وَ كَانَ مِنْ دُعَائِهِ عَلَيْهِ السَّلَامُ إِذَا عَرَضَتْ لَهُ مُهِمَّةٌ أَوْ نَزَلَتْ بِهِ ، مُلِمَّةٌ وَ عِنْدَ الْكَرْبِ
دعاى حضرت، (ع) هنگامى كه مهمى برايش رخ مىداد يا حادثهاى بر او نازل مىشد، و در هنگام اندوه
﴿1﴾
يَا مَنْ تُحَلُّ بِهِ عُقَدُ الْمَكَارِهِ ، وَ يَا مَنْ يُفْثَأُ [يَفْثَأُ] بِهِ حَدُّ الشَّدَائِدِ ، وَ يَا مَنْ يُلْتَمَسُ مِنْهُ الَْمخْرَجُ إِلَى رَوْحِ الْفَرَجِ .
(1) اى كسى كه گرههاى سختيها به وسيلهى تو گشوده مىشود، و اى كسى كه تندى و سورت شدائد به تو مىشكند. و اى كسى كه بيرون شدن (از تنگى) به راحتى فرج از تو طلبيده مىشود
﴿2﴾
ذَلَّتْ لِقُدْرَتِكَ الصِّعَابُ ، وَ تَسَبَّبَتْ بِلُطْفِكَ الْأَسْبَابُ ، وَ جَرَى بِقُدرَتِكَ الْقَضَاءُ ، وَ مَضَتْ عَلَى إِرَادَتِكَ الْأَشْيَاءُ .
(2) دشواريها به قدرت تو هموار شده و سلسلهى اسباب به لطف تو برقرار گشته و قضا به قدرت تو جريان يافته و اشياء بر وفق ارادهى تو روان شدهاند،
﴿3﴾
فَهِيَ بِمَشِيَّتِكَ دُونَ قَوْلِكَ مُؤْتَمِرَةٌ ، وَ بِإِرَادَتِكَ دُونَ نَهْيِكَ مُنْزَجِرَةٌ .
(3) پس همه چيز به مجرد خواست تو- بىگفتنت- فرمان پذيرند، و به محض ارادهى تو- بدون نهى كردنت- بازداشته شدهاند-
﴿4﴾
أَنْتَ الْمَدْعُوُّ لِلْمُهِمَّاتِ ، وَ أَنْتَ الْمَفْزَعُ فِي الْمُلِمَّاتِ ، لَا يَنْدَفِعُ مِنْهَا إِلَّا مَا دَفَعْتَ ، وَ لَا يَنْكَشِفُ مِنْهَا إِلَّا مَا كَشَفْتَ
(4) توئى خوانده شده براى حل مشكلات و توئى پناه در بليات. جز بلائى كه تواش دفع كنى بلائى دفع نمىشود، و غير از آنچه تواش برطرف سازى، برطرف نمىگردد
﴿5﴾
وَ قَدْ نَزَلَ بِي يَا رَبِّ مَا قَدْ تَكَأَّدَنِي ثِقْلُهُ ، وَ أَلَمَّ بِي مَا قَدْ بَهَظَنِي حَمْلُهُ .
(5) هم اكنون- اى پروردگار من بلائى بر من فرود آمده كه سنگينيش مرا به زانو درافكنده و گرفتارئى به من رو آورده كه تحولش مرا از پا درآورده،
﴿6﴾
وَ بِقُدْرَتِكَ أَوْرَدْتَهُ عَلَيَّ وَ بِسُلْطَانِكَ وَجَّهْتَهُ إِلَيَّ .
(6) و آن را تو به قدرت خود وارد آوردهاى و به اقتدار خود بر من متوجه ساختهاى.
﴿7﴾
فَلَا مُصْدِرَ لِمَا أَوْرَدْتَ ، وَ لَا صَارِفَ لِمَا وَجَّهْتَ ، وَ لَا فَاتِحَ لِمَا أَغْلَقْتَ ، وَ لَا مُغْلِقَ لِمَا فَتَحْتَ ، وَ لَا مُيَسِّرَ لِمَا عَسَّرْتَ ، وَ لَا نَاصِرَ لِمَنْ خَذَلْتَ .
(7) پس براى آنچه تو وارد كردهاى برگردانندهاى و براى آنچه تو پيش آوردهاى تغييردهندهاى. و براى آنچه تو فروبستهاى گشايندهاى و براى آنچه تو بازكردهاى فرازكننده و براى آنچه تو مشكل ساختهاى، آسانكننده و براى آنكه تو خوار كردهاى، يارىدهندهى نيست
﴿8﴾
فَصَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ ، وَ افْتَحْ لِي يَا رَبِّ بَابَ الْفَرَجِ بِطَوْلِكَ ، وَ اكْسِرْ عَنِّي سُلْطَانَ الْهَمِّ بِحَوْلِكَ ، وَ أَنِلْنِي حُسْنَ النَّظَرِ فِيما شَكَوْتُ ، وَ أَذِقْنِي حَلَاوَةَ الصُّنْعِ فِيما سَأَلْتُ ، وَ هَبْ لِي مِنْ لَدُنْكَ رَحْمَةً وَ فَرَجاً هَنِيئاً ، وَ اجْعَلْ لِي مِنْ عِنْدِكَ مَخْرَجاً وَحِيّاً .
(8) پس بر محمد و آلش رحمت فرست، و به رحمت خود در آسايش را- اى پروردگار من به رويم بگشاى و به قوت خود سلطان غم را از (هجوم) بر من منهزم ساز و مرا در شكوايم به توجه كامل نائل فرماى و در آنچه مسئلت كردهام شيرينى احسان خود را به من بچشان و از نزد خود رحمت و گشايش آسان ارزانى دار و از لطف خود نجات و خلاصى سريع مقرر ساز
﴿9﴾
وَ لَا تَشْغَلْنِي بِالاِهْتَِمامِ عَنْ تَعَاهُدِ فُرُوضِكَ ، وَ اسْتِعْمَالِ سُنَّتِكَ .
(9) و مرا به سبب (غلبه) غم از رعايت واجبات و به كار بستن مستحبات خود بازمدار
﴿10﴾
فَقَدْ ضِقْتُ لِمَا نَزَلَ بِي يَا رَبِّ ذَرْعاً ، وَ امْتَلَأْتُ بِحَمْلِ مَا حَدَثَ عَلَيَّ هَمّاً ، وَ أَنْتَ الْقَادِرُ عَلَى كَشْفِ مَا مُنِيتُ بِهِ ، وَ دَفْعِ مَا وَقَعْتُ فِيهِ ، فَافْعَلْ بِي ذَلِكَ وَ إِنْ لَمْ أَسْتَوْجِبْهُ مِنْكَ ، يَا ذَا الْعَرْشِ الْعَظِيمِ .
(10) زيرا كه من اى پروردگار به علت آنچه بر سرم آمده بىتاب و توان شدهام و قلبم از آنچه بر من رخ داده لبريز از غم شده است و تو بر رفع گرفتارى من و دفع آنچه در آن افتادهام قادرى پس قدرتت را دربارهى من به كار بر اگر چه از جانب تو سزاوار آن نباشم، اى صاحب عرش عظيم