دعای 7 ( دعا برای پیشآمدهای سخت و اندوهناک ) ترجمه لطیف راشدی

(1) اى آن خدايى كه گره هر كار ناخوشايند و سختى به دست تو گشوده مى‌شود. و اى آن پروردگارى كه تندى محنت‌ها و سختى‌ها به عنايت تو آسان مى‌گردد. اى آن خدايى كه راه بيرون شدن از تنگناها و رسيدن به راحتى و آسايش از تو خواسته مى‌شود.

(2) (يا رب!) سختى‌ها در برابر قدرت تو ذليل و ناچيز است و اسباب كارها به لطف تو فراهم مى‌آيد. و قضا و قدر به قدرت تو جارى است و همه چيز بر طبق اراده و خواست تو مى‌گذرد.

(3) خدايا پس همه چيز، تنها به مشيت تو- بدون آن كه فرمانى صادر شود- فرمان پذيرند و به محض تصميم گرفتن تو و فقط به اراده‌ى تو، بدون اين كه نهى‌ات را اظهار كنى، بازمى‌ايستند.

(4) بارالها! تنها تو هستى كه در تمام دشوارى‌ها، تو را مى‌خوانند و در سختى‌ها و گرفتارى‌ها، پناهگاه هستى. بلا و گرفتارى‌اى دفع نمى‌گردد مگر آن كه تو آن را دفع كنى و هيچ چيز گشوده نمى‌شود مگر آن كه تو آن را بگشايى.

(5) پروردگارا! بلا و محنتى بر من فرود آمده كه سنگينى آن مرا از پاى درآورده و گرفتارى‌هايى به من رو آورده كه تحملش براى من دشوار است.

(6) و تو خود به قدرت خودت، آن بلا و گرفتارى را بر من وارد آورده‌اى و به اقتدار خود به سوى من روانه ساخته‌اى.

(7) خدايا! آن چه را كه تو وارد كرده‌اى، كسى نمى‌تواند بازگرداند. و هر چه را كه تو روانه سازى، كسى نمى‌تواند مانعش شود؛ و آن چه را كه تو ببندى، كسى نمى‌تواند بگشايد و آن چه را كه تو بگشايى، كسى نمى‌تواند ببندد؛ و هر چه را كه تو آن را دشوار سازى، كسى نمى‌تواند، آسانش گرداند و آن كس كه تو، او را خوار سازى، كسى نمى‌تواند يارى‌اش كند.

(8) خدايا! بر محمد و خاندانش درود و رحمت بفرست؛ پروردگارا! در فرج و آسايش را به فضل خود بر من بگشا و سلطان غم و اندوه را كه بر وجود من حاكم است، به قدرت خود نابود كن؛ و در آن چه به پيشگاهت، شكايت آوردم، به رحمت نظر كن و به من بچشان شيرينى استجابت را در هر چه خواسته‌ام؛ و از درگاه مقدست، رحمت و گشايشى گوارا به من مرحمت فرما و برايم نجات و رهايى سريع از گرفتارى‌ها را مقرر فرما.

(9) خدايا! چنان مكن كه به خاطر اندوه و غم، از انجام واجبات تو و به كار بستن مستحبات و سنت‌هايت باز بمانم.

(10) پروردگارا! من به علت آن چه بر من وارد آمده، بى‌تاب و ناتوان شده‌ام و قلبم از تحمل آن چه بر من رخ داده، لبريز از اندوه شده است؛ تنها تويى كه مى‌توانى آن اندوه را از بين ببرى و آن بلا را كه به آن گرفتار شده‌ام، از من رفع و دفع نمايى؛ اين عنايت و لطف را درباره‌ى من بفرما، اگر چه از جانب تو شايستگى و استحقاق آن را ندارم اى صاحب عرش و سلطنت بزرگ.