دعای 42 ( دعا به وقت ختم قران ) ترجمه اسدالله مبشری

(1) بار خدايا، به من توفيق عنايت فرمودى تا تلاوت كتاب تو را به پايان رسانم، كتابى كه آن را نور درخشان فروفرستاده‌اى و بر هر كتابى كه نازل كرده‌اى گواه گرفته‌اى و بر همه‌ى سخنها كه بر آفريدگان فروخوانده‌اى برترى داده‌اى‌

(2) كتابى كه «فرقان» است و به وسيله‌ى آن حلال و حرام را از يكديگر جدا كرده‌اى. قرآنى كه قانونهاى احكامت را در كالبد آن آشكار ساختى. كتابى كه با آن براى بندگانت همه چيز را به تفصيلى كه بايد بيان كرده‌اى، كتابى كه وحى است و بر پيمبر خود، محمد كه صلوات تو بر او و بر آل او باد، فروفرستادى‌

(3) و آن را آنسان آفريدى كه پيروى آن و تلاوت و عمل به آن ما را از تاريكى گمراهى و نادانى برهاند و آن را داروى سلامت كسانى قرار دادى كه از روى انديشه به آن گوش فرامى‌دارند و ترازوى حقيقت كه زبانه‌ى آن از حق به سوى ديگر ميل نمى‌كند و روشنايى هدايتى كه فروغ آن در ديده بينندگان خاموش نمى‌گردد و درفش رستگارى كه هر كس بى‌انحراف در پى آن رود گمراه نگردد و هر كس كه به رشته‌ى عصمت آن درآويزد دست تباهى به دامنش نرسد

(4) بار خدايا، اكنون كه در تلاوت قرآن ما را يارى كردى و خشكى و سنگينى زبان ما را با زيبايى بيان آن نرمش دادى، پس ما را در شمار آن گروه آر كه حق رعايت قرآن را مى‌پايند و بجاى مى‌آورند و به آيات محكم قرآن از دل و جان تسليم‌اند و به متشابه آن از روى اقرار دل پناه مى‌برند و به روشنگريها و دلالتهاى آشكار آن سر مى‌سپرند

(5) بار خدايا، قرآن را به محمد پيمبر خود- صلى الله عليه و آله- به صورت «اجمال» فروفرستادى و دانستن شگفتيهاى آن را به كمال به وى الهام كردى، و دانش آن را به تفسير بر ما به ارث دادى و ما را بر كسانى كه علم قرآن را نمى‌دانند برترى بخشيدى و پايه‌ى ما را بر آنان افزونى دادى، تا ما را به كسانى كه دست يافتن به آن علم در خور طاقت‌شان نيست والاتر و نيرومندتر كرده باشى‌

(6) بار خدايا، پس همانگونه كه دلهاى ما را جايگاه قرآن قرار دادى و به مهر خود شرف و فضيلت آن را به ما شناساندى، پس بر محمد، كه خطيب آن بود و آن را به مردم ابلاغ فرمود و بر خاندان او كه گنجوران علم اويند درود فرست و ما را در زمره‌ى مردمى درآور كه پذيرفته‌اند قرآن از جانب توست، آن‌سان كه در پذيرش دل ما به اين معنى ترديد راه نداشته باشد و ميل به نورديدن راه راست از دل ما جدا نگردد

(7) بار خدايا، بر محمد و خاندان او درود فرست و ما را از جمله كسانى قرار ده كه دستاويزشان قرآن است و در متشابهات به دژ استوار قرآن پناه مى‌برند و در سايه حمايت آن مى‌آسايند، و به نور بامدادى آن راه مى‌يابند و به روشنگرى آن طريق هدايت مى‌سپرند، و به چراغش فروغ مى‌گيرند و در پى راهبرى جز او نيستند

