به پاداش اين كه پيامهاى تو را ابلاغ فرمود، و آيات تو را رساند، و به بندگانت پند داد، و در راهت جهاد نمود، بهترين مزدى را كه به يكى از فرشتگان مقربت، و پيامبران مرسل برگزيده‌ات داده‌اى، به او عطا فرما، و سلام، و رحمت و بركات خداوند، بر آن حضرت و بر خاندانش، كه پاكيزگان و پاكانند.