وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ إِذَا عَرَضَتْ لَهُ مُهِمَّةٌ أَوْ نَزَلَتْ بِهِ ، مُلِمَّةٌ وَ عِنْدَ الْكَرْبِ
هنگامى كه كار دشوار يا رويداد سختى روى مىداد
﴿1﴾
يَا مَنْ تُحَلُّ بِهِ عُقَدُ الْمَكَارِهِ ، وَ يَا مَنْ يُفْثَأُ [يَفْثَأُ] بِهِ حَدُّ الشَّدَائِدِ ، وَ يَا مَنْ يُلْتَمَسُ مِنْهُ الَْمخْرَجُ إِلَى رَوْحِ الْفَرَجِ .
(1) اى آنكه گرههاى ناگواريها به وسيلهى او بازمىگردد، و اى آنكه شدت مشكلات به او شكسته مىشود، و اى آنكه رهائى يافتن از گرفتاريها و رفتن به سوى آسايش از او درخواست مىگردد،
﴿2﴾
ذَلَّتْ لِقُدْرَتِكَ الصِّعَابُ ، وَ تَسَبَّبَتْ بِلُطْفِكَ الْأَسْبَابُ ، وَ جَرَى بِقُدرَتِكَ الْقَضَاءُ ، وَ مَضَتْ عَلَى إِرَادَتِكَ الْأَشْيَاءُ .
(2) كارهاى دشوار به قدرت و توانائى تو آسان شده، و به لطف و توفيق تو اسباب سببيت يافته، و مقدرات با نيرويت جارى مىگردد، و اشياء به اراده و خواست تو تحقق مىيابد،
﴿3﴾
فَهِيَ بِمَشِيَّتِكَ دُونَ قَوْلِكَ مُؤْتَمِرَةٌ ، وَ بِإِرَادَتِكَ دُونَ نَهْيِكَ مُنْزَجِرَةٌ .
(3) آن اشياء به ارادهات بدون گفتارت فرمانبردار بوده، و به خواست تو بدون نهى و بازداشتنت بازداشته مىشود.
﴿4﴾
أَنْتَ الْمَدْعُوُّ لِلْمُهِمَّاتِ ، وَ أَنْتَ الْمَفْزَعُ فِي الْمُلِمَّاتِ ، لَا يَنْدَفِعُ مِنْهَا إِلَّا مَا دَفَعْتَ ، وَ لَا يَنْكَشِفُ مِنْهَا إِلَّا مَا كَشَفْتَ
(4) توئى كه براى دشواريها خوانده شده و در سختيها پناهگاهى، از آنها دور نمىشود جز آنكه سختى كه تو دور نمائى، و از آنها برطرف نمىگردد، جز آن را كه تو برطرف كنى.
﴿5﴾
وَ قَدْ نَزَلَ بِي يَا رَبِّ مَا قَدْ تَكَأَّدَنِي ثِقْلُهُ ، وَ أَلَمَّ بِي مَا قَدْ بَهَظَنِي حَمْلُهُ .
(5) پروردگارا! بر من فرود آمده چيزى كه سنگينى آن مرا به دشوارى انداخته، و به من رسيده چيزى كه زير بار رفتن آن مرا وامانده كرده است،
﴿6﴾
وَ بِقُدْرَتِكَ أَوْرَدْتَهُ عَلَيَّ وَ بِسُلْطَانِكَ وَجَّهْتَهُ إِلَيَّ .
(6) و به قدرتت مرا بدان مبتلا ساخته و به توانائيت آن را به من متوجه ساختى،
﴿7﴾
فَلَا مُصْدِرَ لِمَا أَوْرَدْتَ ، وَ لَا صَارِفَ لِمَا وَجَّهْتَ ، وَ لَا فَاتِحَ لِمَا أَغْلَقْتَ ، وَ لَا مُغْلِقَ لِمَا فَتَحْتَ ، وَ لَا مُيَسِّرَ لِمَا عَسَّرْتَ ، وَ لَا نَاصِرَ لِمَنْ خَذَلْتَ .
(7) براى آنچه به من رسانندهاى برگرداننده، و براى آنچه متوجه ساختهاى دفعكننده، و براى آنچه بستهاى گشاينده، و براى آنچه گشودهاى بستنده، و براى آنچه دشوار ساختهاى آسانكننده، و براى آنكه خوار كردهاى يارىدهندهاى نمىباشد.
﴿8﴾
فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ افْتَحْ لِي يَا رَبِّ بَابَ الْفَرَجِ بِطَوْلِكَ ، وَ اكْسِرْ عَنِّي سُلْطَانَ الْهَمِّ بِحَوْلِكَ ، وَ أَنِلْنِي حُسْنَ النَّظَرِ فِيما شَكَوْتُ ، وَ أَذِقْنِي حَلَاوَةَ الصُّنْعِ فِيما سَأَلْتُ ، وَ هَبْ لِي مِنْ لَدُنْكَ رَحْمَةً وَ فَرَجاً هَنِيئاً ، وَ اجْعَلْ لِي مِنْ عِنْدِكَ مَخْرَجاً وَحِيّاً .
(8) پس بر محمد و خاندانش درود فرست، و پروردگارا درگاه آسايش را به فضل خود بر من بازكن، و تسلط غم و اندوه را به قوت و توانائيت شكست ده، و در آنچه شكايت دارم بر من حسن نظر داشته باش، و در آنچه درخواست نمودم شيرينى بخشش را به من بچشان، و از جانب خويش رحمت و گشايش بدون رنج به من ببخشاى، و رهايى يافتن سريع را برايم مقدر كن،
﴿9﴾
وَ لَا تَشْغَلْنِي بِالاِهْتَِمامِ عَنْ تَعَاهُدِ فُرُوضِكَ ، وَ اسْتِعْمَالِ سُنَّتِكَ .
(9) و مرا به سبب غم و اندوه از رعايت و حفظ واجبات و به كار بستن سنت خود بازمدار.
﴿10﴾
فَقَدْ ضِقْتُ لِمَا نَزَلَ بِي يَا رَبِّ ذَرْعاً ، وَ امْتَلَأْتُ بِحَمْلِ مَا حَدَثَ عَلَيَّ هَمّاً ، وَ أَنْتَ الْقَادِرُ عَلَى كَشْفِ مَا مُنِيتُ بِهِ ، وَ دَفْعِ مَا وَقَعْتُ فِيهِ ، فَافْعَلْ بِي ذَلِكَ وَ إِنْ لَمْ أَسْتَوْجِبْهُ مِنْكَ ، يَا ذَا الْعَرْشِ الْعَظِيمِ .
(10) پروردگارا! به آنچه به من رسيده طاقت ندارم، و به آنچه به من روى آورده پر از غم و اندوه گشتهام، و تو بر دفع غم و اندوهى كه به آن گرفتار، و بر دفع آنچه در آن افتادهام توانائى، پس آن گرفتارى را از من دور كن، اگر چه از جانب تو شايستهى آن نباشم، اى صاحب قدرت بسيار.