(8) بار خدايا، هم آن‌سان كه محمد را به وسيله‌ى قرآن چون درفشى برافراشتى تا راهنماى شناسايى تو باشد و راههاى خشنودى خود را به وسيله‌ى خاندان او روشن گردانيدى، پس بر محمد و خاندان او درود فرست و قرآن را براى ما وسيلتى گردان تا با آن به شريفترين جايگاه كرامت فرود آييم و نردبانى كه به وسيله‌ى آن به محل سلامت و رهايى از ناپسنديده‌ها و آفات توان رسيد، بالا رويم و سببى كن تا در عرصه‌ى قيامت به آن رستگار شويم و وسيله‌اى كه با آن به نعمت سراى جاويد پاى گذاريم‌

(9) بار خدايا، بر محمد و خاندان او درود فرست و بار گناهان را به سبب حرمت قرآن از دوش ما برگير و خوى پسنديده كرداران به ما عنايت كن و ما را پى‌سپار روش كسانى گردان كه در ساعتهاى شب و در آغاز و انجام روز به عبادت تو مشغول‌اند، تا به بركت آن ما را از هر آلودگى پاك گردانى و پيرو روش كسانى قرار دهى كه از قرآن كسب نور مى‌كنند و آرزو، دل از كف آنان نر بوده است تا به نيرنگهاى فريب، آنان را از طاعت و عبادت تو باز دارد

(10) بار خدايا، بر محمد و خاندان او درود فرست و قرآن را در تيرگى شبهاى وحشتزا مونس ما كن و از نيرنگهاى شيطان و خطرات وسوسه نگهبان ما فرماى و چنان كن كه پاى ما را از حركت به سوى معصيت نگاه دارد و زبان ما را از غرقه شدن در گفتار باطل باز دارد، بى‌آنكه آفتى موجب گنگى ما شده باشد و چنان كن كه اعضاى ما را از آلودگى به گناه مانع گردد و آنچه را كه بيخبرى از چشم ما فرومى‌پوشد تا عبرت نيندوزيم و چشم عبرت اندوز ما آن را نبيند در برابر ما بگستراند تا در يافتن شگفتيهاى آن و گفته‌هايى كه مانع ارتكاب گناه و پيروى هوس باشد و كوههاى بلند با همه استوارى از حمل آن ناتوان است، به دل ما بپيوندد

(11) بار خدايا، بر محمد و خاندان او درود فرست و خير و صلاح ظاهر ما را به وسيله‌ى قرآن استوارى ده و به كمك آن خطرهاى وسوسه را از باطن ما جدا كن، و آلايش قلوب ما را (از غفلت و قساوت) بشوى و آشفتگى كارهاى ما را سامان ده و در عرصه‌ى حساب تشنگى جان فرساى ما را در گرماى جانكاه آن، به بركت قرآن فرونشان و به هنگام «فزع اكبر»- روز هراس بزرگ- كه ما را از گور برمى‌انگيزند به وسيله‌ى آن، برد امان بر ما بپوشان‌

(12) بار خدايا، بر محمد و خاندان او درود فرست و به وسيله‌ى قرآن تنگدستى ما را جبران فرماى و روزى فراخ و آسايش زندگانى نصيب ما كن و از سجايا و طبايع ناپسند بركنارمان دار و پستيهاى خلق و خوى از ما دور كن و از منجلاب كفر و امور نفاق انگيز ما را بپاى، تا قرآن در قيامت ما را به سوى خرسندى تو راه نمايد و به مينوى تو برد و در دنيا از خشم تو و تجاوز به حدود تو باز دارد و به حلال دانستن حلال و حرام دانستن حرام آن نزد تو گواه ما باشد

(13) بار خدايا، بر محمد و خاندان او درود فرست و به بركات قرآن هنگام مرگ سختى جان كندن بر ما آسان كن، آن هنگام كه نفس از شدت درد در گلو مى‌پيچد و با ناله‌هاى سخت به شماره درمى‌افتد و پياپى در گلو مى‌غلتد و جان به لب مى‌رسد، هنگامى كه آوا در گلو مى‌شكند، دل در سينه مى‌تپد و آنگاه گفته مى‌شود: «كدام فرشته به اين پا در ركاب مرگ، اين محتضر، نزديك مى‌شود؟ آنگاه فرشته‌ى جانستان از پس حجابهاى غيب براى ستاندن جان او پديدار مى‌گردد و از كمان مرگ تيرهاى وحشت فراق را پرتاب مى‌كند و جامى به شرنگ مرگ در آميخته و زهرآگين شده به او مى‌پيمايد و هنگام رحلت و عزيمت نزديك مى‌گردد و كردار هر كس به سان طوقى بر گردنش حلقه مى‌زند و گورها تا ملاقات روز رستاخيز جايگاهشان باشد

(14) بار خدايا، بر محمد و خاندان او درود فرست و فرود آمدن در سراى نو، خانه گور و درازناى روزگارى را كه ميان طبقه‌هاى خاك بايد درنگ كرد بر ما مبارك گردان، و گورها را پس از دورى از دنيا بهترين فرودگاه ما قرار ده و به رحمت خود لحدهاى تنگ را بر ما فراخ گردان و در عرصات روز قيامت كه همه حاضرند، ما را به گناههاى بزرگى كه مرتكب شده‌ايم رسوا مكن‌

(15) و در آن هنگام كه كارها به تو عرضه مى‌شود، به مقام قرآن سوگند كه بر بيمقدارى مقام ما رحمت آور و آنگاه كه پل دوزخ در زير پاى گذرندگان به لرزه درمى‌آيد، به بركت قرآن لغزش پاى ما را به استوارى بدل كن و پيش از روز قيامت ظلمت گورهاى ما را به نور قرآن روشن گردان و از همه‌ى غمها و اندوههاى روز رستاخيز و سختيهاى هراس‌انگيز قيامت ما را برهان‌

(16) و در روز حسرت و ندامت كه چهره‌ى ستمكاران تيره مى‌گردد ما را روسپيد كن و مهر ما را در دل مومنان جاى ده و ما را در زندگانى دچار سختى مگردان

(17) بار خدايا، بر محمد، بنده و فرستاده‌ات كه رسالت تو ابلاغ كرد و فرمان تو آشكار داشت و خيرانديشى بندگانت را بر عهده گرفت، درود فرست‌

(18) بار خدايا، پيمبر ما را- كه درود تو بر او و خاندان او باد- در روز قيامت از همه‌ى پيامبران به خود نزديكتر فرما و در درگاه خود او را در مقام شفاعت برترين ايشان و در قدر منزلت والاترين آنان و در اعتبار آبرومندترين ايشان قرار ده‌

(19) بار خدايا، بر محمد و خاندان او درود فرست، و دين او را والايى و استوارى بخش و برهان و حجت وى را بلند و آشكار كن و خيرات و حسنات او را فراوان و گرانمايه فرما و شفاعت او را بپذير و چنگ زدن به دستاويز توسل او را كارساز كن و چهره‌اش را نورانى و نور او را كامل فرماى و مرتبه‌ى او را فزون گردان‌

(20) و ما را به سنت او زنده دار و بر آيين او بميران و رهسپار طريقت او گردان و پيماينده‌ى راه او ساز و در زمره‌ى رهنوردان طريق او قرار ده و با پيروان او در معرض حساب آور و به آبشخور او راه ده و با جام او سيراب كن‌

(21) و بر محمد و خاندان او درود فرست، درودى كه با آن بالاترين خير و فضل و كرامتى كه از تو چشم دارد به او برساند. همانا كه رحمت تو فراگير و عميم است و فضل تو كريم‌

(22) بار خدايا، از آن روى كه وى رسالات تو ابلاغ نمود و مردمان را به نشانه‌هاى ربوبيت و وحدانيت تو آگاه كرد و (با فعل و قول) صلاح‌انديشى بندگان تو نمود و در راه تو كوشيد، پس به او پاداشى ده بالاتر از هر پاداش كه به هر يك از فرشتگان مقرب و پيمبران مرسل و برگزيده‌ى خود عنايت مى‌كنى و سلام و رحمت و بركات حق تعالى بر او باد و بر خاندان پاك و پاكيزه‌ى او.